หลังจากการเฝ้าเก็บห้องมูลมาหลายปีจากกระทู้Pantip ในที่สุดก็ได้ไปเนปาล,, ศึกษาข้อมูลมาหลายปีและวางแผนมาค่อนข้างดี แต่พอได้ไปจริงๆแผนที่วางไว้ในแผ่นกระดาษจากไทย แทบไม่ได้ถูกดึงออกมาจากกระเป๋าเลยซะด้วยซ้ำ ไปตามความรู้สึกและความทรงจำที่จำได้ว่าอยากไปที่ไหนบ้าง ขอแชร์ประสบการณ์คร่าวๆ เผื่อเป็นแรงบันดาลใจให้ใครก็ตามที่อยากออกเดินทางในสถานที่ที่ ไฟดับไม่เป็นเวลา ไม่มีห้องแอร์ รถแอร์ธรรมชาติ,, เนปาลอาจเป็นหนึ่งในตัวเลือก ,,, ซึ่งกระทู้นี้ถือเป็นการขอบคุณPantip ที่ให้เราได้หาข้อมูลดีดี และเราก็อยากแบ่งปันต่อไป สาระไม่ค่อยมีนะค๊า อิอิ

                                  


                 เราเลือกไปเนปาลช่วงต้นเดือนพฤษภาคม พอดีตรงกับวันหยุดยาว,, พร้อมกับมีโปรการบินไทย เลยต้องจัดไป แต่แต่ เดือนพฤษภาคมคงจะไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีนัก เพราะว่าสภาพอากาศลุ้นจนตัวโก่ง มันเป็นช่วงปลายร้อน ต้นฝน ซึ่งอากาศขมุกขมัวมว๊ากกก,,, ก่อนไปสองสัปดาห์เราส่องแอพสภาพอากาศทุกวันเลย เห้ยยย Sunny Day มาตลอด  แต่พอมาวันที่ไปจิงๆ Thunder Strom ไม่ก็ Mostly Cloud ,,, ได้แต่ปลอบตัวเองว่า หึ๊ยยแกร๊ ใครจะได้ยินเสียงฟ้าผ่าที่เนปาลบ้างแว๊ ฮ่าฮ่า

                   หลังจากขึ้นเครื่องบิน การบินไทยเรียบร้อย,, ช่วงเสริฟอาหารค่า แบบว่ามีแต่แกงกะหรี่ไก่กับแกะ มันใช่ป่าววะ คือมาเมืองแขก แต่อิฉันไม่กินแกงหะหรี่ แอร์ถึงกับทำหน้างง,, เลยได้แต่นั่งกินผักกะน้ำเปล่า ฮ่าฮ่า เค้าบอกว่าให้นั่งแถว K จะได้เห็นหิมาลัย แต่เมฆในวันนี้ ขุ่นพระ! เราคิดว่านางขนกันมาทั้งโลกมาอยู่ที่นี่ที่เดียวเลยจ้า หิมาลัยหรอ,, ดูในรูปก็ได้แว๊ นี่คือเมฆในวันนั้นที่จะLanding คือแบบว่า เอิ่มมมมม






            เราขอแอบเล่า(แอบเยอะนะ)ตอนเครื่อง Landing นิดนึง คือเราหาข้อมูลมาว่า เป็นสนามบินที่ค่อนข้างอันตรายใช่ป่ะ,, ใจก็ภาวนาไป อากาศก็แย่เหลือเกิน ณ ตอนนั้น กัปตันพาเครื่องลง แบบว่ากระแทกรันเวย์ดังมว๊ากกกกกกก ผู้โดยสาร เงียบกริบทั้งคัน,,, เอาละเว้ยยย!! เนปาล ทริปนี้ สนุกแน่ๆ คิดการใหญ่ ใจต้องนิ่ง ,,, หน้าตาสนามบิน เหมือนอารมณ์สนามบินตามต่างจังหวัดบ้านเรา เพราะว่ากันว่าการบินไทยมาสร้างให้