จะขอรำพึง (ปนบ่น) บ้าง.....
ก่อนหน้านี้....บางทีผมก็ไม่เข้าใจ ว่าคนที่เลิกกันเพราะอะไร เลิกทำไม ทำไมไม่อดทน แก้ไขปัญหาด้วย ฯลฯ

แต่ก็จะพยายามเข้าใจว่า ความอดทนของคนเราไม่เท่ากัน เหตุผลคนเราไม่เหมือนกัน
ผมก็กำลังเกิดความรู้สึกแบบนั้นขึ้นมานิดๆเหมือนกันว่า "เบื่อ" .......

บางทีคนใกล้ตัวเราก็ "เยอะ" เกินไป ความอดทนก็มีขอบเขตเหมือนกัน
คนที่อดทนต่ำกว่าก็คงจบไปแล้วล่ะ.....แต่ผมพยายามจะเข้าใจ และ อดทน ในสิ่งที่เกิดขึ้นมาใน ครอบครัวเล็กๆ ของผม

เมื่อผมได้เจอคนที่คิดว่า เค้าทำให้เราสบายใจ มีความสุข เราก็เกิดรู้สึกไขว้เขวได้ง่ายๆ
มันทำให้เกิดการเปรียบเทียบกันชัดเจนมากขึ้น

คนนึงนับวันยิ่งแย่ลง อีกคนยิ่งดีขึ้น
ซึ่งการเปิดใจพูดคุยกัน ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นกว่าเดิมเลย

บางทีผมยังคิดด้วยซ้ำว่า อยากไปเที่ยว กินข้าว ดูหนัง กับผู้หญิงคนอื่นที่ดีกับเรา อาจจะทำให้รู้สึกมีแรงในชีวิตขึ้นมาบ้าง
เพราะคนที่ผมดีด้วย กลับไม่ค่อยเห็นค่าของผมเลย มันทำให้ผมหมดแรงไปเรื่อยๆ
พูดไปหลายรอบ ก็ไม่ดีขึ้นจริงๆ จนมันท้อแท้ สิ้นหวัง
สิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวผมไว้ก็คือ ลูก เท่านั้นเองจริงๆ....

บางทีผมเหนื่อยทำงานมากว่า 12 ชั่วโมง แต่ต้องกลับไปเจอเรื่องที่ทำให้เหนื่อยมากขึ้น
ต้องไปรับฟังปัญหานินทาเพื่อนบ้านอีก 2 ชั่วโมง
ต้องไปทอดไข่กินเองเพราะไม่มีอะไรให้กิน
ต้องกลับไปล้างจานกวาดบ้าน เพราะคนอยู่ไม่มีเวลาทำ ตีสองก็ต้องล้างจานอยู่บ่อยๆ
พูดจาตะคอก ไม่เข้าหู ไม่เคยดูแล
ไม่รับฟังปัญหาของคนอื่นพูดแต่ปัญหาของตัวเอง คิดว่าตัวเองมีปัญหาอยู่คนเดียวในโลก
ฯลฯ

ผมอดทน และ คิดว่าการยอม คือการรักษาสถานะไว้ได้ดีที่สุดแล้ว
แต่ บางเวลา ที่เราเหนื่อยใจ เบื่อ ท้อแท้ แล้วมีคนเข้ามาพูดคุยกับเราดีๆ เป็นห่วงเรา ....... มันก็ทำให้เรารู้สึกที่ดีกับเค้าได้เหมือนกัน

ผมคิดว่า ผมยังดีไม่พอหรือ ? กับสิ่งที่ทำทุกวันนี้ เค้าถึงได้ไม่แคร์เลย....?
ผมไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยว ไม่เล่นบอล ไม่ติดเพื่อน
เลิกงานกลับบ้านตลอดทุกวัน โทรหาทุกครั้งที่มีโอกาส
ดูแลลูก เล่นกับลูก ป้อนข้าว อาบน้ำสระผม ล้างก้น ทำให้ลูกทุกอย่างที่คนเป็นพ่อจะทำได้
อยู่บ้านทำงานบ้าน ล้างจาน หุงข้าวทำกับข้าว ซักผ้า ซ่อมบ้าน ไม่มีอะไรที่ผมไม่ทำ

แต่ดูเหมือนจะไม่ทำให้เธอพอใจหรือทำดีกับผมมากขึ้นเลย จนไม่รู้จะทำไงให้ดีกว่านี้แล้ว

ผมอาจจะเริ่มเข้าใจความรู้สึก ผช. ที่คิดนอกใจมาบ้าง
เค้าอาจจะเหมือนผมก็ได้ ที่ทำทุกอย่างแล้ว แต่ไม่ได้รู้สึกดีตอบแทนกับสิ่งที่ทุ่มเทลงไป
ส่วนบางคนที่เจ้าชู้เป็นมาตรฐานแล้ว คงเป็นอีกเรื่องนึง

ดังนั้น

ผมขอเถอะครับ สำหรับใครที่เป็นอยุ่ หรือ ไม่รู้ตัวว่าเป็น กระทำสิ่งที่ทำให้คนอยู่ด้วยเค้าเหนื่อย ปัญหามันจะลามไปเรื่อยๆ แล้ว แก้ภายหลังจะแก้ไม่ได้แล้ว

บางคนอาจจะไม่บ่น ไม่คุย ไม่บอก แต่เค้าทำไปเลย
มันจะกู่ไม่กลับ