บันทึกของผม ขาดหายไป เกือบ 4 ปี หลังจากลงหน้าสุดท้าย ไปเป็นตอนที่ 6
ระยะนี้ คงได้ออกไป ร่วม กันอีก ในวันที่ 10 นี้ อันที่จริงแล้ว เรื่องการต่อสู้ มันอยู่
ใน หัวใจ ของ คนรัก ความยุติธรรม ทุกคน เมื่อ 4 ปีก่อน วันที่ 19 พฤษภา 53 ก้เป็น
ความทรงจำ ที่ กำลัง จะเลือนหาย ไป แต่ เมื่อเหตุ ของความอยุติธรรม มันกลับ
มาอีกครั้ง วันนี้ ก้ต้องกลับไปอีกครั้ง
เมื่อ 2 ปีก่อน ผม ค้างอยู่ที่ ตอนที่ 6 แล้ว ก็หายไป ผมไปดู ที่เคยลงไว้ ถึง วันที่ 12 ก.ค. 53
วันนี้ จะ ลงต่อไป จนกว่าจะถึง วันสุดท้าย ที่ ออกจากเรือนจำ วันที่ 2 สิงหา 53 เวลา 2 ทุ่มเศษ
วันที่ 13 ก.ค. 53
เมื่อคืนฝนตก เกือบทั้งคืน อากาศเย็นจนต้องห่มผ้า ครับ ในเรือนจำพอเข้าไป เขาจะแจก ผ้านวม คนละผืน
ไม่มีหมอน ผมเผอิญ พรรคพวกเขา ให้ ผ้านวม มา 2 ผืน เอาไว้รองนอนด้วย เมื่อคืน ตื่นหลายครั้ง แต่ก้หลับจนฝัน
อาบน้ำแปรงฟัน เสร้จแล้ว ก็ เข้ามาดื่ม กาแฟ ที่ เด็ก พรรคพวก ต้มน้ำไว้ให้ วันนี้มีขนมปังกรอบ เป็นของแถม เพิ่ม
ลุงดิษฎ์ ใจดี มีแบ่งปัน พูดถึงลุงดิษฤ์ ปัจจุบัน แก อยู่ระหว่าง ฎีกา ยังไม่มีคำตัดสินลงมา เพราะ ชั้นอุธรณ์ แกโดน
2 ปี 8 เดือน ขณะนี้ ประกันอยู่ มีความคิด ว่าเพื่อเป็นการ ฆ่าเวลา ต้องหัดเดิน จงกลม ซะบ้าง ต้องถามลุง แกอีก
อาหารกลางวัน ที่เรือนจำจัดเลี้ยง วันนี้เป็น ขนมจีนน้ำยา ไม่ทราบว่า ปลา อะไร แต่ มองดู น้ำข้น ๆเหมือนกัน ผม
ไม่ได้ลอง ผมลองไป จับเดียว ไม่เติมอีก ก็พอ ทานได้ครับ ของหวา่น ก็ ถั่วเขียว ต้มน้ำตาล วันนี้ อาหารสมบูรณ์
เพราะมี พรรคพวก เสื้อแดง เอามาเลี้ยง ทั้งไก่ย่าง ส้มตำ ลาบ ครับ พวกนี้ ไม่ที้ง กันเลย พวกเรา พิเศษ ตรงที่ ไม่
ต้องตรวจ อาหาร ที่นำเข้ามา ครับ เรือนจำคง ไม่ คิดว่า นักโทษการเมือง จะ เอายา เข้ามา
วันนี้รอ ภรรยา มาเยี่ยมจนบ่าย ไมมา ครับ การรอ คน นี่ เป็นสี่งที่ เหนื่อย และผิดหวัง เป็นอย่างมาก ก่อนเข้า ห้องขัง
ต้องออกกำลังกาย โดยการวี่ง ได้ เกือบ 100 รอบ แล้วจึง อาบน้ำ เข้า ห้อง ตอน 4 โมง ครึ่ง ตามปรกติ ขณะบันทึกหน้านี้
เวลา ประมาณ ทุ่มกว่า ผม เขียนเสร็จ ก็ต้องสวดมนต์ ก่อนนอน ตามปรกติ
วันที่ 14 ก.ค. 53
อีกคืนผ่านไป หลับ ก่อน ทีวีจะปิด ในห้อง เขาปิด ทีวีวีตอน สามทุ่มครึ่ง นี่เป็นกฎ ก่อนหลับ เสียงคุย รอบด้าน หนุงหนิงกัน
แกคง กลัวจะรบกวน ผู้เฒ่า เวลานอน ใช้วิธี ปล่อยใจนี่ง ๆ ก้หลับรวดเดียว เหมือนกัน ไม่ได้คิด ถึงคดีความ ที่เกิดขึ้น เพราะ
มั่นใจ ว่า ที่เราออกไปต่อสู้ ไม่ได้เป็นความผิด มันแย่ตรง เห็น หน้า เมีย แล้ว บ่อน้ำตามันตื้น เท่านั้น ก็ทานอาหารได้ ปรกติ
เพราะ ตอนเช้า ไอ้ความเคยชิน เลย ไม่ ได้ทานเหมือน กับเขา ตอน 9 โมง เช้า บุญสอน บุญสิงห์ คนร่างเล็ก เจ้าของสวนยาง 11 ไร่
ผมเคย เห็นตอน อยู่ข้างนอก ไม่บ่อยนัก เพราะผมไม่ได้ เข้าไปคลุกคลี กับ เขามากนัก ( บุญสอน คนนี้ เป็นคนดู แล สวนยาง ของผม
หลังจาก ออกจากเรือนจำ ต้องเลิก กับเมีย ๆ ยึด เอาสวนยางไปหมด ผมเลยชวนไป ดูแล สวนยางของผม จน ตัดยางได้ ครับดูแล
กัน ตาม อัตภาพ ) แกเอาเนื้อเพลง ไกลบ้าน มาต่อให้ ฟัง แล้วแต่ไม่จบ ไอ้ผม ก้จำไม่ได้ เนื้อเพลงนี้ ทำให้ ใจหดหู่ มาก แม้เพลง
ค่อนข้างเพราะ ร้องโดยคุณ ธานินทร์ อินทรเทพ แกรุ่นเดียวกับผม ตอนผมเรียน ที่เทเวศน์ แกมาออกรายการวิทยุ ที่ วิทยาลัยบ่อย ๆ
ครับ เมื่อ กว่า 40 ปีที่แล้ว ดุเนื้อเพลง ที่ผมจดไว้นะครับ
ป่านนี้บ้านเราคงเย็นมากแล้ว
ทั่วทุกถี่นแนวคงเย็นสลัว และคงเป็นยาม ที่ทุกครอบครัว
อยู่พร้อมกันทั่ว กินข้าว กินปลา
อีกคงไม่นาน คงเตรียมเข้านอน
หัวใจสั่นคลอน ร้าวรอนผวา
จะมีบ้างไหม ผู้นอนหลับตา
ห่วงอาวรณ์หา ถึงคนอยู่ไกล
ทนทุกข์ ทนเหงา เปล่าเปลี่ยวอารมณ์
จำต้องฝืนใจข่ม ใคว่คว้า รันทดใจ
โชคดีวันหน้า ฟ้าอาจแจ่มใส
จะหอบดวงใจใส่เมฆ หวลคืน
บุญสอน นึกท่อนจบไม่ออก จนแล้ว จนรอด วันนี้ ลองสั่งขนมปังปี้ง ที่แดน หญิง ที่อยู่ถัดไป มาทาน
เขาบอก ไม่มีเพราะ ขนมปัง เป็นอาหาร ต้องห้าม กลัว ผู้ต้องขัง เอาไปทำเหล้า ครับ มันมียีสต์ ในนี้
มีสี่ง ที่ผมไม่ทราบอีกมาก
ช่วง 10 โมง แต๋ มากับ โอ๊ต ต้องบอกให้ หมั่นมา หา เพราะเป็นกำลังใจ อย่างเดียว สำหรับ คนคุก แบบเรา
ครับ เป็น น้ำหยดที่ ใสสะอาดจริง ๆ อาหารกลางวัน ๆนี้ ผัดหมี่ครับ ใช้ได้ทีเดียว อาหารเย็น มากตามเคยครับ
กลุ่ม พี่น้อง เขา เอามาฝาก ต้อง เผื่อไปให้ ผู้คุม ที่เป็นลูกศิษย์ ของผม บ้าง วันนี้ ตอนบ่าย พวกตำรวจ ดีเอ็ส ไอ
เข้ามาสอบ ปากคำ พวกผม มาถามเรื่องเหตุการณ์ ผมก็บอกไปตารมจริง หลังสอบเสร็จ พันตรี ที่สอบผม บอกว่า
ไอ้พวกนี้ มันตั้งข้อหา บ้าอะไร เสียเวลา ไม่ได้ เกี่ยวกับ การก่อการร้าย ซักหน่อย ตั้งเข้าไปได้ บอกผมว่า จะช่วยถอด
ข้อหานี้ ออกไป ผม ก้ไม่ว่าอะไร มันทีของเขา ลูกศิษย์ ที่ผมสอนมากับมือ ยังต้องโดนบังคับ ให้ตั้งข้อหา กับครู
ของเขา มัน เป็นสี่งที่ คนทั่วไป รับรู้ แล้ว จะคิดอย่างไร วันนี้ตอนเย็น คุยกับ อ.ต้อย ผู้นำกลุ่ม บอก ชวนให้ผมเล่น
การเมือง ผม บอก ขนาดไม่ได้เล่น มันยังแบบนี้ ความยุติธรรม มันขึเน กับ ปลายปากกา ของผู้มีอำนาจ ดังนั้น
เราต้องต่อสู้กับ ความไม่เป็นธรรมก่อน แล้ว ถึง จะไปแก้ใข ในส่วนอื่น
วันนี้ เขาไล่เข้าห้อง เวลาเดิมครับ สี่โมงครึ่ง อาบน้ำอาบท่า แล้ว มานอน คิดถึงบ้าน คิดถึง บ้านที่เคยอยู่
ป่านนี้ เมียคงไปรับหลาน แล้ว ก้แวะ ตามเคย กว่าจะกลับ ก็ กว่า 6 โมงเย็น ก่อนหน้านี้ ผม ไปทำรายการวิทยุ
ก็กลับ ประมาณนี้เหมือนกัน สวดมนต์ เสร็จ ก้ หลับ สบายครับ
..............
บันทึกจากเรือนจำฉบับนี้ ผม เอามา ลงให้ หลายท่านอ่าน เพราะ อีก วันสองวัน ผมคง เข้าไปต่อสู้ กับเขาด้วย ที่อักษะ
ทั้งๆ ที่เกือบ 70 แล้ว แต่ ไอ้การรักความยุติธรรม มันไม่เข้าใครออกใคร ผมอาจ ต้องเข้าไปอญุ่ในนั้นอีก ก็ได้
แต่ทุกอย่างเป็นความสมัครใจ ไม่มีใครจ้าง เงินผมเองทั้งนั้น
ครับ แล้วเจอกัน ตอนหน้าครับ
บันทึกจากเรือนจำ
ระยะนี้ คงได้ออกไป ร่วม กันอีก ในวันที่ 10 นี้ อันที่จริงแล้ว เรื่องการต่อสู้ มันอยู่
ใน หัวใจ ของ คนรัก ความยุติธรรม ทุกคน เมื่อ 4 ปีก่อน วันที่ 19 พฤษภา 53 ก้เป็น
ความทรงจำ ที่ กำลัง จะเลือนหาย ไป แต่ เมื่อเหตุ ของความอยุติธรรม มันกลับ
มาอีกครั้ง วันนี้ ก้ต้องกลับไปอีกครั้ง
เมื่อ 2 ปีก่อน ผม ค้างอยู่ที่ ตอนที่ 6 แล้ว ก็หายไป ผมไปดู ที่เคยลงไว้ ถึง วันที่ 12 ก.ค. 53
วันนี้ จะ ลงต่อไป จนกว่าจะถึง วันสุดท้าย ที่ ออกจากเรือนจำ วันที่ 2 สิงหา 53 เวลา 2 ทุ่มเศษ
วันที่ 13 ก.ค. 53
เมื่อคืนฝนตก เกือบทั้งคืน อากาศเย็นจนต้องห่มผ้า ครับ ในเรือนจำพอเข้าไป เขาจะแจก ผ้านวม คนละผืน
ไม่มีหมอน ผมเผอิญ พรรคพวกเขา ให้ ผ้านวม มา 2 ผืน เอาไว้รองนอนด้วย เมื่อคืน ตื่นหลายครั้ง แต่ก้หลับจนฝัน
อาบน้ำแปรงฟัน เสร้จแล้ว ก็ เข้ามาดื่ม กาแฟ ที่ เด็ก พรรคพวก ต้มน้ำไว้ให้ วันนี้มีขนมปังกรอบ เป็นของแถม เพิ่ม
ลุงดิษฎ์ ใจดี มีแบ่งปัน พูดถึงลุงดิษฤ์ ปัจจุบัน แก อยู่ระหว่าง ฎีกา ยังไม่มีคำตัดสินลงมา เพราะ ชั้นอุธรณ์ แกโดน
2 ปี 8 เดือน ขณะนี้ ประกันอยู่ มีความคิด ว่าเพื่อเป็นการ ฆ่าเวลา ต้องหัดเดิน จงกลม ซะบ้าง ต้องถามลุง แกอีก
อาหารกลางวัน ที่เรือนจำจัดเลี้ยง วันนี้เป็น ขนมจีนน้ำยา ไม่ทราบว่า ปลา อะไร แต่ มองดู น้ำข้น ๆเหมือนกัน ผม
ไม่ได้ลอง ผมลองไป จับเดียว ไม่เติมอีก ก็พอ ทานได้ครับ ของหวา่น ก็ ถั่วเขียว ต้มน้ำตาล วันนี้ อาหารสมบูรณ์
เพราะมี พรรคพวก เสื้อแดง เอามาเลี้ยง ทั้งไก่ย่าง ส้มตำ ลาบ ครับ พวกนี้ ไม่ที้ง กันเลย พวกเรา พิเศษ ตรงที่ ไม่
ต้องตรวจ อาหาร ที่นำเข้ามา ครับ เรือนจำคง ไม่ คิดว่า นักโทษการเมือง จะ เอายา เข้ามา
วันนี้รอ ภรรยา มาเยี่ยมจนบ่าย ไมมา ครับ การรอ คน นี่ เป็นสี่งที่ เหนื่อย และผิดหวัง เป็นอย่างมาก ก่อนเข้า ห้องขัง
ต้องออกกำลังกาย โดยการวี่ง ได้ เกือบ 100 รอบ แล้วจึง อาบน้ำ เข้า ห้อง ตอน 4 โมง ครึ่ง ตามปรกติ ขณะบันทึกหน้านี้
เวลา ประมาณ ทุ่มกว่า ผม เขียนเสร็จ ก็ต้องสวดมนต์ ก่อนนอน ตามปรกติ
วันที่ 14 ก.ค. 53
อีกคืนผ่านไป หลับ ก่อน ทีวีจะปิด ในห้อง เขาปิด ทีวีวีตอน สามทุ่มครึ่ง นี่เป็นกฎ ก่อนหลับ เสียงคุย รอบด้าน หนุงหนิงกัน
แกคง กลัวจะรบกวน ผู้เฒ่า เวลานอน ใช้วิธี ปล่อยใจนี่ง ๆ ก้หลับรวดเดียว เหมือนกัน ไม่ได้คิด ถึงคดีความ ที่เกิดขึ้น เพราะ
มั่นใจ ว่า ที่เราออกไปต่อสู้ ไม่ได้เป็นความผิด มันแย่ตรง เห็น หน้า เมีย แล้ว บ่อน้ำตามันตื้น เท่านั้น ก็ทานอาหารได้ ปรกติ
เพราะ ตอนเช้า ไอ้ความเคยชิน เลย ไม่ ได้ทานเหมือน กับเขา ตอน 9 โมง เช้า บุญสอน บุญสิงห์ คนร่างเล็ก เจ้าของสวนยาง 11 ไร่
ผมเคย เห็นตอน อยู่ข้างนอก ไม่บ่อยนัก เพราะผมไม่ได้ เข้าไปคลุกคลี กับ เขามากนัก ( บุญสอน คนนี้ เป็นคนดู แล สวนยาง ของผม
หลังจาก ออกจากเรือนจำ ต้องเลิก กับเมีย ๆ ยึด เอาสวนยางไปหมด ผมเลยชวนไป ดูแล สวนยางของผม จน ตัดยางได้ ครับดูแล
กัน ตาม อัตภาพ ) แกเอาเนื้อเพลง ไกลบ้าน มาต่อให้ ฟัง แล้วแต่ไม่จบ ไอ้ผม ก้จำไม่ได้ เนื้อเพลงนี้ ทำให้ ใจหดหู่ มาก แม้เพลง
ค่อนข้างเพราะ ร้องโดยคุณ ธานินทร์ อินทรเทพ แกรุ่นเดียวกับผม ตอนผมเรียน ที่เทเวศน์ แกมาออกรายการวิทยุ ที่ วิทยาลัยบ่อย ๆ
ครับ เมื่อ กว่า 40 ปีที่แล้ว ดุเนื้อเพลง ที่ผมจดไว้นะครับ
ป่านนี้บ้านเราคงเย็นมากแล้ว
ทั่วทุกถี่นแนวคงเย็นสลัว และคงเป็นยาม ที่ทุกครอบครัว
อยู่พร้อมกันทั่ว กินข้าว กินปลา
อีกคงไม่นาน คงเตรียมเข้านอน
หัวใจสั่นคลอน ร้าวรอนผวา
จะมีบ้างไหม ผู้นอนหลับตา
ห่วงอาวรณ์หา ถึงคนอยู่ไกล
ทนทุกข์ ทนเหงา เปล่าเปลี่ยวอารมณ์
จำต้องฝืนใจข่ม ใคว่คว้า รันทดใจ
โชคดีวันหน้า ฟ้าอาจแจ่มใส
จะหอบดวงใจใส่เมฆ หวลคืน
บุญสอน นึกท่อนจบไม่ออก จนแล้ว จนรอด วันนี้ ลองสั่งขนมปังปี้ง ที่แดน หญิง ที่อยู่ถัดไป มาทาน
เขาบอก ไม่มีเพราะ ขนมปัง เป็นอาหาร ต้องห้าม กลัว ผู้ต้องขัง เอาไปทำเหล้า ครับ มันมียีสต์ ในนี้
มีสี่ง ที่ผมไม่ทราบอีกมาก
ช่วง 10 โมง แต๋ มากับ โอ๊ต ต้องบอกให้ หมั่นมา หา เพราะเป็นกำลังใจ อย่างเดียว สำหรับ คนคุก แบบเรา
ครับ เป็น น้ำหยดที่ ใสสะอาดจริง ๆ อาหารกลางวัน ๆนี้ ผัดหมี่ครับ ใช้ได้ทีเดียว อาหารเย็น มากตามเคยครับ
กลุ่ม พี่น้อง เขา เอามาฝาก ต้อง เผื่อไปให้ ผู้คุม ที่เป็นลูกศิษย์ ของผม บ้าง วันนี้ ตอนบ่าย พวกตำรวจ ดีเอ็ส ไอ
เข้ามาสอบ ปากคำ พวกผม มาถามเรื่องเหตุการณ์ ผมก็บอกไปตารมจริง หลังสอบเสร็จ พันตรี ที่สอบผม บอกว่า
ไอ้พวกนี้ มันตั้งข้อหา บ้าอะไร เสียเวลา ไม่ได้ เกี่ยวกับ การก่อการร้าย ซักหน่อย ตั้งเข้าไปได้ บอกผมว่า จะช่วยถอด
ข้อหานี้ ออกไป ผม ก้ไม่ว่าอะไร มันทีของเขา ลูกศิษย์ ที่ผมสอนมากับมือ ยังต้องโดนบังคับ ให้ตั้งข้อหา กับครู
ของเขา มัน เป็นสี่งที่ คนทั่วไป รับรู้ แล้ว จะคิดอย่างไร วันนี้ตอนเย็น คุยกับ อ.ต้อย ผู้นำกลุ่ม บอก ชวนให้ผมเล่น
การเมือง ผม บอก ขนาดไม่ได้เล่น มันยังแบบนี้ ความยุติธรรม มันขึเน กับ ปลายปากกา ของผู้มีอำนาจ ดังนั้น
เราต้องต่อสู้กับ ความไม่เป็นธรรมก่อน แล้ว ถึง จะไปแก้ใข ในส่วนอื่น
วันนี้ เขาไล่เข้าห้อง เวลาเดิมครับ สี่โมงครึ่ง อาบน้ำอาบท่า แล้ว มานอน คิดถึงบ้าน คิดถึง บ้านที่เคยอยู่
ป่านนี้ เมียคงไปรับหลาน แล้ว ก้แวะ ตามเคย กว่าจะกลับ ก็ กว่า 6 โมงเย็น ก่อนหน้านี้ ผม ไปทำรายการวิทยุ
ก็กลับ ประมาณนี้เหมือนกัน สวดมนต์ เสร็จ ก้ หลับ สบายครับ
..............
บันทึกจากเรือนจำฉบับนี้ ผม เอามา ลงให้ หลายท่านอ่าน เพราะ อีก วันสองวัน ผมคง เข้าไปต่อสู้ กับเขาด้วย ที่อักษะ
ทั้งๆ ที่เกือบ 70 แล้ว แต่ ไอ้การรักความยุติธรรม มันไม่เข้าใครออกใคร ผมอาจ ต้องเข้าไปอญุ่ในนั้นอีก ก็ได้
แต่ทุกอย่างเป็นความสมัครใจ ไม่มีใครจ้าง เงินผมเองทั้งนั้น
ครับ แล้วเจอกัน ตอนหน้าครับ