เคยเป็นกันมั้ยครับ อารมณ์นี้ ใส่ใจคนอื่นมากกว่าตัวเอง (ขอระบายหน่อยนะครับ)
คือไม่เข้าใจตัวเองครับ ทำไมต้องไปหมกมุ่น ยึดติดกับเค้ามากมาย
พอเราคาดหวัง พอเราใส่ใจเค้าเยอะไป แล้วเราก็มานั่งซึม นั่งเศร้าอยู่คนเดียว

ผมเป็น โรคจิต หรือเปล่าครับ ?

เคยอยากลองหายไป ไม่ติดต่อไป แต่ทำไม่เคยได้ครับ
กลัวว่าเค้าจะน้อยใจ กลัวเค้าจะเสียใจแบบที่เราคาดหวังว่าเค้าจะติดต่อมา
แปลกมั้ยครับ ความรู้สึกคน ในทางกลับกัน ผมไม่รู้เลยว่าเค้าคิดถึงความรู้สึกผมบ้างรึเปล่า ?
ความพอดี มันอยู่ตรงใหน ผมใส่ใจเค้า พยายามเข้าหาเค้าก่อนตลอด ผมก็ยังสงสัยนะถ้าผมไม่ติดต่อไปก่อน
เค้าจะคิดติดต่อผมมาก่อนบ้างมั้ย ? แบบมันน้อยใจอะครับ เหมือนที่เราทำลงไป ทุกอย่างกลายเป็นศูนย์

อีกทางกลัวความรู้สึกตัวเองมากครับ กลัวว่าถ้าผมเลิกทำ เลิกใส่ใจ กลัวตัวเองไม่เหมือนเดิมครับ
ผมจะเป็นคนแบบนี้ ถ้ารักก็จะรักมาก ทุ่มสุดตัว แต่ถ้าไม่รัก ก็คือจะไม่สนใจเลย เฮ้ออ !! เบื่อตัวเองจัง