และแล้วท้องฟ้าก็เริ่มจะมืดมิด
     และแล้วชีวิตก็วนกลับไปดังเดิม
     ยังคงเหน็บหนาวเดียวดายอยู่ลำพัง
     ยิ่งไขว่ขว้าเท่าไรก็ยิ่งเลือนลาง....ยิ่งทรมาน
      *ได้แต่เพ้อว่าเธอจะกลับคืนมา ยังภาวนาแม้รู้ว่า
          มันไม่มีจริง มันไม่มีจริง มันไม่มีอะไรจะเหมือนเดิม
          ได้แต่หวังโง่โง่ ลมลม แล้งแล้ง รอไปทั้งๆที่รู้ว่า มันไม่มีจริง มันไม่มีจริง
          แม้ว่าจะรอจนตาย แต่แชมป์คงไม่กลับมา

สบายใจแล้ว ไปละ