ลมหนาว ยามเช้า ริมเจ้าพระยา

แตะมือเธอเพียงเบาๆ และกุมไว้บอกเรื่องราววันที่เราต้องไกล
เหนื่อยแค่ไหนที่ลำพังวันที่เรานั้นห่าง
*สิ่งรอบตัวที่ยังจำทำให้รู้
ขาดเธอคงทำใจไม่ได้
อยู่ลึกๆฉันยังกลัวๆวันที่เสียเธอ
**หากลืมตาในวันพรุ่งนี้ฉันไม่มีเธอ
หากผ่านคืนนี้ได้รู้ต้องเจอเธอไม่กลับมา
หากความเป็นจริงที่เย็นชาลบเลือนทุกอย่าง
จะยืนคนเดียวได้นานสักแค่ไหน
หากความหนาวเป็นตัวเเทนของความเดียวดาย
อะไรมากมายที่เหลือข้างในไม่เคยพูดไป
แค่อยากวอนขอให้ลมและความหนาวใด
โปรดอย่าทำลายวันคืนของเรา(*)
...แม้ฤดูเปลี่ยนไปจะช้ำยังไง ฉันยังไม่รู้
แต่สิ่งเดียวที่รู้ไม่อยากจะต้องเสียเธอ(**)
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่