เราเป็นคนที่ค่อนข้างจะเผด็จการค่ะ กับเพื่อนก็ด้วย
จะหงุดหงิดมาก หากใครมาสาย ทั้งๆที่เตือนไปแล้ว
เรื่องทานอาหารใครกินเอาหน้าลงหรือยืนเพื่อตักอาหารก็ด้วย
เราจะรู้สึกขัดใจค่ะ ตอนเราเรียนประถมโรงเรียนเราเคร่งระเบียบมาก
เราเลยติดมา ที่แบบจะรู้สึกว่า เอ่อ ไม่มีมารยาทกันสักหน่อยเหรอ
เราอยู่ในกฏกติกาค่ะ เป็นนักเรียนแทบจะดีเด่น (เคยเกือบได้แต่ครูเห็นว่าเรายังป็นคนฮาๆและเป็นพวกเถื่อนมากไปในบางครั้ง)
ตอนอยู่ม.ปลาย จะมีเพื่อนมาสายบ่อยๆจนชินค่ะ เรื่องอาหารไม่มีปัญหาเขากินกันดี (เรียนหญิงล้วน)
แต่พอเข้ามหาลัย เหมือนว่านิสัยแบบนั้นจะทำคนกลัวเราอ่าค่ะ TT
มีหลายคนเรียกเราว่า นาซี ไม่ก็ฮิตเลอร์ เราชอบแบบพูดว่าต้องมาเวลาเท่านี้ๆ
เราเป็นคนกำหนดตลอดค่ะ กับตัวเองเราก็เคร่งครัด ถึงบางครั้งเราจะพลาดไป
แต่เราจะแก้ด้วยการตามไปแบบไวจนเพื่อนบอกจะตรงเกินไปแล้ว
แล้วเวลาเราหงุดหงิดหรือโกรธ เราจะพูดขู่ไปยิ้มไป ทุกคนบอกว่าแบบนั้นน่ะน่ากลัว
แล้วทีนี้พอเรียนมาปีนึง เราก็พยายามปรับตัวแล้วแบบอลุ่มอล่วย แต่เหมือนคนยังติดภาพลักษณ์นั้นอยู่
ทำเอาคนที่จะมาจับกลุ่มด้วยกันอะไรแบบนั้น ไม่กล้ายุ่งกับเรามากนักหรือไม่ก็ไม่กล้าจะสายเลยอ่ะ
ควรจะทำยังไงดีค่ะ หรือทำแบบอลุ่มอล่วยไปเรื่อยๆ แล้วเขาจะรู้กันเองว่าเราเปิดใจมากขึ้น
เรารู้สึกไม่ดีเลย เรามีเพื่อนน้อยมากเลยถ้าเทียบกับตอนมัธยม ทั้งๆที่สังคมใหญ่ขึ้น