ต่อเมื่อลงมือปฏิบัติ  จึงจักพบทางเลือกของสิ่งที่ได้เลือก
ความคิด แผนงาน หรือ เหตุผล  ความสำคัญของมัน ก็แค่  ความมุ่งมาดปรารถนา  ที่ต้องการไปให้ถึง
แต่จะเป็นจริงหรือไม่   ก็อยู่ที่การได้ทดลองทำ  และลงมือทำ

การกระทำเท่านั้น  ที่ช่วยกระชับศักยภาพของคุณให้เผยตัวเองออกมา   ไม่ได้แยกขาดจากภววิสัยอย่างการคิดคำนึงอย่างเดียว

คนเรา  ก็มีเท่านั้น  คือ การได้ลงมือทำ  ที่ไปสร้างความหมายของการดำรงอยู่
และนี่ มันได้ช่วยเคลียร์ให้ชัดของความหมายแห่งตัวตน   พร้อมทั้งการตอบกลับคืนของคุณภาพชีวิต
เพราะ  ด้วยการให้ก่อน  จึงจักได้รับกลับคืนจากโลกและผู้คน
เพราะ  ด้วยการแสดงธาตุแท้ของตัวเองต่อโลก    คุณจึงจักได้อานิสงค์ของการมีชีวิตกลับคืน อย่างทรงความหมาย
เพราะ  ชีวิตไม่เคยว่างเปล่าจากการกระทำ  หรือ การเข้าได้เข้าส่วนรังสรรมัน    มันจึงจักให้ความหมายย้อนกลับแก่คุณ

คุณอาจพบ คนบ้า หรือเจ็บป่วยในระหว่างทาง....
มีเพียง ความเข้าใจ  และการให้อภัยใน ความบ้าบอ  ความรุนแรง และหรือภาวะอปกติ ที่อาจเจอะเจอได้
ดังนั้น   จะต้องเลือกยก หรือเชิดชูสิ่งที่ดีงาม  แทนการจมปลักในความเลวร้าย  หรือความป่วยไข้ทางพฤติกรรมของผู้คนบางจำพวกไว้
เพราะ  ทุกคนคงบาดเจ็บกันมามากแล้ว    และไม่มีใครที่ไม่เคยผิด  หรือดีพร้อมบริบูรณ์  แม้สักคนเดียว

ดังนั้น  ชีวิตในแง่หนึ่ง  ก็คือ การแสวงหาและชื่นชมยินดีในความรักท่ามกลางผู้คน  
แล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไปในฐานะสิ่งธรรมดาที่ชีวิตมอบให้  คุณเพียงแต่ทำหน้าที่ของตนเองไป  
และทำอย่างดีที่สุดต่อมาตรฐานสูงสุดของตัวเองที่ปลอดจาก ความโลภ  โกรธ หรือหลง ให้มากที่สุด