ตามธรรมวินัย  อดีตพระยันตระถือว่าปราชิก (ขาดจากการเป็นพระแล้วเพราะเสพเมถุน)  โทษทางโลกก็มีหากผู้ถูกละเมิดเข้าแจ้งความเอาผิดกับยันตระ  ทางคณะสงฆ์ได้ลงโทษให้ขาดจากการเป็นพระ  แต่ยันตระไม่ยอมรับโทษหนีไปอยู่อเมริกานานถึง 20 ปี คดีความหมดอายุ  แต่ความผิดทางธรรมวินัยยังอยู่ตลอดชีวิตบวชอีกไม่ได้  การกลับมาของยันตระแล้วมีพระไปกราบไหว้ถือว่าไม่ควร  พระนั้นขาดการใช้ปัญญาพิจารณา ( พระประเภทแต่ว่าขอบวชในพุทธศาสนาไม่ก่อประโยชน์ใดเลย )  การครองตัวของยันตระก็ไม่ชัดเจนว่าเข้าลักษณะใดการเอาผิดทางศาสนาจึงไม่ชัดเจน  ส่วนประชาชนที่ยังศรัทธาก็เป็นสิทธิ์ส่วนตัวบังคับไม่ได้  ชาวพุทธเองก็ไม่ได้ศีกษาพระธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  บางวัดเข้าไปฟังธรรมแต่ผู้สาธยายธรรมกับยกหลวงพ่อนั้น  หลวงพ่อนี้  เป็นแบบอย่างทำให้ลืมคำสอนของพระพุทธองค์  อีกปัญหาที่พบมากคือพระอวดอ้างคุณวิเศษเช่นเข้านิโรธสมาบัติ  ส่วนมากพระที่อ้างก็เพื่อลาภสักการะทำให้ชาวพุทธหลงศรัทธา  ขาดการพิจารณาด้วยปัญญา