กฏหมายเมืองไทย ทำผิดถ้ามีเงินเรื่องก็เงียบ ไม่ต้องติดคุก กฏหมายไทยช่องโหว่เยอะมาก ทำให้คนไม่เกรงกลัวกฏหมาย
มาถึงกรณีสัญญาดารากับสถานีหรือค่ายละคร ผมสงสัยว่าทำไมดาราไทยขอยกเลิกสัญญากลางคันได้
เช่นกรณี จุ๋ย วรัทยา นิลคูหา ขอยกเลิกสัญญากับกันตนากลางคัน แต่ต้องเสียค่าปรับ ซึ่งคงไม่กี่บาท
ถ้ากันตนาผิดสัญญาขั้นรุนแรง แล้วจุ๋ย วรัทยาฟ้องศาลขอยกเลิกสัญญาผมจะไม่ว่าเลย
แต่นี่จุ๋ย วรัทยาขอยกเลิกสัญญาด้วยเหตุผลที่ว่าอยากเปลี่ยนแปลง อยากไปแสดงค่ายอืนบ้าง แล้วก็ไปคุยกับพี่ตุ๊กตาขอยกเลิก พี่ตุ๊กตาก็ยอมด้วย ผมว่ามันง่ายไปไหมเนี่ย แล้วแบบนี้สัญญาจะศักดิ์สิทธิ์เหรอ
อันไหนที่ตัวเองได้ผลประโยชน์ก็ให้สถานีหรือค่ายละครต้องปฏิบัติตามจริงๆจังๆ
พอตัวเองเสียผลประโยชน์ก็ขอเลิกเอาดื้อๆ
ยกตัวอย่างการเซ็นสัญญาของช่อง 3 ช่อง 7
สถานีเขาเซ็นสัญญากับดารา 7-8 ปีเพราะอะไร ก็เพราะจะปั้นดาราจริงๆจังๆ กันดาราไปอยู่ช่องอื่น ไม่งั้นเขาจะจับเซ็นสัญญาทำไม ไม่ใช่อยู่ไปได้แค่ 4 ปีแล้วก็บอกฉันจะขอยกเลิกสัญญานะเพราะจะไปอยู่ช่องอื่น แบบนี้สถานีเขาไม่เสียความรู้สึกแย่เหรอ ลงทุนปั้นดาราไปเท่าไร เคยได้ยินข่าวว่ามีดาราช่อง 3 ขอยกเลิกสัญญากลางคันเหมือนกัน แต่ผมไม่ทราบรายละเอียดในเรื่องนี้ ผมมองดูมันไม่ศักดิ์สิทธิ์เลย ใครจะกลัวสัญญา
ผิดกับทางฮ่องกงปฏิบัติตามสัญญาจริงจังมาก เซนแล้วยกเลิกไม่ได้เลย อย่างกรณีโจวเหวินฟะกับทีวีบีเมื่อปี 2528
ช่วงนั้นโจวหวินฟะกำลังดังในละครทีวีฮ่องกงมาก เขาจึงเล่นตัว มีปัญหากับผู้กำกับและมีข้อต่อรองกับทีวีบีมากมาย
ผู้บริหารทีวีบีเลยหมั่นไส้ พอหมดสัญญาชุดเก่าก็ขอให้โจวเหวินฟะต่อสัญญาอีก 2 ปี แล้วจับแช่เย็นซะ ไม่มีผลงานในฐานะพระเอกออกมาเลยตลอด 2 ปี
และใน 2 ปีก็มีงานละครเพียงเรื่องเดียวแต่เป็นตัวรองดารารุ่นน้อง(เหลียงเฉาเหว่ย)ด้วย ดูซิว่าดารารุ่นพี่แบบโจวเหวินฟะเสียหน้าแค่ไหน จะไม่แสดงก็ไม่ได้เพราะมีสัญญาและในสัญญาก็ไม่ได้ระบุด้วยว่าบทที่ได้ต้องเป็นพระเอก โจวเหวินฟะจะยกเลิกสัญญาก็ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นก็ต้องขึ้นศาลกันวุ่นวาย เลยทนอยู่จนครบ 2 ปี พอหมดสัญญา 2 ปีโจวเหวินฟะก็ให้สัมภาษณ์ว่า "ไม่คิดว่าทีวีบีจะกล้าทำแบบนี้กับเขา" ตั้งแต่นั้นมาโจวเหวินฟะก็ขึ้นแสดงหนังใหญ่ ไม่หวลกลับทีวีอีกเลย (ข้อมูลที่มา...หนังสือรีวิวทีวีคุณน้าของผมสะสมไว้)
กรณีของโจวเหวินฟะ ข้อมูลในสัญญาคงไม่รัดกุมเอง เช่น ต้องป้อนงานให้ปีละกี่เรื่อง บทพระเอกหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นโจวเหวินฟะก็สามารถฟ้องศาลขอยกเลิกสัญญาได้ แต่อย่างว่าละก็ทีวีบีเจตนาจะกลั่นแกล้งอยู่แล้ว ก็เลยเขียนข้อความในสัญญาไม่ชัดเจน
ลองโจวเหวินฟะอยู่ประเทศไทยดูซิ สัญญาและศาลไม่มีความหมายหรอก กรูฉีกสัญญาใส่หน้าผู้บริหารสถานีเลย แล้วกรูก็ไปเล่นละครช่องอื่นดื้อๆ แต่สถานีก็คงไม่ฟ้องศาลหร๊อก เสียเวลา เรื่องก็จบกันอยู่แค่นี้ นี่ละประเทศไทยล่ะ มีสัญญาเอาไว้ทำไม๊ ชีวิตเหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้ายจริงๆ
แล้วสัญญาของประเทศอื่นๆเป็นอย่างไรครับ ยกเลิกกันได้ง่ายๆแบบไทยไหมครับ เล่าสู่กันฟังหน่อยครับ
เซ็นสัญญาดาราของเมืองนอกเขาเป็นยังไงครับ ขอยกเลิกกลางคันได้ไหมครับ
มาถึงกรณีสัญญาดารากับสถานีหรือค่ายละคร ผมสงสัยว่าทำไมดาราไทยขอยกเลิกสัญญากลางคันได้
เช่นกรณี จุ๋ย วรัทยา นิลคูหา ขอยกเลิกสัญญากับกันตนากลางคัน แต่ต้องเสียค่าปรับ ซึ่งคงไม่กี่บาท
ถ้ากันตนาผิดสัญญาขั้นรุนแรง แล้วจุ๋ย วรัทยาฟ้องศาลขอยกเลิกสัญญาผมจะไม่ว่าเลย
แต่นี่จุ๋ย วรัทยาขอยกเลิกสัญญาด้วยเหตุผลที่ว่าอยากเปลี่ยนแปลง อยากไปแสดงค่ายอืนบ้าง แล้วก็ไปคุยกับพี่ตุ๊กตาขอยกเลิก พี่ตุ๊กตาก็ยอมด้วย ผมว่ามันง่ายไปไหมเนี่ย แล้วแบบนี้สัญญาจะศักดิ์สิทธิ์เหรอ
อันไหนที่ตัวเองได้ผลประโยชน์ก็ให้สถานีหรือค่ายละครต้องปฏิบัติตามจริงๆจังๆ
พอตัวเองเสียผลประโยชน์ก็ขอเลิกเอาดื้อๆ
ยกตัวอย่างการเซ็นสัญญาของช่อง 3 ช่อง 7
สถานีเขาเซ็นสัญญากับดารา 7-8 ปีเพราะอะไร ก็เพราะจะปั้นดาราจริงๆจังๆ กันดาราไปอยู่ช่องอื่น ไม่งั้นเขาจะจับเซ็นสัญญาทำไม ไม่ใช่อยู่ไปได้แค่ 4 ปีแล้วก็บอกฉันจะขอยกเลิกสัญญานะเพราะจะไปอยู่ช่องอื่น แบบนี้สถานีเขาไม่เสียความรู้สึกแย่เหรอ ลงทุนปั้นดาราไปเท่าไร เคยได้ยินข่าวว่ามีดาราช่อง 3 ขอยกเลิกสัญญากลางคันเหมือนกัน แต่ผมไม่ทราบรายละเอียดในเรื่องนี้ ผมมองดูมันไม่ศักดิ์สิทธิ์เลย ใครจะกลัวสัญญา
ผิดกับทางฮ่องกงปฏิบัติตามสัญญาจริงจังมาก เซนแล้วยกเลิกไม่ได้เลย อย่างกรณีโจวเหวินฟะกับทีวีบีเมื่อปี 2528
ช่วงนั้นโจวหวินฟะกำลังดังในละครทีวีฮ่องกงมาก เขาจึงเล่นตัว มีปัญหากับผู้กำกับและมีข้อต่อรองกับทีวีบีมากมาย
ผู้บริหารทีวีบีเลยหมั่นไส้ พอหมดสัญญาชุดเก่าก็ขอให้โจวเหวินฟะต่อสัญญาอีก 2 ปี แล้วจับแช่เย็นซะ ไม่มีผลงานในฐานะพระเอกออกมาเลยตลอด 2 ปี
และใน 2 ปีก็มีงานละครเพียงเรื่องเดียวแต่เป็นตัวรองดารารุ่นน้อง(เหลียงเฉาเหว่ย)ด้วย ดูซิว่าดารารุ่นพี่แบบโจวเหวินฟะเสียหน้าแค่ไหน จะไม่แสดงก็ไม่ได้เพราะมีสัญญาและในสัญญาก็ไม่ได้ระบุด้วยว่าบทที่ได้ต้องเป็นพระเอก โจวเหวินฟะจะยกเลิกสัญญาก็ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นก็ต้องขึ้นศาลกันวุ่นวาย เลยทนอยู่จนครบ 2 ปี พอหมดสัญญา 2 ปีโจวเหวินฟะก็ให้สัมภาษณ์ว่า "ไม่คิดว่าทีวีบีจะกล้าทำแบบนี้กับเขา" ตั้งแต่นั้นมาโจวเหวินฟะก็ขึ้นแสดงหนังใหญ่ ไม่หวลกลับทีวีอีกเลย (ข้อมูลที่มา...หนังสือรีวิวทีวีคุณน้าของผมสะสมไว้)
กรณีของโจวเหวินฟะ ข้อมูลในสัญญาคงไม่รัดกุมเอง เช่น ต้องป้อนงานให้ปีละกี่เรื่อง บทพระเอกหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นโจวเหวินฟะก็สามารถฟ้องศาลขอยกเลิกสัญญาได้ แต่อย่างว่าละก็ทีวีบีเจตนาจะกลั่นแกล้งอยู่แล้ว ก็เลยเขียนข้อความในสัญญาไม่ชัดเจน
ลองโจวเหวินฟะอยู่ประเทศไทยดูซิ สัญญาและศาลไม่มีความหมายหรอก กรูฉีกสัญญาใส่หน้าผู้บริหารสถานีเลย แล้วกรูก็ไปเล่นละครช่องอื่นดื้อๆ แต่สถานีก็คงไม่ฟ้องศาลหร๊อก เสียเวลา เรื่องก็จบกันอยู่แค่นี้ นี่ละประเทศไทยล่ะ มีสัญญาเอาไว้ทำไม๊ ชีวิตเหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้ายจริงๆ
แล้วสัญญาของประเทศอื่นๆเป็นอย่างไรครับ ยกเลิกกันได้ง่ายๆแบบไทยไหมครับ เล่าสู่กันฟังหน่อยครับ