หนึ่งปีก่อนหน้านี้ดิฉันทำงานเป็นรีเชฟชั่น ณ รร.แห่งหนึ่งซึ่งเป็นแบบห้องพักรวมที่นักท่องเที่ยววัยรุ่นต่างชาติชอบมาพักเพราะมีราคาถูกและรวมนักเดินทางจากทุกมุมโลก ทำให้ได้พบปะผูคนใหม่ๆ ซึ่งตอนนั้นเองดิฉันก็ไปทำงานเหมือนปกติทุกวัน แต่อยู่ๆมาวันนึงดิฉันก็ได้รู้จักชาวต่างชาติคนหนึ่งซึ่งเป็นแขกของทาง รร. และเราได้สานสัมพันธ์กันอย่างรวดเร็วเพราะเขาเป็นคนที่สุภาพมากๆและดูเป็นคนดีคนหนึ่งเลยทีเดียว พอเวลาผ่านไปเราจึงเริ่มคบกัน และอีกหลายๆเดือนผ่านไปเราได้ทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกันทำให้รู้สึกดีมากขึ้น ปต่เมื่อถึงวันที่เขาต้องบินกลับประเทศ เพราะวีซ่าหมด และปัญหาเรื่องเงินด้วย ทำให้เราทั้งคู่ไม่มีทางเลือก แต่ก่อนกลับเขาได้ให้คำสัญญาไว้ว่าเขาจะกลับมาหาดิฉันอีก เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่าแต่เขาก็ยังมาไม่ได้เพราะกลับไปประเทศเขาหางานยาก แต่เราก็ยังคุยยังติดต่อทุกวัน จนตอนนี้เวลาล่วงมา1ปีแล้วและเขาเพิ่งได้งานทำ ซึ่งงานของเขาอยู่ที่สนามบิน ตอนเขาไปใหม่ๆดิฉันเปราะบางมากเพราะกลัวว่าเขาจะนอกใจไปมีคนอื่น เพราะนักเดินทางคงต้องพบปะผู้คนมากหน้าหลายตาอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว แต่ด้วยเวลาได้พิสูจน์หลายๆอย่าง ทำให้ดิฉันมั่นใจว่า เขาจริงจังกับดิฉันมากเลยทีเดียวเพราะเขาอยากมาเจอแม่เจอครอบครัวดิฉัน และที่สำคัญคือ เขาอยากมาสร้างอนาคตกับดิฉันที่เมืองไทยนี้เอง เขาค่อนข้างเป็นคนขี้อาย สุภาพ นุ่มนวล เป็นสุภาพบุรุษซึ่งเท่านี้ก็ทำให้ดิฉันยอมแพ้ในความดีของเขาได้และคิดว่า ดิฉันรักเขา เพราะตอนแรกดิฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขาเกินเลยไปกว่าแขกคนอื่นที่เข้ามาพักแต่ด้วยบุคลิกและความดีหลายๆอย่างมันทำให้เกิดความประทับใจขึ้นมา และพอเขาได้งานแล้ว แน่นอนว่าเพิ่งเข้าทำงานก็ยังไม่มีวันหยุดยาวที่จะกลับมาได้ในเร็วๆนี้ เขาจึงตัดสินใจที่จะออกค่าเครื่องทั้งหมดให้ดิฉันเพื่อบินไปหาเขา(ประเทศหนึ่งในทวีปยุโรปนะคะขอไม่เปิดเผย)และพักที่บ้านเขาซึ่งมีพ่อแม่อยู่ด้วยและถือโอกาสเปิดตัวอะไรทำนองนั้นเสียเลย ทั้งๆที่ทำงานเดือนแรกเขาควรเก็บเงินไว้ใช้ส่วนตัวแต่เขากลัยนึกถึงดิฉันก่อน และทั้งๆที่กลับไปเป็นปีเขาจะไม่ติดต่อกลับมาเลยยังได้แต่เขาก็ไม่ทำแบบนั้น เพื่อนๆคิดว่าเขาจริงจังระดับไหนคะ?