เรามีเพื่อนคนนึงค่ะ นิสัยแปลกๆ(มั้ง) คนอื่นอาจว่าเขาดูธรรมดา แต่เราว่าดูเหมือนได้รับการเลี้ยงดูมาแปลกๆน่ะค่ะ
เวลาไปเดินห้าง ซื้อของด้วยกัน จะชอบให้เราออกเงินก่อนค่ะ(ในกรณีและทันทีที่เขาแอบชำเลืองมองกระเป๋าตังค์เราแล้วเห็นแบงค์พัน)
กินข้าวก็ยังชอบถาม

"ใครจะออกก่อน"

คือจ่ายเองจ่ายใครจ่ายมัน ลมปราณนางจะวางวายหรือไร
เเละที่น่าหวั่นใจที่สุดคือ วันนั้นไปกินข้าวด้วยกันแล้วนางเจอเพื่อนเก่า นางก็ไปทักทายที่โต๊ะเพื่อนนางค่ะ ไอ้เราก็นึกว่าจะจบเออมีอะไรค่อยติดต่อกัน
แต่ไม่ค่ะ ไม่เลย!นางกลับมาบอกเราที่โต๊ะว่า

"เออเรายืมรถเธอไปเล่นกับเพื่อนที่หอหน่อยสิ"

แค่นี้ดิฉันก็อึ้งในความกล้าของนางแล้วอ่ะค่ะ
ธุระสำคัญก็ไม่ใช่ ถ้าแบบญาติโกโหติกามีเรื่องฉุกเฉิน อุบัติเหตุอย่างนี้ดิฉันรับได้ค่ะ อ่ะให้ยืมเพราะเขามีกิจธุระที่จำเป็นจริงๆ
แต่นี่มันไปเล่นๆไปแบบไร้เหตุผล รถก็ไม่ใช่ราคาถูกๆ ไม่จัดว่าเป็นอุปกรณ์ที่จะยืมกันง่ายๆด้วยซ้ำ
เเละเวลานั้นมันก็เป็นเวลากลางคืนอีกด้วย  แต่ดิฉันก็เป็นคนปฏิเสธคนไม่ค่อยได้ผลค่ะ เลยเสียท่าให้ยืมไป
นี่เราก็กะว่าถ้าไม่จำเป็น เราจะหลีกเลี่ยงไปไหนมาไหนกับนางสองต่อสองค่ะ เหมือนไปกับโจร มีแต่เสีย
เสียอารมณ์ เสียเวลา ควรจะคบต่อดีมั้ยคะ รึควรจะเก็บไว้ส่วนลึกของสมองก็พอ ไม่ต้องไปยุ่งกับเขาดีคะ

ปล.เราอายุไม่ถึง 18 เลยค่ะ ถ้าแม่รู้ว่าเขายืมรถไป ต้องทะเลาะกันยาวด้วยคนอื่นแน่ๆค่ะ