โดยส่วนตัวก้ไม่ได้เร่งรีบอะไร รอร้อรอ มาเนิ่นนาน จนตอนนี้ก้รอ ด้วยหน้าตาอันบ้านๆ และหุ่นที่แสนตัน
ตอนมัธยมก้ไม่เคยมีแฟน ก้ได้แต่ปลอบใจตัวเอง เดี๋ยวมหาลัยก้มีเอง โดยส่วนตัวคิดว่าเอ้ะ!!!! หรือว่าเราเรียนในคณะที่มีแต่เพศชายเยอะเกิน
จนเพื่อนมันไม่คิดอะไรกับเรารู้นิสัยเราหมด และเราก้รู้นิสัยพวกมันหมดพอจวบจน จบมหาลัยก้ไม่มี เอาไว้ทำงานก็แล้วกันค่อยมี ในที่ทำงานมีเยอะแยะ
พอทำงานเท่านั้นแหละ!!! ก็ไม่มีเหมือนเคย หึหึ ใครบอกค่อยหาตอนทำงานก้ยังทันนนนน ทำกิจกรรมมาหมดทุกอย่างที่ขวางหน้า เท่าที่พอจะทำได้
เรียนๆเล่นๆไปเรื่อยๆจวบจนได้ทำงานในบริษัทสื่อสารมวลชนแห่งหนึ่ง หึๆ ตอนก่อนเริ่มทำงานเหาที่ทำงานนี่แหละ!!!! พอทำงานแล้วนี่หาคนโสดค่อนข้างยาก
ใน10 คนนี่โสด 1.5 อ่ะ (ที่ต้องครึ่งๆกลางๆนี่คือกำกวมระหว่างชาย แท้ และชายเทียม + มีเป้นตัวเป้นตนแต่บอกไม่มี โสดบางครั้งบางครา)