อันนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสดๆร้อนๆเมื่อกี้นี้เลยคะ
คือเมื่อกี้เราก็นอนเล่นพันทิปอยู่ไช่มั้ยคะ
ทีนี้เราได้ยินเสียงหมาบ้านเราเห่าเสียงดังมากๆ
แล้วก็มีเสียงคนแก่กำลังดุหมาอยู่ว่า "เห้ยยย !! อย่านะๆ "
เราจึงเดินออกไปดู ปรากฏว่าเป็นทวดเราเอง
ทวดเดินถือไม้เท้าเก่าๆอันนึง มืออีกข้างถือไปฉาย
ทวดพยายามไล่หมาให้ไปห่างๆ เพราะมันเข้ามารุมกันเห่า (เรามีหมา 2 ตัว)
เราเห็นจึงดุหมาตัวเอง แล้วไล่ให้มันเข้ากรง
เรา : ทวดจะไปไหน ?
ทวด : ไปตามยายแอ๊วมากินข้าว (ยายแอ๊วคือลูกคนโตของทวดนั่นแหละ)
เรา : อ่าว.. แล้วทำไมไม่ให้ตาสิทไปตามล่ะ ? (ตาสิทคือลูกคนเล็กที่อยู่กับยายค่ะ)
ทวด : บอกมันแล้ว แต่มันไม่ยอมไปตาม
เราเงียบแล้วบอกให้ทวดกลับบ้านไปก่อน เราจะเป็นคนเดินไปตามเอง
พอเราไปตามยายแอ๊วเสร็จเราก็เลยไปแอบดูบ้านทวด เห็นจะจะเลยว่าตาสิทนั่งดูทีวีสบาย ส่วนยายทวดกำลังเทอาหาร
แล้วจะเอาไปให้ตาสิท
นี่ไม่ไช่ครั้งแรกที่ตาสิททำแบบนี้ เราเคยได้ยินบทสนทนาที่ตาสิทคุยกับทวดครั้งหนึ่งตอนที่เราไปหาทวด
ทวด : โอ้ยย~~ ปวดหลัง
ตาสิท : ปวดแล้วจะทำยังไงล่ะ ปวดก็ปวดสิ่
ทวด : ข้าไม่ค่อยสบาย เป็นหวัด
ตาสิท : ก็ทำตัวให้มันไม่แข็งแรงเอง ทำตัวให้มันเข้มแข็งหน่อยสิ่ แกนิ่
ยายแอ๊ว : แม่แกป่วย พาแม่ไปหาหมอหน่อยสิ่สิท
ตาสิท : โอ้ยยยยย ! ลูกมีตั้งหลายคน จะให้ใครพาไปก็ไปสิ่ ทำไมต้องเป็นข้า ข้ามีธุระ ไม่ได้ว่าง
บอกตรงๆนะคะ
ทวดเราอายุ 87 แล้ว
ตาสิทประมาณ 45 ได้ ตาแกไม่มีลูก ไม่มีเมีย แกมีแต่แม่
แต่เราไม่เข้าใจทำไมถึงปฏบัติกับแม่ตัวเองแบบนี้คะ ?
แกแก่แล้วควรที่จะดูแลแกไม่ไช่เหรอ ? ไม่ไช่ปล่อยให้แกดูแลตัวเอง
เราเชื่อในเรื่องเวรกรรมนะคะ ใครที่ปฏบัติกับพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดตัวเองยังไง
พอแก่ไปก็จะได้รับกรรมอย่างนั้น อย่างที่เราบอกว่าตาสิทไม่มีลูก เราก็นึกภาพไม่ออกว่าใครจะอยูดูแลแก
เพราะขนาดตอนที่มีแรงสามารถทำอะไรได้แกยังเห็นแก่ตัวเลย พอแก่ไปแล้วลูกหลานที่ไหนจะมาหาแก ?
คนเป็นลูกควรทำแบบนี้เหรอคะ ?
คือเมื่อกี้เราก็นอนเล่นพันทิปอยู่ไช่มั้ยคะ
ทีนี้เราได้ยินเสียงหมาบ้านเราเห่าเสียงดังมากๆ
แล้วก็มีเสียงคนแก่กำลังดุหมาอยู่ว่า "เห้ยยย !! อย่านะๆ "
เราจึงเดินออกไปดู ปรากฏว่าเป็นทวดเราเอง
ทวดเดินถือไม้เท้าเก่าๆอันนึง มืออีกข้างถือไปฉาย
ทวดพยายามไล่หมาให้ไปห่างๆ เพราะมันเข้ามารุมกันเห่า (เรามีหมา 2 ตัว)
เราเห็นจึงดุหมาตัวเอง แล้วไล่ให้มันเข้ากรง
เรา : ทวดจะไปไหน ?
ทวด : ไปตามยายแอ๊วมากินข้าว (ยายแอ๊วคือลูกคนโตของทวดนั่นแหละ)
เรา : อ่าว.. แล้วทำไมไม่ให้ตาสิทไปตามล่ะ ? (ตาสิทคือลูกคนเล็กที่อยู่กับยายค่ะ)
ทวด : บอกมันแล้ว แต่มันไม่ยอมไปตาม
เราเงียบแล้วบอกให้ทวดกลับบ้านไปก่อน เราจะเป็นคนเดินไปตามเอง
พอเราไปตามยายแอ๊วเสร็จเราก็เลยไปแอบดูบ้านทวด เห็นจะจะเลยว่าตาสิทนั่งดูทีวีสบาย ส่วนยายทวดกำลังเทอาหาร
แล้วจะเอาไปให้ตาสิท
นี่ไม่ไช่ครั้งแรกที่ตาสิททำแบบนี้ เราเคยได้ยินบทสนทนาที่ตาสิทคุยกับทวดครั้งหนึ่งตอนที่เราไปหาทวด
ทวด : โอ้ยย~~ ปวดหลัง
ตาสิท : ปวดแล้วจะทำยังไงล่ะ ปวดก็ปวดสิ่
ทวด : ข้าไม่ค่อยสบาย เป็นหวัด
ตาสิท : ก็ทำตัวให้มันไม่แข็งแรงเอง ทำตัวให้มันเข้มแข็งหน่อยสิ่ แกนิ่
ยายแอ๊ว : แม่แกป่วย พาแม่ไปหาหมอหน่อยสิ่สิท
ตาสิท : โอ้ยยยยย ! ลูกมีตั้งหลายคน จะให้ใครพาไปก็ไปสิ่ ทำไมต้องเป็นข้า ข้ามีธุระ ไม่ได้ว่าง
บอกตรงๆนะคะ
ทวดเราอายุ 87 แล้ว
ตาสิทประมาณ 45 ได้ ตาแกไม่มีลูก ไม่มีเมีย แกมีแต่แม่
แต่เราไม่เข้าใจทำไมถึงปฏบัติกับแม่ตัวเองแบบนี้คะ ?
แกแก่แล้วควรที่จะดูแลแกไม่ไช่เหรอ ? ไม่ไช่ปล่อยให้แกดูแลตัวเอง
เราเชื่อในเรื่องเวรกรรมนะคะ ใครที่ปฏบัติกับพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดตัวเองยังไง
พอแก่ไปก็จะได้รับกรรมอย่างนั้น อย่างที่เราบอกว่าตาสิทไม่มีลูก เราก็นึกภาพไม่ออกว่าใครจะอยูดูแลแก
เพราะขนาดตอนที่มีแรงสามารถทำอะไรได้แกยังเห็นแก่ตัวเลย พอแก่ไปแล้วลูกหลานที่ไหนจะมาหาแก ?