แด่ ผู้หญิงคนนั้นในชุดทำงานเสื้อคลุมสีเขียว ที่ขึ้นเส้นแบริ่งช่วงเวลาประมาณ 8.15 น.
เธอเป็นคนน่ารัก ตัวเล็ก โกรกผมออกสีบลอนด์แดง
แต่เธอเพิ่งสระผมมาเมื่อเช้า และผมเธอยังแห้งหมาดๆไม่สนิทดี
เธอเข้ามากับเพื่อนสาวที่โบกี้สุดท้าย เธอคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน
พร้อมกันนั้นเธอก็เอามือสางผมไปด้วย แล้วเอามือสะบัดผมเป็นระยะ เพื่อให้ผมเธอแห้ง
แต่ ณ เวลานั้น คนในบีทีเอสเริ่มแน่นขึ้นเรื่อยๆ เธอก็ยังคงสาง + สะบัดอยู่อย่างนั้น
และแล้วเธอก็สาง + สะบัดผมเธอที่แห้งไม่สนิท ใส่หน้าเรา มีกลิ่นแชมพูดอ่อนๆซึ่งอารมณ์นั้นคงไม่หอมเท่าไร
เธอหันมาปรายตามองเราเล็กน้อย โดยที่ไม่มีคำใดๆเอื้อนเอ่ยมาจากปากของเธอเลย

ซึ่งเรานึกในใจตั้งแต่แรกเลย ว่ามันจะต้องเกิดขึ้น เราหลบไปไหนไม่ได้ เพราะเรายืนพิงกำแพงแล้ว
ในใจขณะนั้นนึกอย่างเดียวว่า เธอต้องโดนเราเอ็ดแน่ !!!!
แต่อีกใจก็ปล่อยปละละเลยเลย ไม่อยากให้มีอะไรขัดเคืองใจกัน

แต่มาจนถึงเวลานี้ เรายังนึกเสียใจ ที่ไม่ได้บอกกับเธอตรงๆ ว่าเธอควรมีสำนึกในการใช้บริการสาธารณะบ้าง
หวังว่าเราจะได้เจอกันอีก แล้วถ้าเธอยังทำแบบนี้โดนเราอีกครั้งล่ะก็ เธอโดนแน่ !!!!