สักวา มียาจก อยู่คนหนึ่ง        เดินมาถึง หน้าบ้าน ท่านเศรษฐี
ลำไส้ร้อง ท้องกิ่ว หิวเต็มที                  ถ้าหากมี ยี่สิบบาท อาจรอดตาย
ได้ยินมา ว่าเศรษฐี นี้ใจบุญ                 คอยให้ทุน หนุนคนยาก มามากหลาย
เศรษฐีจ๋า ข้าหิวข้าว นะเจ้านาย           คนรับใช้ เห็นโวยวาย เยื้องกรายมา

คนรับใช้ เห็นว่า น่าสงสาร                  นำขอทาน เข้าบ้านไป ให้รอหนา
ท่านเศรษฐี สวดมนต์อยู่ สักครู่นา      รับรองว่า ถ้าสวดจบ ได้พบพาน
ยาจกแย้ม แง้มประตู ดูห้องพระ          ต้องผงะ ตกกะใจ ในอธิษฐาน
ฟังคำขอ ของเศรษฐี สวดไหว้วาน    ว่าต้องการ ยี่สิบล้าน สำราญใจ

ยาจกนั้น หันกลับไป ในทันที             ท่านเศรษฐี ถามว่ามี อะไรไหม
เขาตอบว่า มาขอเงิน แต่เปลี่ยนใจ    เศรษฐีถาม ว่าทำไม เปลี่ยนใจฤา
ก็ตัวฉัน ขาดแค่นี้ ยี่สิบบาท               แต่ท่านขาด ยี่สิบล้าน มิใช่หรือ
เรายากจน ก็จิ๊บๆ แค่หยิบมือ             แต่ท่านคือ คนจนกว่า น่าเห็นใจ

ที่ยาจก ยากจน เพราะ “ไม่มี ”           ท่านเศรษฐี มั่งมีมาก กว่าไหนไหน
แต่มั่งมี มากเท่าไหร่ ไม่พอใจ          ถึงรวยไป แต่ “ไม่พอ ” ก็ยากจน
เม่าพอใจ ในหุ้นอยู่ ดูเขียวดี            อย่าไปเปรียบ กับจ้าวซี มิสับสน
จ้าวรวยไป ใจไม่พอ ก็ยากจน          ถึงรวยล้น จนกว่าเม่า อย่างเราเอย



ที่คนเราจน อาจจนเพราะ "ไม่มี" หรือ อาจจนเพราะ "ไม่พอ" ก็ได้ครับ
ถึงเรามีทรัพย์สมบัติมากมาย แต่ถ้า "ไม่พอ" ก็เหมือนยังยากจนอยู่
ตรงข้ามกับคนที่ไม่มีเงิน ไม่มีสมบัติมากนัก ถ้าเขารู้สึกว่าพอใจ ก็หายจนได้ครับ
ถ้ามองเรื่อง จน-รวย บนพื้นฐานของความพอใจแบบนี้
แมงเม่าอย่างเรา อาจรวยกว่าจ้าวก็ได้นะครับ
แล้วคุณล่ะครับ ยังจนกันอยู่หรือเปล่า?
ถ้ายังรู้สึกจน ลองปลอบใจตัวเองวิธีนี้ดูแล้วกันนะครับ
ไม่รู้จะ หรือ ดี ? ..... เฮ้อ...
ขอให้ทุกท่านโชคดี หายจนกันถ้วนหน้าหลังอ่านสักวาวันนี้นะครับ 555