ผมเคยเป็นตุ๊ด ตอนวัยประถมนะ ย้ำ! วัยประถม ไม่เคยคิดที่จะชอบผู้ชายเลย คิดแค่ว่าจะสนุกๆไปวันวัน เล่นซ่อนแอบบ้างไรบ้าง มันสนุกอ่ะครับ รู้แค่ว่ามันสนุกไม่เครียดดีซึ่งมันเด็กมากไม่รู้ประสีประสาอะไรหรอกตอนนั้น คิดแค่ว่าจะสนุกไปวันวันก็พอ แต่ก็คิดเสมอมาว่ามันคือช่วงเด็ก!! ทีไม่คิดอะไรมากมาย เฮฮาไปวันวันเพราะคิดว่ามันสนุกดีมาก เช้ามาเรียนเย็นก็กลับบ้านเป็นวัฎจักรเลย แต่อย่างที่บอกผมไม่รู้ตัวเองเลยว่าเป็นตุ๊ดตั้งแต่ตอนไหน งงมากเลยครับอยู่ดีดีก็แยกไปอยู่กลับกลุ่มพวกผู้หญิงที่เรียนเก่งๆบ้างเฮอาบ้างอยู่อย่างนี้แหละครับเพราะคิดว่ามันคงจะดีกว่า แบบมันก็ดีกว่าทุกข่มเหงเวลาอยู่กับเพื่อนที่เป็นผู้ชาย และผมเป็นคนประเภทแบบ ไม่ชอบความรุนแรงด้วยสิ เล่นกับเพือนผู้ชายปกติ(บางครั้ง)ก็แบบตบหัวที ถีบที ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องเลย พอเล่นแรงกลับก็มีปัญหาอีก เบื่อมาก 5555 ผมจบ ป.6 และผมก็ตัดสินใจต่อ ร.ร เดิม เพราะมีถึง ม.3 ช่วงแรกๆ ผมก็ยังอยุ่กับผู้หญิงอยู่เป็นแบบเดิมเลย ทุกคนและเพื่อนๆก็มองว่าผมเป็นตุ๊ดกระเทย เพราะคงจำผมได้ตอนที่ผมอยู่ในวัยประถม แต่ผมก็ไม่คัคค้านอะไรนะ ก็นิ่งๆแล้วก็ไหลไปตามน้ำ แต่เพื่อนบางคนก็บอกว่าไม่เหมือนนะ แบบเป็นปกติ เพราะบังเอิญผมเป็นคนไม่ค่อยพูดเวลาอยู่กับคนที่ไม่รู้จักหรือเพื่อนต่างห้องนั่นแหละ จะเงียบๆนิ่งๆไปเลย ถ้าเขาไม่ทักเราก่อน เราจะไม่คุยด้วยอะไรประมาณนี้มั้ง เวลาอยู่ในกลุ่มเพือนผู้หญิงมักจะเป็นแกะดำมาก เหมือนตัวประหลาด แบบเออเป็นตุ๊ดกระเทย กูเป็นผู้หญิงอะไรประมาณนี้(ขอโทษที่หยาบนะคับ)ผมก็ไม่ได้คิดอะไรก็หัวเราะเฮฮาไปกับพวกเพื่อนในกลุ่มผู้หญิง เป็นแบบนี้มาตลอด 2ปี ตั้งแต่ขึ้น ม.ต้น จนถึง ม.2 พอปิดเทอม ม.2 จนมา ม.3 เทอมแรกผมเริ่มแบบลองเปลี่ยนตัวเองดู มีเพื่อนในห้องคนหนึ่งแทนชื่อเขาว่า M แล้วก็กัน เขาชักชวนผมแบบทำนองว่า เห้ยเลิกเป็นตุ๊ดกระเทยเหอะวะ ลองเป็นผู้ชายดูดิ กูว่ายังไงมันมีดีกว่าที่เป็นตอนนี้นะ หน้าก็ไม่เหมือนตุ๊ดกระเทยเลยนะ ' ปกติผมเป็นผู้ชายเรียบร้อย พูดน้อย และสงบมาก แบบไม่ชอบความวุ่นวายและคนเยอะๆ มันก็บอกผมว่า ลองคิดดูนะ เป็นผู้ชายมันดีกว่าที่คิดนะ ได้จึกกะดึยผู้หญิงด้วย ผมก็แบบคิดในใจ(โห่ ดูมันคิด) 5555555555 ผมก็ อือๆ เออ ตามมันไป มันก็บอกเออๆ จะกูจะรอดูนะเว้ยคือ คือหลังจากที่มันบอก ผมก็คิดนะคิดว่า '' เออเว้ย มันก็ดีเหมือนกัน ''  แต่เพื่อนในกลุ่มของมันก็ไม่รู้ไง มีมันคนเดียวที่บอกไม่รู้ว่าทำไมเพื่อนคนนี้ถึงมาบอกผมแบบนี้ แต่ก็ไม่รู้ว่าเพื่อนในกลุ่มมันจะคิดแบบมันรึเปล่า หลังจากวันนั้นก็คิดเสมอมา ผมพยายามไม่ทำตัวแบบเก่า วันต่อมาผมพยายามไม่คลุกคลีกับเพื่อนผู้หญิงแบบเดิมๆ ปกติก็ไม่คลุกคลีอยู่แล้วเพราะเวลาอยู่กับเพือนผู้หญิงในกลุ่มผมจะไม่ค่อยพูด วันนั้นมีเพื่อนผู้หญิงคนนึงเดินมาถามว่า ''ทำไมวันนี้ทำตัวแปลกๆ ไม่ค่อยพูดเลย '' ผมก็ยิ้มแล้วก็บอกว่า เปล่าไม่ได้เป็นไรหวะ มันก็บอก เอ่อๆ และแล้ว แต่ผมก็เดินถอยออกมาจากกลุ่มเดิม ชีวิตเดิมๆ มาอยุ่กลุ่มเพื่อนในห้องกับพวกผู้ชาย แรกๆพวกเพื่อนผุ้ชายในกลุ่มก็แปลกใจว่ามาทำไม มาอยู่นี่ทำไม ทำไมไม่ไปอยู่กับพวกผู้หญิง แรกๆก็ไม่คุ้นหรอกและพวกมันก็ไม่ว่าอะไรเพราะผมไม่ค่อยออกแนวตุ้งติ้งอ่ะ จะเงียบๆขรีม แต่แค่เดินกับผู้หญิงเท่านั้นเอง พอมาอยู่เพือนๆก็ไม่ถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน เลยได้แค่ยิ้มไห้เท่านั้น จนมาอยู่ได้สักพักประมาณ1เดือน โดนแกล้งบ้างอะไรบ้าง 55 สาระพัด แ แต่สิงที่ผมไม่เคยได้รับและรู้สึกจากพวกเพื่อนผู้ชายในกลุ่มคือ''เวลาไปกินข้าวกลางวัน พวกมันชอบชวนผมว่า ''เห้ย ไปกินข้าวกันเดียวคนเยอะนะเว้ย มาๆเร็วๆ แบบตะลึงมากอะ เพราะแรกๆที่อยู่ก็ไม่กล้าเดินกับพวกมันเหมือนกัน แต่พอได้ยินคำนี้ผมกลับ ลุกขึ้นแล้วเดินตามพวกมันไป พวกมันมาเดินกอดคอผม(เพือนที่ชักชวน)ทีชื่อ M ผมก็รู้สึกว่าเออ มันดีนะดูแบบจริงใจดีมันเหมือนความรู้สึกได้ว่า เออนีแหละวะความรู้สึกที่เคยได้รับจากเพื่อน ที่เพื่อนไห้กับเพื่อน (งงปะ555) เพราะตอนอยู่กับพวกผู้หญิง จะกินข้าวหรืออะไรแล้วแต่ ไม่เคยชวนเลย แม้แต่น้อยมีแต่จะยืมตังอย่างเดียว - -' แต่พอมาอยู่กับพวกผู้ชายกลับรู้สึกว่า '' มันโอเคกว่า พออยู่ได้เทอมนึง (เทอม1)แบบความรู้สึกกลัวๆ ที่เคยเป็นกลับหายไป มันชัวร์มากขึ้นกล้ามากขึ้น แต่ไม่ค่อยแสดงออก จะรู้กันก็ในกลุ่มเฉยๆ แต่มีเพือนผู้ชายในกลุ่มก็ยังล้อผมอยู่ว่า เคยเป็นตู๊ดนีหว่า (แล้วก็ขำ) 5555 ผมก็เออ กูเปลี่ยนแล้ว มันก็บอก '' ถ้าเปลี่ยนได้ตั้งนาน มีแฟนไปแล้ว '' ผมก็ขำๆ 555 แต่สิ่งที่ผมคิดคือ อยู่กับพวกมันก็ยังมีความสุขกว่ารู้สึกว่า ได้รับความรุ้สึกที่เพื่อนควรจะไห้เพื่อนกว่า มากกว่าทีอยู่กับเพื่อนผู้หญิงแบบเดิม ผมคิดว่า เออ..เรามาถูกทางละ ใครจะคิดยังไงนินทายังไงก็ช่างเขา ไม่มีใครรู้ดีมากกว่าตัวเรา จริงมั้ยครับ ^^' อยู่แบบเดิมมันทำตัวลำบากเพราะสังคมยังไม่ยอมรับ พอมา ม.3เทอม 2 ผมก็อยู่แบบเก่าๆ อยู่กับเพื่อนผู้ชายในกลุ่มเหมือนเดิม เริ่มรู้ใจและกวนตีนพวกมันมากขึ้น (555555) แบบยังไงอะ เริ่มรู้สันดานของกันและกันอ่ะ อิอิ ก็เลยแบบทำอะไรก็ไม่ค่อยเกรงใจละ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่กลัวมาก (กลัวโดนแกล้งกลับ) อยู่กันแบบนี้จนชินแล้ว ใครถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ละปกติเป็นตุ๊ดนิ ผมก็คิดในใจ (เอ่อ มันก็เรื่องของกรูวนิ ยุ่งไรวะเนี่ย เรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องยุ่งก็ได้มั้ง มีผู้ชายเพิ่มมาบนโลกไม่ดีรึไงว้า) ก็บอกมันไปว่า ไม่รู้สิ แล้วมันก็เดินไป
จนจบ ม.3 วันนั้นเป็นวันปัจฉิม พอหลังปัจฉิมเสร็จเพื่อนผู้ชายในกลุ่มก็ปรึกษากันว่าจะไปเที่ยวน้ำตก ก็เลยเออ พากันไปหลังจากร่วมงานเสร็จ แบบคือวันนั้นสุดๆแล้วอะ แบบสุดๆของชีวิตวัยรุ่นแล้ว ทำตัวเหมือนปกติพวกมันก็เฮฮากันไป ขอบอกว่า สนุกมากไม่เคยมีเพื่อนคนไหน(พวกมัน) ที่เรารู้สึกว่ามันจริงใจกว่าเพื่อนทีเคยได้รู้จักมาเลยก็ว่าได้ หลังจากนั้นไม่นาน....ก็จบแล้วแยกย้ายกันไปเรียนต่อที่อื่น ร.ร ที่จบมีถึง ม.3
พอมาต่อ ม.4(โรงเรียนใหม่) เพื่อนเก่าเพื่อนที่เคยรู้จักกันตอนประถมแก่ก็มองผมแปลกๆ เพราะวันแรกที่เปิดเทอม มันก็ถามว่า เลิกเป็นตุ๊ดยังอะแก คือผมอึ้งไปสักแปบ (แบบไม่รู้จะตอบยังไง เพราะเพื่อนที่มากับมันมาเยอะมาก ไม่กล้าพูดเลย (รู้สึกแย่มาก)ไปไม่ถูก หน้าเสียมาก ฮือ TT ในใจก็อยากไห้เพื่อนเก่าตอนประถมลืมๆเรื่องของเราไปบ้างก็ดีนะ คือมันเจ็บปวดมาก5555  พอมาอยู่ โรงเรียนใหม่แรกๆก็ยังไม่ชินเพราะเพื่อนเก่า(เพือนผู้ชายที่เราสนิทกันมาก) เขาไปต่อที่อื่น หรือไม่ก็ ตจว กันหมด รู้สึกเศร้ามาก ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง เพราะดันมาเจอเพื่อนเก่าตอนประถม(ร.รใหม่) มี ม.1-6 แต่เพื่อนเก่าดันไปต่อตั้งแต่ จบ.ป6 แต่เราเลือกเรียนต่อที่เดิมไง พวกนั้นเลยไม่รู้ว่าตอนนี้เราเปลี่ยนไปมากแล้ว อยากตะโกนออกไปว่า '' มันไม่ใช่แบบเดิมแล้ววววววเว้ยย ''
อยู่ไปอยู่มาก็ได้เจอเพื่อนผู้ชายในห้อง มันก็เหมือนกับเพือนเก่าตอนที่อยู่ รร เก่า มันดูจริงใจกว่าผู้หญิงนะ ถึงแม้จะเกเรไปบ้างโดนแกล้งบ้าง แต่อย่างน้อย '' เรื่องนินทาลับหลังหรืออะไรก็แล้วแต่ ผู้ชายมักจะมีน้อยมาก ไม่เหมือนผู้หญิงนินทาทุกครั้งที่ว่างงาน '' - - หรือคุณคิดแบบอื่น? คงจะนินทาเรื่องที่เราเคยเป็นนั่นแหละ / ม.4เทอม 1 ยังไม่มีอะไร ก็เรียนๆแล้วก็กลับบ้าน ไม่ค่อยสูงสิงกับใคร เพราะยังไม่ค่อยสนิทกับใครสักเท่าไร มันไม่เหมือนเพื่อนเก่าที่ ร.ร เดิม พอ ม.4เทอม2 ก็เริ่มสนิทกับเพือนในห้องมากยิ่งขึ้น ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงก็แล้วแต่เริ่มคุ้นเคยเริ่มทักทาย(ส่วนมากเพื่อนจะทักก่อน) ผมเป็นคนที่แบบชอบกลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง แคร์ความรู้สึกคนอื่นกลัวพูดไปแล้วเพื่อนจะไม่ชอบเพื่อนจะเกลียดเรา (อะไรทำนองนี้) แต่ถ้าเพื่อนเก่าจริงๆเหมือนตอน ม.ต้น ผมแบบชิวๆเลยแฟรๆตรงๆ ไม่อ้อม(มีอ้อมบ้างในบางเรื่อง) ผมรู้ว่าเรื่องไหนควรพูดเรื่องไหนไม่ควรพูดนะ ^^
ก็เริ่มคุ้นแล้วใช่ปะ เพื่อนก็ถามอีกว่า '' นายๆ มีคนเคยบอกว่า นายเคยเป็นตุ๊ดหรอ '' ผมฟังแล้วแบบ เอ่อ ไม่รู้จะตอบยังไงแล้ววะ (คิดในใจ)'' บางครั้งนะความรู้สึกที่อยากจะพูดจะบอกกับใครว่าเราเป็นยังไงคิดยังไง มันยากนะ ไม่เหมือนเพื่อนเก่าเลยแม้แต่น้อย ผมก็แค่ยิ้มๆ ไห้แล้วก็พยักหน้า ไม่รู้อะไรมันติดปากผมไว้ ผมไม่กล้าพูดเต็มปากว่า '' ผมคือผู้ชาย '' ทุกคนจะเริ่มมองว่า เป็นเกย์รึเปล่า - -'  เพราะผมดูเรียบร้อยไม่เหมือนผู้ชายทั่วไป ดูมุ้งมิ้งนิดๆ ไม่ชอบอะไรที่มันวุ่นวายสักเท่าไร ลุยๆเหมือนผู้ชายก็ทำได้นะ แต่ต้องดูสภาพเราด้วยว่าไหวรึเปล่า (ผมเป็นคนตัวเล็ก) ก็ทำอะไรหนักๆไม่ได้ เลยดูอ่อนแอในสายตาเพื่อนๆ ก็ทำตัวแบบนี้จน ม.5 ม.5รู้สึกจะชินมากขึ้น เพื่อนในกลุ่ม(ผู้ชาย) มักชอบชวนไปนู้นนี่นั่น เดินไปแถวในร.ร เวลาคาบว่าง เพื่อนมีอยู่ 6-7 คน (เพือน6-7คนนี้ อยู่คนละห้องนะ)  (ไอ้เราก็ไม่ชอบเดินมันร้อน ชอบนั่งในห้องเรียน) (ห้องที่ว่างเปิดพัดลมนั่งตากเล่นโทรสับ เล่นเกม บลาๆ เพื่อนในกลุ่มที่เราอยุ่ก็รู้ว่า ผมเคยเป็นตุ๊ดเป็นเกย์มาก่อน เพราะเพื่อนเก่าที่อยุ่ห้องเดียวกันตอน ม.3 ก็บอกว่าเราเคยเป็นตุ๊ดมาก่อน - - เห้อรู้สึกอายและกลัวเพื่อนรังเกียด TT แต่ผมก็บอกไปว่า ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่ใช่คนเดิมแล้ว พยายามเปลี่ยนตัวเองหมด เพื่อนในกลุ่มก็โอเครับได้ก็ไม่ซีเรียดอะไร มันก็ถามว่า ทำไมไม่มีแฟน(น่าตาหล่อ) เพือนในห้องเราก็รู้ว่าเราเคยเป็นอะไร พวกมันก็ไม่ได้ล้ออะไรผมก็แค่ขำๆ แล้วก็บอกว่า เออดีแล้ว น่าตาหล่อดี ทุกคนก็เข้าใจและไห้โอกาส อยากไห้ทุกคนคิดซะว่าทีผ่านมาเราแค่อยากลอง แล้วก็คะนองเท่านั้นเอง (ผมคงต้องตามไปกับสภาพแวดล้อมในตอนนั้น)เพราะยังคิดอะไรไม่ค่อยได้  ความจริงพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองเปลี่ยนไปตั้งแต่คบกับเพือนเก่าที่ รร เก่าแล้ว /และในขณะเดียวกันผมก็ต้องมีเพื่อนผู้หญิงไว้บ้าง เพราะชีวิตม.ปลาย ก็ต้องพึ่งพวกเขา ในเรื่องงาน การเรียน หรืออะไรก็แล้วแต่ เราต้องขอความช่วยเหลือจากเขาอยู่ ผมเลยมีไว้บ้าง ปรึกษาเรื่องอื่นบ้างเรื่องงานบ้างแล้วแต่อารมณ์ จนสนิทกันถึงขึ้น พูดหยาบใส่กันแล้ว 55555 เรียกเพื่อนผู้หญิง (อีบ้าง ยัยบ้าง)  เล่นๆกันนะครับ เพือนในห้องก็รู้จักผมดีแล้วผมก็รู้จักพวกเขาดีเหมือนกัน(บางคนเฉพาะในกลุ่มหรือเพื่อนผู้หญิงที่เราสนิท) ผมเคยนะครับ นึกว่า อยากมีแฟนกับเขาบ้าง เพื่อนในกลุ่มก็บอกไห้หาดู เพือนในห้องก็ลืมเรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับเรา แต่ถ้าเขารู้ว่าเราเคยเป็นอะไรมาก่อน แล้วเขาจะรับได้ไหม? แต่ถ้าสิ่งที่ผมอยากไห้เกิดกับผมคือ อยากไห้พวกเขาลองเปิดใจไห้กว้างมากขึ้นลองไห้โอกาสเรา เป็นเกย์นะไม่ใช่เป็นเอดส์ - -มันสามารถเปลี่ยนกันได้ถ้าจะตั้งใจจริงๆ พอมีผู้หญิงสวยๆน่ารัก มาอยู่ข้างๆ มันก็รู้สึกแบบหวั่นไหว รู้สึกหวิวบอกไม่ถูก ไม่กล้าพูด คุยไม่เหมือนเพือนสนิท(คนละห้องกันนะ) มีเพื่อนคนนึงที่ผมจะคอยปรึกษาและคุยทุกเรื่อง เขาเป็นคนที่ขาวมาก หน้าเรียวๆ สวย ตัวเล็กด้วย แต่ปากร้าย 555 แรกๆที่คุยก็ธรรมดา ยังไม่รู้สึกอะไร แต่ยิ่งคุยกันมากขึ้น ยิ่งรู้สึกว่า เออคุยกับคนนี้แล้วสบายใจดูมีความสูขและ แอบเขินๆ(แต่ไม่เคยแสดงออก) >< พักหลังๆ ผ่านไปหลายเดือนเวลาผมอยู่ใกล้เธอ มันรู้สึกแปลกๆ หวิวๆใจเต้นแรง ดึกๆก็อยากจะโทรหา อยากคุย แต่เราก็ชอบไม่ได้ เพราะเขามีแฟนแล้ว ก็ไม่อยากหลอกตัวเอง กลัวเขารู้สึกแย่กับผมและเดียวจะเสียเพื่อนไป
เป็นไปได้อยากไห้ทุกคนไห้โอกาสผม ผมสัญญาจะทำไห้มันดีที่สุดครับ เพียงแต่ว่า ยังไม่เจอคนที่ถูกใจเท่านั้นเอง แต่กลัวพวกเขาจะไม่ยอมรับและรู้สึกไม่โอเคกับผม ^^

และตอนนี้คือผมกำลังจะขึ้น ม.6 แต่ยังไม่มีแฟนเลย แบบหาสเปคตัวเองไม่เจอสักทีถึงเจอก็มีแฟนหมดแล้ว
สเปคของผมนะ : ขาว ตัวเล็ก  นิสัยน่ารัก พูดเพราะ เฮอา(กวนตีนบ้างยิ่งดี) มีสีสันดี และที่สำคัญ.. ''ตัวอย่าสูงกว่าผมครับ ตัวเล็กกว่าหรือไม่ก็พอดีๆกัน''
ปล. ผมไม่เคยชอบผู้ชายเลย ไม่เคยแม้แต่จะคิด ผมเป็นคนตัวเล็ก ตัวเตี้ยนั่นแหละ สูงแค่ 162 เอง 555555 อายจัง ><
เพื่อนที่อ่านเรืองราวชีวิตของผมตั้งแต่เด็กจนโตแล้ว ช่วยหาทางออกไห้ผมด้วยครับ
หัวเดียวกระเทียมรีบแบบนี้ คงไม่ไหวแน่TT  
ไม่ผิดใช่ไหมครับ  ผมคิดถูกและเดินทางมาถูกแล้วใช่ไหมครับ