มันคือ "แผน" แผน ที่ใจคนคิดหวังไว้จะเป็นผู้นำหาใช่ผู้ตามที่รอรับ "ผล" ของการกระทำ ผลที่ไม่ได้ต้องการ ผลจากการกระทำที่ไม่ได้ก่อแต่มีคนหยิบยื่นให้ เหมือนที่แล้วมา เหมือนที่เกิดขึ้นแล้วต้องเจ็บปางตายในอดีต ดังนั้นในวันนี้สิ่งที่เขมชาติหวังก็คือตัวเองจะมีโอกาสได้ dictate ชะตาชีวิต มีโอกาสได้ชักใยสุริยาวดี สุริยง หนูเล็ก หรือชื่ออะไรก็ตามแต่ ให้หญ้าเขียวแห่งอดีตอันงดงามงอกเงยขึ้นมา เมื่อมันสมบูรณ์เต็มที่ก็ถึงเวลาขยี้ให้หนำใจ จะได้รู้ซักทีที่ผ่านมาผู้ชายคนนี้ได้เจออะไรบ้าง



ตลอดเวลาที่ผ่านมา มารยาเล็ก ๆ น้อย ๆ รอยยิ้มที่เสแสร้งว่าจริงใจ ถูกปั้นแต่งเพื่อจะคุมวดีให้อยู่หมัด ยิ้มเยาะกับตัวเองว่าสิ่งเหล่านั้นคือละคร ที่จะเริ่มจะหยุดมันเมื่อไหร่ก็ได้ จะปั้นจะแต่งจะชักใยให้เธอผู้นั้นเป็นไปตามใจเราอย่างใดก็ได้ทั้งสิ้น หมายมั่นไว้ว่า ... หลุดพ้นเสียทีวงโคจร ชีวิตของเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับเขาอีกต่อไป ในห้วงความคิดแห่งความลำพองใจว่าตนเองทำได้สำเร็จแล้ว ถ้าหากหันกลับมามองซักนิด นิดเดียวเท่านั้นก็จะรู้ว่าที่คิดที่เข้าใจว่าควบคุมทุกอย่างเอาไว้ได้หมดแล้วนั้น ... พลาดแล้วเขมชาติ

ไม่ว่าจะเดี๋ยวนี้ หรือ เมื่อก่อน ... เคยโคจรรอบสุริยาวดีอย่างไรมันก็เป็นเป็นอยู่อย่างนั้น คงเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เขมชาติอาจจะชักใยใคร ๆ ได้ อาจจะสร้างสถานการณ์ใด ๆ ให้บังเกิด อาจจะพลิกแพลงหรือตลบแตลงหน้าไหว้หลังหลอกได้ แต่สิ่งที่เขมชาติควบคุมไม่ได้ และ ไม่มีวันจะทำใดเมื่อเป็นเรื่องเกี่ยวกับวดี คือ "ตัวเอง" ละครที่เล่น ... แผนที่คิดว่าสมบูรณ์แบบ หลายครั้งหลายคราที่เจ้าตัวก็ไม่รับรู้อีกต่อไปว่าสิ่งไหนลวงสิ่งไหนจริง สิ่งไหนคือละครสิ่งไหนคือสิ่งที่ใจต้องการ

ในแผนอันสมบูรณ์แบบอาจจะมีแบบแผนการจิกกัดให้เจ็บปวดรวดร้าว อาจจะมีการตอกย้ำอดีตให้ตกหลุมร่องไว้วางใจ แต่ไม่เลยไม่จำเป็นต้องลงทุนเป็นห่วง ไม่จำเป็นจะต้องลงทุนอาทรให้เกินขีดขั้น ไม่จำเป็นที่วดีจะต้องเป็น "คนของผม" ไม่จำเป็นที่จะต้องร้อนหนาวกับคำของคุณเอื้อ ไม่จำเป็นต้องร้อนอกร้อนใจว่าใครจะอยู่หรือไม่อยู่กับวดี ไม่จำเป็นที่จะต้องเอาไก่และไข่มาเล่นน้ำที่บ้านทั้ง ๆ ที่ไม่ชอบเด็ก ไม่จำเป็นจะต้องสนุกกับเด็กน้อยขนาดนั้น ไม่จำเป็นจะต้องมีรอยยิ้มแบบนั้นส่งซิกแบบนั้น แบบที่คุณพ่อมองดูคุณแม่แต่งตัวให้ลูก ไม่จำเป็นที่จะต้องลงทุนป่วยเจ็บ และ ทวงถามข้อความสุขสันต์วันเกิดด้วยแววตาที่อยากจะร้องไห้แบบนั้น ...

ใช่ ... สิ่งเหล่านั้นมันเป็นมารยาหนึ่งในพันล้านเล่มเกวียนที่เขมชาติจะมี และ เลือกใช้ได้ แต่ทางที่ง่ายกว่าได้ผลกว่าสบายกว่ามีหรือไม่ ? บอกเลยว่ามี และ มันได้ผลเต็มเม็ดเต็มหน่วยไปแล้วโดยที่ไม่จำเป็นต้องลงทุนทำอะไรที่เกินกว่าความจำเป็นให้เปลืองพลังงาน แล้วทำไปทำไม ... ลึก ๆ แล้วนั่นแหละ นั่นแล ... คือสิ่งที่ใจเจ้าตัวจริง ๆ ต้องการ อยากได้มานานหนักหนา แต่จำต้องปิดบังมาตลอด และแล้วในการกระทำบางส่วนที่ควบคุมไม่ได้ของวันนี้ก็แสดงให้เห็นว่าชีวิตจิตใจของเขมชาติก็ยังคงอยู่ที่ผู้หญิงหนึ่งเดียวและคนเดียว the one and only สุริยาวดี/สุริยง รัตนชาติ