ยิ่งดูยิ่งรู้สึก "สงสาร" เขมชาติ

นาทีนี้คงมีต่คนเกลียดคุณเขมชาติกันทั่วประเทศแล้วมั้งคะ
แต่ยิ่งดูเราก็ยิ่ง "สงสาร" เขานะ เขาเป็นคนที่ต้องเจ็บปวดมากที่สุด และยาวนานที่สุดในเรื่องนี้แล้วล่ะค่ะ

เจ็บแรกคือตอนที่วดีเขียนจดหมายทิ้งเขาไปแบบไม่มีเยื่อใย
แล้วผู้หญิงคนนั้นก็กลับมาอีก! ในวันที่เขามีเงิน! ยิ่งทำให้เขามั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้เห็นแก่เงิน
เขมชาติพยายามทำร้ายสุริยงทุกวิถีทางเพื่อให้หล่อนเจ็บบ้าง แต่แน่ใจเหรอว่าเขมชาติมีความสุขที่ทำร้ายหล่อน?
หลายๆ ครั้ง ที่เขมชาติแกล้งทำดีกับสุริยง ทั้งท่าทาง ทั้งสีหน้า และทั้งแววตา มันจริงเกินไป
หลังจากที่ดำเนินการตามแผนเสร็จสมบูรณ์ มิชชั่นคอมพลีต เขมชาติคือผู้ชนะ
แต่กลับได้รู้ความจริงทีหลังว่าได้ทำร้ายผู้หญิงที่ตัวเองรักมากขนาดนั้นโดยที่หล่อนไม่มีความผิด
และที่เจ็บยิ่งกว่านั้น.... หล่อนเจ็บแล้วจำ หล่อนไม่ลืมว่าเขาเคยทำอะไรเลวๆ ลงไปบ้าง หล่อนไม่ให้อภัยเขาอีกแล้ว
ก็บอกแล้วนี่ว่า "ฉันจะให้อภัยกับการโกหกของคุณครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย"

เจ็บจนจุก! ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย จนกระทั่งเวลาผ่านไปหลายปี ทุกอย่างเปลี่ยนไป เว้นเสียแต่บาดแผลที่หัวใจ
แผลเดิมที่ยังไม่หายจากการถูกทำร้ายโดยสุริยาวดี
ตอนนี้แผลนั้นยิ่งถูกซ้ำให้เป็นแผลเหวอะหวะมากขึ้นไปอีก แต่ครั้งนี้... เขาทำตัวเอง
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
บอกเลยว่าสงสารมากจริง ๆ คือ เขมไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังเดินทางไปไหน ทั้ง ๆ ที่ตั้งแต่อยู่สวิสมา มีความสุขนะ ตัวเองมีความสุขมาก แต่ก็ยังไม่ยอมรับว่ามันคือความสุข สุขจนน้ำตาไหล ทุกอย่างเลยเหมือนจะได้ทุกอย่างคืนมาหมด แต่ไม่ยอมรับสมองยังสั่งการว่ามันเป็นแผน ชั้นทำเพราะแบบนี้ ๆ ชั้นมีเหตุผล แต่หัวใจแต่ร่างกายมันไปแล้ว reaction มันออกหมด มันคือ "เรื่องจริง" "รู้สึกจริง" แต่ตัวเองคิดว่ามันหลอก คนเค้ามีแต่เรื่องหลอกคิดว่ามันเป็นจริงใช่ไหมล่ะ แต่นี่หลอกตัวเองว่าไม่ได้อยากทำ หลอกตัวเองว่าขุดอดีตขึ้นมาเป็นแผน หลอกว่าชั้นสบายใจแล้วที่ชั้นทำแบบนี้ ปิดจ็อบสวยงามบริบูรณ์ ชั้นได้ทุกอย่างชำระหนี้แค้นจากเธอคนนั้น และ มีคนที่เหมาะสมเข้ามาเคียงข้าง

เฮ้ย หน้าสาสมใจขนาดนั้นยังคิดว่า "เรื่องจริงแต่คิดว่าหลอกอีกเหรอ" มันหลอกเห็น ๆ ให้เค้าตายใจไม่ใช่เหรอ ... เรามั่นใจว่ามัน real ค่ะ ทุกคำที่เขมพูด มัน real ส่วนที่หลอกตัวเองคือความสะใจ เพราะอะไร ... ตั้งแต่ขอแต่งงานแล้ว มันสวย มันหวาน แต่ว่างเปล่า เสียงที่ขอแต่งงานยังสั่นไม่เท่าที่พูดกับวดีด้วยซ้ำ ทุกคำหวาน ๆ เยินยอปอปั้นพูดกับเกนหลง แต่มันมี feeling เท่าที่คุณสารภาพกลางดง forgetmenot หรือเปล่า ความอลังการมันเทียบกันไม่ได้เลยกับบอลลูนใหญ่ยักษ์ Will you marry me ? เข้าใจนะ ว่าต้องการให้เด่น ให้เลิศ ให้พิเศษมากกว่าที่ทำให้คนอื่น แต่ขอโทษที .. มันแห้งแล้งมาก อารมณ์ไม่ได้เสี้ยวของถ้อยคำหลังรายการอาหารที่บรรจงเลือกเอง (ซึ่งเราว่ามันมีสองนัยยะสำหรับเมนูอาหาร ความหมายดีแต่ก็สื่อถึงแผนการ แต่ในแผนการลวง ๆ นั่น ก็มีความจริง สิ่งที่พูดคือรู้สึกจริงแต่แผนก็จริงเหมือนกัน อยากเป็นใครในใจที่วดีจะไม่ลืม)

อาการมันยิ่งชัดพอมาถึงไทย คิดว่าปิดจ็อบแล้ว หัวใจเราจะเติมเต็ม บาดแผลเราจะหาย เราจะรักคนที่ควรค่ากับเรา เพิ่งมารู้มาเข้าใจว่าคนต่อให้ดีแสนดียังไง เมื่อไม่ใช่มันไม่ใช่ เริ่มมารำลึกความหลัง ทุกอย่างที่เกิดที่สวิส สลัดออกจากหัวไม่ได้เลย ตั้งแต่ฉากแรกยันฉากบนเตียงนอน คือรู้แล้วว่าร่างกายจิตใจตอบสนองก่อนสมอง เอาความสะใจมาปิดบัง แต่ตอนนี้เหรอ ... จะลืมเท่าไหร่ก็ลืมไม่ลง เห็นอะไรก็นึกถึงวดีไปหมด ทำขนาดนั้นแล้ว ... คิดว่าจะจบใช่ไหม แต่นี่อะไร ยังคิดอีกไง ยังคิดอีกว่าอีกไม่กี่นาทีวดีจะเข้ามาพร้อมกาแฟมะนาวฝานเหมือนเดิม จากที่ดุด่าว่ากล่าวจิกตีกันมา ตลอด กลายเป็นว่าไม่ว่าเวลาไหนก็ขาดไม่ได้ รู้ใจที่สุด รักที่สุด ก็คือ สุริยาวดีแต่ทีนี้ ... จะทำยังไง ขุดหลุดฝังเขาไปแล้ว และ ฝังตัวเองไปพร้อมกัน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่