ฝ้ายตะโกนใส่หน้าพล แล้วหันหลังกลับรีบเดินออกมาจากตรงนั้น
"แล้วใครใช้ให้นายมายืนข้างหลังคนกำลังกินน้ำด้วยล่ะ"
"นี่เธอ ตอบข้าง ๆ คู ๆ นี่นา พูดบ้าอะไรของเธอ แล้วนี่เธอไม่คิดจะขอโทษหน่อยเลยหรือ ทำเรื่องสกปรกขนาดนี้เนี่ย"

พลดึงมือฝ้ายไว้ ไม่ให้เดินหนี ฝ้ายหันมาตอกกลับอย่างเจ็บแสบว่า
"คำขอโทษ เค้ามีไว้พูดกับคนที่เค้ารู้คุณค่าของมัน สำหรับนาย ๆ ก็ไม่ชอบพูดคำนี้หนิ แล้วจะหวังที่จะได้ยินจากปากชั้นไปทำไม"

พลโมโหมาก ไม่อยากเชื่อว่า ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ จะปากจัดอย่างนี้
"นี่เธอ ปากดีนักนะ!"

พลเอื้อมมือทั้งสองข้างหมายจะจับตัวฝ้ายไว้ แต่ด้วยการฝึกฝนทักษะป้องกันตัวมา ฝ้ายเบี่ยงตัวหนีได้ทัน ฝ้ายกระหยิ่มยิ้มย่อง และเงยหน้ามองพล
"อ้อ งั้นเอานี่ไป คนรวยๆ อย่างนายคงต้องใช้วิธีการแก้ไขปัญหาแบบนี้สินะ"
ฝ้ายหยิบเงินแบงค์ยี่สิบจากกระโปรงออกมา แล้วยัดลงไปในมือพล
"เอาค่าชดใช้ไป เท่านี้ก็คงพอสำหรับคนอย่างนาย"

ฝ้ายรีบเดินจากไปอย่างรวดเร็ว พลกำแบงค์ในมืออย่างงงๆ ถึงแม้ว่าพลจะโกรธและเจ็บปวดกับคำพูดของหญิงสาวเป็นอย่างมาก แต่พลกลับมีความรู้สึกแปลกๆ เกิดขึ้นในใจ อย่างที่ไม่เคยเกิดกับใครมาก่อน สงสัยเป็นเพราะไม่เคยมีใครกระทำอย่างนี้ต่อหน้าเค้า

วันต่อมา ล็อกเกอร์ของฝ้ายโดนแงะ หนังสือเรียนของเธอโดนฉีกขาดกระจัดกระจาย มีกระดาษโน้ตแผ่นเล็ก ๆ ถูกติดไว้ด้านในล็อกเกอร์ มีข้อความ เขียนตัวโต ๆ ด้วยสีแดงว่า "อย่ายุ่งกับพลอีก!" ฝ้ายกระชากแผ่นกระดาษโน้ตแผ่นนั้น และขยำทิ้งอย่างโมโห และหงุดหงิดใจ

"เพราะอีตานั่นอีกแล้ว ซวยจริง ๆ เลย โธ่เอ๊ย แล้วจะเอาอะไรไปนั่งเรียนล่ะเนี่ย"

ฝ้ายมองหนังสือที่แสนจะยับเยินของเธอ ด้วยสายตาที่เศร้าสร้อย