Quick save&load : สืบติดLoop
http://www.phanpha.com/sites/default/files/imagecache/product_full/book01/9786160611782.JPG
ช่างโชคร้ายเสียจริง ทั้งวันเจอแต่เรื่องแย่ๆ
พ่อแม่ทะเลาะกัน รถไฟขัดข้องจนไปโรงเรียนสาย โดยครูดุ และอื่นๆอีกมากมาย
เป็นวันที่ไม่มีเรื่องดีๆเลยซักอย่าง
ชีวิตแบบนี้ไม่เอามันแล้ว
คิโยโตะตัดสินใจฆ่าตัวตายโดยการกระโดดตึกจากดาดฟ้า
อ่า เท่านี้ก็หนีจากเรื่องแย่ๆเหล่านั้นได้แล้ว
อะ ตึกฝั่งตรงข้ามก็มีคนกระโดดตึกเหมือนกัน เป็นเด็กผู้หญิงอายุคราวเดียวกับตน
เป็นอะไรที่แปลกและน่าสนใจดี จึงพยายามสังเกตฝ่ายตรงข้ามว่าเป็นใคร
เมื่อสบตากัน เกิดความประหลาดใจแก่ทั้งคู่
แล้วแรงโน้มถ่วงก็ทำตามหน้าที่ของมัน นำร่างของทั้งคู่กระแทกพื้นเสียชีวิต
.
.
.
.
คิโยโตะตื่นขึ้นมาบนที่นอนของตน มันเป็นเช้าวันที่ 10 ธันวาคม วันที่เค้าตัดสินใจจบชีวิต “เก่า” ของตนเองในตอนค่ำ
มันเป็นความสามารถพิเศษของค้าที่เมื่อตายแล้วจะกลับไปยังจุดที่ตนได้กำหนดเอาไว้
เหมือนการ Save เกม เพียงแต่เค้ามีแค่ slotเดียว
การฆ่าตัวตายของเค้าจึงไม่ใช่เพื่อความตายจริงๆ แต่เพื่อการย้อนกลับไปจุดเซฟเพื่อแก้ไขเรื่องที่ไม่ดี
แต่การกลับไปจุดเซฟครั้งล่าสุดนั้นต่างกัน เค้ารู้จักคนที่กระโดดลงมาจากตึกฝั่งตรงข้าม
ยุย
เพื่อนสมัยเด็ก ร่าเริงและสดใส ไม่ได้เจอกันสองปีแล้วนับจากวันสอบเข้า ม.ต้น
เพียงสองปี...กระโดดตึกตาย.....เกิดอะไรขึ้นกับเธอ
คิโยโตะจึงตัดสินใจที่จะไปห้ามเธอไม่ให้ฆ่าตัวตาย
ซึ่งหนีไม่พ้นการสืบหาความจริงที่เกิดขึ้นกับยุยจนไปเกี่ยวพันกับเรื่องราวต่างๆ
ที่ทำให้คิโยโตะได้รู้ว่า ยังมีสิ่งที่ทรมานยิ่งกว่าความตายของตนเอง อยู่ในโลกนี้
ขอต้อนรับสู่การรีวิวหนังสือใหม่(เฉพาะที่ผมซื้อ)ที่ออกช่วงงานหนังสือที่ผ่านมาครับ คราวนี้ผมเปิดด้วยเรื่องแนวเครียดๆกันเลย
ตอนผมอ่านเรื่องนี้นั้น มันพานไปนึกถึงตัวละครจากเรื่องอื่นที่ประสบชะตากรรมคล้ายๆกันอย่าง นิปา ณ ฮิกุ หรือ โฮมุ ณ มาโด หรือล่าสุดก็ ตัวละครใน all you need is kill(ยังไม่ได้อ่าน)เป็นต้น แนวการดำเนินเรื่องจะเหมือนกับเกมโชว์เปิดป้ายภาพของอดีตเกมโชว์ชื่อดังสมัยก่อน ที่เมื่อเปิดป้ายภาพออกมาแล้วก็ต้องมาวิเคราะห์ว่าอะไรเป็นยังไง แต่พอตอบผิดก็ค่อยเปิดป้ายใหม่แล้ววิเคราะห์กันใหม่ แนวการเขียน การดำเนินเรื่อง จังหวะจะโคน ผมชอบมากทีเดียว บทโหดก็เล่นกับความเครียด,กัดดันและ”นี่มันอะไรกัน”ของตัวละครและผู้อ่านมากกว่าความสยอง ซึ่งผมชอบแนวนี้มาก
แต่เรื่องนี้ก็มีข้อเสียอยู่ หลักๆอยู่ที่ภาพประกอบครับ
ภาพประกอบของเรื่องนี้ไม่ใช่แนวน่ารัก (โมเอะว่างั้น) เป็นแนวที่ดู real ซักหน่อยและการลงสีก็ดูแนวๆ แต่ที่ว่ามานี้ผมไม่มีปัญหา ผมมีปัญหากับ อารมณ์ ที่ภาพสื่อออกมามากกว่า ผมรู้สึกว่าภาพไม่สามารถสื่ออารมณ์ของเรื่องในขณะนั้นออกมาได้ดีเท่าไหร่
ส่วนการดำเนินเรื่องตอนท้าย ผมอ่านแล้วรู้สึกว่า เอายังงี้รึ เล่นง่ายไปหน่อยไหม แต่ก็พอรับได้
สรุป
ถึงจะเล่นแนวลูบที่ออกมาเยอะแล้ว แต่ก็อ่านสนุกครับ สามดาวครึ่ง
บวกคะแนนพิเศษหนึ่งดาวสำหรับผู้นิยมความโหดและดราม่า
[CR] New LN Review: Quick save&load สืบติดLoop
http://www.phanpha.com/sites/default/files/imagecache/product_full/book01/9786160611782.JPG
ช่างโชคร้ายเสียจริง ทั้งวันเจอแต่เรื่องแย่ๆ
พ่อแม่ทะเลาะกัน รถไฟขัดข้องจนไปโรงเรียนสาย โดยครูดุ และอื่นๆอีกมากมาย
เป็นวันที่ไม่มีเรื่องดีๆเลยซักอย่าง
ชีวิตแบบนี้ไม่เอามันแล้ว
คิโยโตะตัดสินใจฆ่าตัวตายโดยการกระโดดตึกจากดาดฟ้า
อ่า เท่านี้ก็หนีจากเรื่องแย่ๆเหล่านั้นได้แล้ว
อะ ตึกฝั่งตรงข้ามก็มีคนกระโดดตึกเหมือนกัน เป็นเด็กผู้หญิงอายุคราวเดียวกับตน
เป็นอะไรที่แปลกและน่าสนใจดี จึงพยายามสังเกตฝ่ายตรงข้ามว่าเป็นใคร
เมื่อสบตากัน เกิดความประหลาดใจแก่ทั้งคู่
แล้วแรงโน้มถ่วงก็ทำตามหน้าที่ของมัน นำร่างของทั้งคู่กระแทกพื้นเสียชีวิต
.
.
.
.
คิโยโตะตื่นขึ้นมาบนที่นอนของตน มันเป็นเช้าวันที่ 10 ธันวาคม วันที่เค้าตัดสินใจจบชีวิต “เก่า” ของตนเองในตอนค่ำ
มันเป็นความสามารถพิเศษของค้าที่เมื่อตายแล้วจะกลับไปยังจุดที่ตนได้กำหนดเอาไว้
เหมือนการ Save เกม เพียงแต่เค้ามีแค่ slotเดียว
การฆ่าตัวตายของเค้าจึงไม่ใช่เพื่อความตายจริงๆ แต่เพื่อการย้อนกลับไปจุดเซฟเพื่อแก้ไขเรื่องที่ไม่ดี
แต่การกลับไปจุดเซฟครั้งล่าสุดนั้นต่างกัน เค้ารู้จักคนที่กระโดดลงมาจากตึกฝั่งตรงข้าม
ยุย
เพื่อนสมัยเด็ก ร่าเริงและสดใส ไม่ได้เจอกันสองปีแล้วนับจากวันสอบเข้า ม.ต้น
เพียงสองปี...กระโดดตึกตาย.....เกิดอะไรขึ้นกับเธอ
คิโยโตะจึงตัดสินใจที่จะไปห้ามเธอไม่ให้ฆ่าตัวตาย
ซึ่งหนีไม่พ้นการสืบหาความจริงที่เกิดขึ้นกับยุยจนไปเกี่ยวพันกับเรื่องราวต่างๆ
ที่ทำให้คิโยโตะได้รู้ว่า ยังมีสิ่งที่ทรมานยิ่งกว่าความตายของตนเอง อยู่ในโลกนี้
ขอต้อนรับสู่การรีวิวหนังสือใหม่(เฉพาะที่ผมซื้อ)ที่ออกช่วงงานหนังสือที่ผ่านมาครับ คราวนี้ผมเปิดด้วยเรื่องแนวเครียดๆกันเลย
ตอนผมอ่านเรื่องนี้นั้น มันพานไปนึกถึงตัวละครจากเรื่องอื่นที่ประสบชะตากรรมคล้ายๆกันอย่าง นิปา ณ ฮิกุ หรือ โฮมุ ณ มาโด หรือล่าสุดก็ ตัวละครใน all you need is kill(ยังไม่ได้อ่าน)เป็นต้น แนวการดำเนินเรื่องจะเหมือนกับเกมโชว์เปิดป้ายภาพของอดีตเกมโชว์ชื่อดังสมัยก่อน ที่เมื่อเปิดป้ายภาพออกมาแล้วก็ต้องมาวิเคราะห์ว่าอะไรเป็นยังไง แต่พอตอบผิดก็ค่อยเปิดป้ายใหม่แล้ววิเคราะห์กันใหม่ แนวการเขียน การดำเนินเรื่อง จังหวะจะโคน ผมชอบมากทีเดียว บทโหดก็เล่นกับความเครียด,กัดดันและ”นี่มันอะไรกัน”ของตัวละครและผู้อ่านมากกว่าความสยอง ซึ่งผมชอบแนวนี้มาก
แต่เรื่องนี้ก็มีข้อเสียอยู่ หลักๆอยู่ที่ภาพประกอบครับ
ภาพประกอบของเรื่องนี้ไม่ใช่แนวน่ารัก (โมเอะว่างั้น) เป็นแนวที่ดู real ซักหน่อยและการลงสีก็ดูแนวๆ แต่ที่ว่ามานี้ผมไม่มีปัญหา ผมมีปัญหากับ อารมณ์ ที่ภาพสื่อออกมามากกว่า ผมรู้สึกว่าภาพไม่สามารถสื่ออารมณ์ของเรื่องในขณะนั้นออกมาได้ดีเท่าไหร่
ส่วนการดำเนินเรื่องตอนท้าย ผมอ่านแล้วรู้สึกว่า เอายังงี้รึ เล่นง่ายไปหน่อยไหม แต่ก็พอรับได้
สรุป
ถึงจะเล่นแนวลูบที่ออกมาเยอะแล้ว แต่ก็อ่านสนุกครับ สามดาวครึ่ง
บวกคะแนนพิเศษหนึ่งดาวสำหรับผู้นิยมความโหดและดราม่า