ปีนี้ผมก็ 18ปีแล้วคับ  ชีวิตผมบอกเลย ไม่มีอะไรดีเลย พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่ผม สามขวบ จากนั้นชีวิตก็ลำบาก พ่อผมทำแต่งานใช้ชีวิตกับย่าและพี่น้องอีกสองคน จากนั้นย้ายมาอยู่กับแม่และสามีใหม่ และทะเลาะกันทุกวันจนผมเห็นเป็นภาพชินตา ผมเลยเป็นคนรุนแรง ผมยอมรับเลย อีกอย่าง ผมเป็นเป็นไบ ไม่รู้เพศตัวเอง ไม่รู้เป็นเพราะผมมีพี่ที่เป็นกระเทยรึปล่าวทำให้ผมเป็นหรือครอบครัวมีปัญหา หรือโครโมโซม ทุกอย่างที่ว่ามา มันก้อเหนื่อยแล้วน่ะคับ พอมาตอนมอต้น แม่ก็เสียคับ  ผมเลยย้ายมายุกับพ่อ พี่ก้อยุคนละทิศละทาง   ผมโตขึ้นมาในสถานะครอบครัวที่แบบ  ไม่มีอะไรดีเลย พ่อไม่เคยสอน ไม่เคยอะไรเลย ให้แต่เงิน แต่ทำให้ผมโตเร็วขึ้น จากการได้ยุคนเดียว ตัดสินอะไรได้ พอมามอ ปลาย ผมก็ เลวทุกอย่าง กินเหล้า เรียนก็ตืดศูนย์ ไปโรงเรียนสายทำตัวไม่ดี แต่งตัวไม่เรียบร้อย ไม่เคยทำตัวดีแบบชาวบ้านชาวช่อง มีเรื่องให้ครูโทหาพ่อประจำ   มอปลายผมอยู่หอพักซึ่งคือตอนนี้ ผมเกำลังขึ้นอยู่ชั้นมอหก  และมีครั้งหนึ่งครูประจำชั้น สั่งเพื่อนผมไม่ให้คบผม  ผมเครียดคับ  แต่เพื่อนผมที่โดนครูสั่งมาบอกผม มันยืนยันจะคบผมต่อไป มันก้อดีคับรู้ทักรู้ว่าผมไม่แมนแต่ยังคบ
พี่น้องเหมือนกันคับ ทำตัวไม่โตกันเลย  ทุกอย่างทำให้ผมเป็นคนแปลกๆ ไม่ค่อยพูด  เก็บกด  มีหลายเรื่องมากคับในชีวิตตอนเด็กที่ทำให้คิดว่า  เกิดมาเพื่ออะไร  
ขอกำลังใจด้วยคับ  แล้วอยากรู้ว่าผมควรทำไงต่อไปดี