ในวันหนึ่ง เรารู้สึกเหนื่อยกับงาน และเครียดมาก
คิดนู้น คิดนี้ ทุกสิ่งอย่างเอามาไว้ด้วยกัน
ผลลัพธ์ คือเครียดมาก นั่งร้องไห้ รู้สึกแย่ รู้สึกผิดหวัง ไม่มีความสุข กับสิ่งที่มี กับสิ่งที่เป็น กับงาน
มองหาความสำเร็จในชีวิต อยู่ไกลเกิน
เรานั่งร้องไห้ ฟูมฟาม อย่างสิ้นหวัง อยู่กับตัวเอง

แต่แร้ว TV ที่เราเปิดไว้ ดัน เปิดเพลง ความเชื่อ ของบอดี้สแลม

"มันเกือบจะล้มมันเหนื่อยมันล้าเหมือนแทบขาดใจ. เดินมาจนท้อไม่เจอจุดหมายปลายทางที่ฝัน
จะกลับดีไหมถ้าเดินต่อไปยากเย็นขนาดนั้น ยังถามใจ"...........(ถึงท่อนนี้ น้ำตามาเป๋งโอ่งเรยจร้า)

"ตลอดชีวิตฉันเชื่อในสิ่งที่คิด  หรือมันจะเป็นอะไรที่ผิด และฉันเองที่หลงทาง" .........(เออ หรือว่าจิง เป็นอะไรที่ผิด น้ำตามาเป็นน้ำตก)

"ชีวิตมันต้องเดินตามหาความฝัน หกล้มคลุกคลานเท่าไหร่  มันจะไปจบที่ตรงไหน เมื่อเดินเท่าไหร่มันก็ไปไม่ถึง"......(เอาละว้า เริ่มมีสติ น้ำตาไหลน้อยลง)

แร้วเราก็ฟังเพลงนี้จนจบ น้ำตาหยุดไหล ตอนไหนไม่รู้
พอถึงท่องนี้
"แม้ท้อแท้สักกี่ทียังมีหวัง
แม้พลาดพลั้งสักกี่ครั้งยังฝันไกล
แม้ฉันล้มฉันก็คงไม่ตาย
ฉันยังไม่ตายฉันยังคงหายใจ"

มันจิงนะ เรายังคงมีลมหายใจ เรายังมีหวัง เรายังมีฝัน
ขอบคุณ บอดี้สแลม &พี่แอ็ด คาราบาว........ความเชี่อ