ขอเล่าไปเรื่อยๆแล้วกัน และขอคำแนะนำด้วย

อดีดเราเป็นคนที่มีเพื่อนมากมายชอบเที่ยวต่างๆนานา
เราเป็นคนที่เรียกได้ว่าไม่สนใจอะไรสักอย่างนอกจากการเที่ยวกับเล่นไม่สนใจงานอะไรเลย

เพราะเราเชื่อว่าถ้าเราได้ทำงานเราจะไม่มีเวลาแบบนี้อีกแล้ว
และมันก็จริงนะ เราเรียนจบ บวช ตามแบบหนุ่มไทย

เราก็มาทำงานโดยเป็นธุระกิจส่วนตัวของเรา
งานเราถือว่าไปได้ดีและเป็นอะไรที่ยากมากเพราะจัดการคนเยอะและเราดูแลเอง
ในช่วงแรกเราทำงานทุกวันไม่มีปิดร้านเป็นเวลาหลายเดือน
เคยมีเพื่อนเราก็เริ่มหายไปเรื่อยๆเพราะเราไม่มีเวลาจะไปเล่นด้วยอีก

ต่อมาพอเวลาผ่านไปเราก็เริ่มมีพนักงานในร้านหลายคนเราก็จึงเริ่มมีวันหยุดขึ้นมา
เรามีแฟนบ้างแต่ด้วยความที่มีเวลาน้อย 1อาทิตย์ได้เจอกันไม่เกิน2ครั้ง
ด้วยความคิดถึงและความเหงาก็ทำให้ทะเลาะกันและเลิกกันในที่สุด

เวลาผ่านมาถือว่าเร็วและตอนนี้มาดูตัวเองเรารู้สึกว่าเราไม่มีสังคม
เราขาดความสุขเรื่องนี้เป็นอย่างมาก
1เดือน ถ้าเราไม่มีแฟน และถ้าไม่ใช่ พนักงานหรือลูกค้าเรา เราไม่มีใครคุยด้วยเลย
ไม่มีคนโทรมาหาหรือเล่นเฟสกันเลย

เราเห็นแบบนี้เราก็เลยถามตัวเราเองว่า
ทำไมชีวิตมันเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้แหละเราก็เหงามากๆ
เราอายุจะ30แต่เหมือนกับว่าเราตัวคนเดียวยังไงไม่รู้

มันหน้าแปลกใจมากที่เวลาผ่านไปแล้วเรากลับเป็นตัวคนเดียว
อยากสร้างสังคมและเริ่มเข้าสังคมมีใครเคยเป็นมัยครับ