อยู่กินกับแฟนมา 8ปีแล้ว (ไม่ได้แต่งงาน พ่อแม่รู้ อยู่ด้วยกันแบบสามีภรรยา) อยู่บ้านแฟน แต่คนละหลังกับญาติแฟน (ญาติที่เป็นคู่กรณีนี้คือ ป้า แม่ และน้องสาว) แต่อยู่ใกล้ๆ กัน เจอกันเกือบทุกวัน

เคยมีเรื่องกับแม่แฟน สาเหตุ : เราเอาบัตรเครดิตแฟนไปจ่ายค่า fitness (มันมีโปรโมชั่น และเราก็รับผิดชอบจ่ายเองอยู่แล้ว) พอจดหมายมา แม่เค้าเปิดดู โวยวาย เดือดร้อนแสนสาหัส ว่าจ่ายค่า fitness ให้เรา  เรากับแฟนได้อธิบาย พร้อมกับเราต้องขอโทษขอโพย (ทั้งที่ไม่ได้ผิด)  ร้องไห้ ดราม่า กันเลยทีเดียว  กว่าจะจบเรื่องได้

ถัดมาอีก..ไม่นานมานี้ มีเรื่องกับน้องสาวแฟนกับป้าแฟน สาเหตุ : ทุกเช้าเราต้องไปทำงานพร้อมกัน ที่ทำงาน พอจะผ่านไปทางเดียวกันได้  ทุกเช้า..ต้องรอแม่น้องสาวตัวดี ทุกวันๆ นัดเวลาไหน ก็สายทุกวันๆ น่าเบื่อมาก แฟนเคยบอก/เตือน กลับตอบกวนทีนใส่  (น้องสาวอายุ 29-30 ไม่ใช่เด็กแล้วค่ะ) ป้า..ผู้ซึ่งไม่เคยแนะนำ/ไม่เคยตำหนิหลานสาวเลย  (ป้าเค้าไม่แคร์เรื่องไปทำงานสาย เพราะตำแหน่งใหญ่โตมาก รอได้ สายแค่ไหนก็รอได้  แต่ชั้นนี่แร่ะค่ะ ที่รอไม่ได้ กรุสาย เข้าใจไหม..นึกในใจตลอด)

ล่าสุด..เกินทนไหว  ขอโพส FB ระบายบ้างเหอะ  ไม่ได้ระบุชื่อหรือเจาะจงว่าเป็นใครนะ  ข้อความว่า "เราต้องรู้จักรักษาเวลา เพราะมันเป็นพื้นฐานของการอยู่ร่วมกันในสังคม"  มาแล้วค่ะ หน้าเฟส  ทั้งน้องสาว+ป้า  เข้ามาร้อนตัวกัน พร้อมกับใช้คำหยาบคายบนเฟสเรา  เราตกใจ..นี่..ไม่สำนึกผิดกัน แล้วยังมาแสดงความเห็นอีก..

เราก็ส่ง line ไปขอโทษป้า ที่ทำให้ป้าไม่พอใจ  และบอกป้าว่าต้องการและจงใจให้น้องได้รับรู้พฤติกรรมของตนเองบ้าง น้องจะได้อยู่ร่วมกับสังคมที่ทำงานได้ มันเปนเรื่องดีไม่น้อย ถ้าน้องรู้ตัว และเราแนะนำให้เค้าปรับปรุงได้  คุณป้า..ผู้ยิ่งใหญ่  ไม่ฟัง ไม่รับคำขอโทษใดๆ  ว่าชั้นเปนคนอื่น ไม่ใช่คนในครอบครัว  ชั้นทำให้พี่น้องแตกแยก บลาๆๆๆๆ  (คิดในใจ..เห้ย..ดราม่า แล้วไง) ป้าเค้าไม่สนว่าถูกต้องหรือไม่ สนแค่ฉันพอใจ  โอเค้.. ไม่รับคำขอโทษ ชั้นก็ใช้หน้ามึน เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น ไปทำงานด้วยกันตามปกติ เพื่อให้แฟนสบายใจ  ป้า+น้องสาว หลบหน้า.. โอเค ไปกันสองคนผัวเมียก็ได้ สบายใจดี ..

เมื่อแฟนมีโอกาสได้คุยกับน้องสาว(ตัวดี)  น้องสาวว่า..เราเป๊ะเกินไป (เรื่องเวลา..การทำงานในเมือง รถติดจะตาย ซีเรียสเรื่องการเดินทางมาก ถูกปะคะ) น้องบอก..ถ้าเปนคนอื่นเค้าจะรักษาเวลา แต่นี่เห็นเป็นพี่น้อง (อ้าว.. พูดจากวนทีน ไม่น่าฟัง ตามนิสัยเค้า) สรุป..ไม่ยอมรับว่าตัวเองผิด ไม่สำนึกเลย..

หลังจากนั้นเราก็ Unfriend FB  พวกเค้าเสียเลย  ความสัมพันธ์ปัจจุบัน..ต่างคนต่างอยุ่ค่ะ ไม่ได้มีกิจกรรมครอบครัว เช่น กินข้าวด้วยกัน  เหมือนเดิมอีก
แต่เห็นใจแฟน เพราะเค้าเป็นคนกลาง แต่จะให้เราทำยังไง  ขอโทษก็แล้ว ทำตัวปกติก็แล้ว  พวกเค้าตะหาก ที่ไม่จบ  

ฉันคิดจะเลิกกับแฟน เพราะรู้สึกว่ามันยากเหลือเกินในการประครองชีวิตคู่ให้รอด แต่มาคิดทบทวน แฟนเราเค้าก็ไม่ได้ทำผิดอะไร  8ปีที่คบกัน  มันจะจบลงง่ายๆ ด้วยเรื่องงี่เง่าเช่นนี้หรอ  บอกกับตัวเองทุกวัน  บางทีเราก็เครียดมาก

เพื่อนๆ พบเจอประสบการณ์ชีวิตห่วยๆ แบบนี้ไหม  ตั้งรับหรือสู้กับมันยังไง  มีแนวคิดเห็นกันยังไง แชร์กันบ้างนะคะ