สวัสดีค่ะ.คือเรื่องก็มีอยู่ว่าสงกรานต์นี้เรากับแฟนจะหมั้นกัน แต่ก็ไม่ได้จัดงานใหญ่โตอะไร แค่ให้ผู้ใหญ่ไปคุยกันรับรู้ว่าเราสองคนคบกันนะอะไรอย่างงี้ และก็ผูกข้อไม้ข้อมือสวมแหวนหมั้นสร้อยทองหมั้น ปีหน้าถึงจะแต่ง ดังนั้นเรากับแฟนเราก็ต้องเดินทางกลับบ้านของเราเองที่ต่างจังหวัดระยะทางประมาณแปดร้อยกิโลเมตร และในส่วนของแม่แฟนอยู่คนละภาค ไกลกันพอสมควร แม่แฟนกับน้าแฟนจะขับรถไปก่อนเพื่อที่จะไปแวะบ้านยายแฟนที่อยู่ในจังหวัดใกล้เคียงกับบ้านเรา ส่วนพี่ชายกับน้องชายของแฟนจะนั่งเครื่องบินตามไปอีกวันและให้เรากับแฟนไปรับ
ประเด็นคือแฟนเราก็ไปชวนลุงกับป้าแฟน ตอนแรกก็เข้าใจว่าลูกเค้าจะพาขับรถไปละไปพร้อมกันคนละคัน....และทีนี้ลูกเค้าไปด้วยไม่ได้ละ ลุงป้าของแฟนจึงบอกว่าจะไปรถคนเดียวกับเรา....ซึ่งบอกตรงๆนะว่าเราไม่โอเค เพราะรถเราก็คันเล็กๆ(Honda jazz)เอง สิ่งของ ของใช้เรากับแฟนก็เต็มที่เก็บของข้างหลังละ ไหนจะของฝากไปให้พ่อแม่และญาติเราอีก ถ้าลุงป้าไปด้วยคงต้องได้เอามาไว้บนเบาะที่นั่งข้างหลังเพราะแค่วีลแชร์ป้าก็ใช้พื้นที่ในการจัดเก็บไม่น้อยอยู่แล้ว...และนั่งกันไม่พอแน่ 4คนอ่ะ..อันนี้เป็นประเด็นรอง
ประเด็นหลักมันอยู่ที่ว่า เค้าไม่ได้ชอบเรา ถ้าเราไปกับเค้าคงอึดอัดใจมากๆแน่ เราก็ไม่รู้หรอกนะว่าเราทำไรผิดไปเค้าถึงไม่ชอบ เพราะที่ผ่านมาเราก็พยายามทำดีกับเค้ามาตลอด ไม่ว่าจะวันสงกรานต์วันขึ้นปีใหม่ วันที่เค้าป่วย เราก็ชวนแฟนซื้อของไปไหว้ซื้อของไปฝากตลอด ซึ่งโดยปกติแล้วแฟนเราไม่ซื้อไปอยู่แล้ว เพราะเวลาเราจะซื้อกระเช้าไปให้ญาติเค้าในวันสำคัญทีไรแฟนเราก็จะบอกว่าไม่ต้องซื้อไปหรอก ไปหาเฉยๆซื้อกับข้าวเข้าไปกินด้วยกันก็พอแล้วไรงี้ แต่ช่วงหลังๆมานี่เวลาไปเจอเค้าทีไรเค้าจะชอบทำหน้าตึงใจเรา เวลาเราคุยด้วยเค้าก็ไม่คุยด้วย ถามคำตอบคำบางครั้งถามก็ไม่ตอบด้วย งง มาก เวลาเราคุยกับแฟนทำไรกับแฟนเค้าก็จะชอบมองแบบเหมือนจับผิด คือจับตามองตลอดไรงี้พอเราหันมามองก็จะไม่สบตาแบบเมินหน้าหนี (คือปกติคนเราสบตากันก็ต้องยิ้มให้กันไม่ใช่หรอค่ะ)....มันก็หลายๆอย่างโดยรวมละเรารู้สึกได้ว่าเค้าต้องมีอะไรกับเราแน่นอน ไปเจอแต่ละทีเราจะมีความรู้สึกเกร็ง ไม่เป็นตัวของตัวเอง..จะพูดอะไรก็เหมือนจะมีคนค่อยจับผิดอยู่ตลอด พอเสร็จธุระกับเขาแล้วเราก็เลยชอบชวนแฟนเรากลับ(หรือจะเป็นประเด็นนี้ก็ไม่รู้ที่เค้าไม่ชอบเรา เดาเองนะ)
เมื่อเช้าจึงโทรปรึกษาพ่อ ว่าเราไม่อยากนั่งรถไปกับเค้า เราจะขอนั่งเครื่องบินกลับคนเดียวได้ไหม ให้แฟนขับรถเราไปกับญาติเค้า
แต่ก็โดนพ่อห้ามไม่ให้ทำแบบนั้น ..และก็มีคำสอนต่างๆนานามาเป็นชุด แต่มันก็ดีในสิ่งที่พ่อพูด เราก็ปลงมาพักนึงไม่คิดเยอะทำตามที่พ่อบอกว่าให้อดทนอึดอัดแค่ไหนก็นั่งมากับเขา..เพื่อรักษาหน้าแฟนเรา
แต่ตอนนี้ก็กลับมาอึดอัดอีกครั้งที่พอคิดว่าจะต้องอยู่ในรถคันเดียวกับลุงป้าเค้า ตั้ง7-8 ชั่วโมง เห้อออออ ขนาดแม่ของแฟนเราแท้ๆเค้ายังดีกับเราเลยทุกครั้งที่ไปบ้านแม่ไม่เคยมีความรู้สึกอึดอัดเลยแม่เป็นกันเองและน่ารักมาก
เราต้องทำยังไงดีค่ะ...ถึงจะได้ไม่รู้สึกอึดอัดและเกร็งเมื่อถึงวันที่ต้องเดินทางร่วมกับลุงและป้าของแฟนที่เราไม่ค่อยจะกินเส้นกันเท่าไหร่....หรือทำยังไงที่จะไม่ต้องเดินทางไปกับเค้า ใครพอมีข้ออ้างดีๆที่จะไม่ต้องไปกับเค้าไหม....คือเราอยากนั่งเครื่องบินกับเองคนเดียวมากแต่ไม่รู้จะพูดยังไง เพราะถ้าพูดไปแฟนเราก็คงไม่ยอมแน่ๆ โดยที่เราก็พูดกับแฟนเราไม่ได้เหมือนกันว่าเรารู้สึกยังไงกับลุงป้าของเขา
#ถ้าสิ่งที่เราพูดมาข้างต้นนั้นเราดูเป็นคนไม่ดีมากในสายตาใครเราก็ขอโทษด้วยนะค่ะ..เราแค่อยากระบายและอยากได้แนวทางที่ดีจากผู้ที่เคยเจอสถานะการณ์แบบนี้มาก่อน เพราะตอนนี้เราไม่สามารถจะพูดเรื่องนี้กับใครได้เลย มันอัดอั้นตันใจออเจ้ามากเหลือเกิน เห้อออออออ
ไม่กินเส้นกันกับญาติแฟน แต่ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดด้วยกันหลายวัน เจอแบบนี้ควรทำอย่างไรถึงจะไม่อึดอัดใจ???
ประเด็นคือแฟนเราก็ไปชวนลุงกับป้าแฟน ตอนแรกก็เข้าใจว่าลูกเค้าจะพาขับรถไปละไปพร้อมกันคนละคัน....และทีนี้ลูกเค้าไปด้วยไม่ได้ละ ลุงป้าของแฟนจึงบอกว่าจะไปรถคนเดียวกับเรา....ซึ่งบอกตรงๆนะว่าเราไม่โอเค เพราะรถเราก็คันเล็กๆ(Honda jazz)เอง สิ่งของ ของใช้เรากับแฟนก็เต็มที่เก็บของข้างหลังละ ไหนจะของฝากไปให้พ่อแม่และญาติเราอีก ถ้าลุงป้าไปด้วยคงต้องได้เอามาไว้บนเบาะที่นั่งข้างหลังเพราะแค่วีลแชร์ป้าก็ใช้พื้นที่ในการจัดเก็บไม่น้อยอยู่แล้ว...และนั่งกันไม่พอแน่ 4คนอ่ะ..อันนี้เป็นประเด็นรอง
ประเด็นหลักมันอยู่ที่ว่า เค้าไม่ได้ชอบเรา ถ้าเราไปกับเค้าคงอึดอัดใจมากๆแน่ เราก็ไม่รู้หรอกนะว่าเราทำไรผิดไปเค้าถึงไม่ชอบ เพราะที่ผ่านมาเราก็พยายามทำดีกับเค้ามาตลอด ไม่ว่าจะวันสงกรานต์วันขึ้นปีใหม่ วันที่เค้าป่วย เราก็ชวนแฟนซื้อของไปไหว้ซื้อของไปฝากตลอด ซึ่งโดยปกติแล้วแฟนเราไม่ซื้อไปอยู่แล้ว เพราะเวลาเราจะซื้อกระเช้าไปให้ญาติเค้าในวันสำคัญทีไรแฟนเราก็จะบอกว่าไม่ต้องซื้อไปหรอก ไปหาเฉยๆซื้อกับข้าวเข้าไปกินด้วยกันก็พอแล้วไรงี้ แต่ช่วงหลังๆมานี่เวลาไปเจอเค้าทีไรเค้าจะชอบทำหน้าตึงใจเรา เวลาเราคุยด้วยเค้าก็ไม่คุยด้วย ถามคำตอบคำบางครั้งถามก็ไม่ตอบด้วย งง มาก เวลาเราคุยกับแฟนทำไรกับแฟนเค้าก็จะชอบมองแบบเหมือนจับผิด คือจับตามองตลอดไรงี้พอเราหันมามองก็จะไม่สบตาแบบเมินหน้าหนี (คือปกติคนเราสบตากันก็ต้องยิ้มให้กันไม่ใช่หรอค่ะ)....มันก็หลายๆอย่างโดยรวมละเรารู้สึกได้ว่าเค้าต้องมีอะไรกับเราแน่นอน ไปเจอแต่ละทีเราจะมีความรู้สึกเกร็ง ไม่เป็นตัวของตัวเอง..จะพูดอะไรก็เหมือนจะมีคนค่อยจับผิดอยู่ตลอด พอเสร็จธุระกับเขาแล้วเราก็เลยชอบชวนแฟนเรากลับ(หรือจะเป็นประเด็นนี้ก็ไม่รู้ที่เค้าไม่ชอบเรา เดาเองนะ)
เมื่อเช้าจึงโทรปรึกษาพ่อ ว่าเราไม่อยากนั่งรถไปกับเค้า เราจะขอนั่งเครื่องบินกลับคนเดียวได้ไหม ให้แฟนขับรถเราไปกับญาติเค้า
แต่ก็โดนพ่อห้ามไม่ให้ทำแบบนั้น ..และก็มีคำสอนต่างๆนานามาเป็นชุด แต่มันก็ดีในสิ่งที่พ่อพูด เราก็ปลงมาพักนึงไม่คิดเยอะทำตามที่พ่อบอกว่าให้อดทนอึดอัดแค่ไหนก็นั่งมากับเขา..เพื่อรักษาหน้าแฟนเรา
แต่ตอนนี้ก็กลับมาอึดอัดอีกครั้งที่พอคิดว่าจะต้องอยู่ในรถคันเดียวกับลุงป้าเค้า ตั้ง7-8 ชั่วโมง เห้อออออ ขนาดแม่ของแฟนเราแท้ๆเค้ายังดีกับเราเลยทุกครั้งที่ไปบ้านแม่ไม่เคยมีความรู้สึกอึดอัดเลยแม่เป็นกันเองและน่ารักมาก
เราต้องทำยังไงดีค่ะ...ถึงจะได้ไม่รู้สึกอึดอัดและเกร็งเมื่อถึงวันที่ต้องเดินทางร่วมกับลุงและป้าของแฟนที่เราไม่ค่อยจะกินเส้นกันเท่าไหร่....หรือทำยังไงที่จะไม่ต้องเดินทางไปกับเค้า ใครพอมีข้ออ้างดีๆที่จะไม่ต้องไปกับเค้าไหม....คือเราอยากนั่งเครื่องบินกับเองคนเดียวมากแต่ไม่รู้จะพูดยังไง เพราะถ้าพูดไปแฟนเราก็คงไม่ยอมแน่ๆ โดยที่เราก็พูดกับแฟนเราไม่ได้เหมือนกันว่าเรารู้สึกยังไงกับลุงป้าของเขา
#ถ้าสิ่งที่เราพูดมาข้างต้นนั้นเราดูเป็นคนไม่ดีมากในสายตาใครเราก็ขอโทษด้วยนะค่ะ..เราแค่อยากระบายและอยากได้แนวทางที่ดีจากผู้ที่เคยเจอสถานะการณ์แบบนี้มาก่อน เพราะตอนนี้เราไม่สามารถจะพูดเรื่องนี้กับใครได้เลย มันอัดอั้นตันใจออเจ้ามากเหลือเกิน เห้อออออออ