ทาคามินะ – ผ่านไปไวมากตั้งแต่การประกาศเมื่อปลายปีที่แล้ว ตอนนี้ยังสับสนเรื่องเวลาที่ผ่านไปรวดเร็วอยู่เลย อยากจะอำลากันแบบคึกคักนะ แต่พอคิดถึงอนาคตกลับรู้สึกกลัวๆ ตอนนี้ก็พยายามเพื่อโคคุริทสึแต่อีกใจก็ไม่อยากให้วันนั้นมาถึงยังไงก็ไม่รู้
ตอนที่ได้ยินเรื่องประกาศจบการศึกษา
ทาคามินะ – ตอนอยู่หน้ายูโกะก็ยังทำใจร่มๆประมาณว่า “งั้นเหรอ นึกอยู่แล้วเชียว” แต่หลังจากนั้นก็ทำใจยอมรับไม่ได้ จนต้องมาร้องไห้คนเดียว
ยูโกะ – เอ๋ เธอพูดจริงเหรอ ? ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย
ทาคามินะ – เรื่องที่ยูโกะจะไปแล้วนี่มันช็อคสุดๆเลยนะ แต่ฉันก็เดาๆไว้อยู่แล้วว่าเธอจะประกาศในปีที่แล้ว
ยูโกะ – เอ๋ ทำไมล่ะ ?
ทาคามินะ – จำได้ไหมที่ฉันปรึกษากับเธอตอนที่รู้ว่ามาริโกะจะจบการศึกษาเมื่อปีที่แล้ว ? ยูโกะตอบว่า “อืม ฉันก็คิดๆอยู่เหมือนกัน” ทำให้ฉันตระหนักว่า “อา พูดแบบนี้แสดงว่าอีกไม่นานแหงๆ” ปีที่แล้วก็เลยเตรียมใจมาตลอด
ยูโกะ – เป็นอย่างนี้เอง
ทาคามินะ – นึกๆอยู่ว่า “ปีนี้จะผ่านไปโดยยูโกะยังไม่ขอจบการศึกษาสินะ”
ยูโกะ – ท้ายที่สุดของท้ายที่สุดเลยนะ
ทาคามินะ – ฉันประมาทไปจริงๆ (ขำ)
รู้สึกว่าจะช็อคมากกว่าตอนที่เพื่อนร่วมรุ่นอย่างมาเอดะ อัตสึโกะจบการศึกษาอีกนะ นี่เป็นเพราะสำหรับทาคามินะแล้ว เค้าเป็นคนเดียวที่สามารถร่วมแบ่งเบาหน้าที่เป็นกัปตันของทั้งกลุ่มโดยรวมได้ใช่รึเปล่า
ทาคามินะ – ยูโกะเป็นเพื่อนคู่แข่งและก็เป็นหัวใจของ AKB48 ตอนอยู่บนเวทีก็เป็นเหมือนดวงอาทิตย์ การที่เธอต้องจากไปสร้างความความเจ็บปวดให้กับเพื่อนสมาชิกแน่ๆ โดยส่วนตัวแล้ว อาจะไม่ถึงกับปรึกษากันทุกครั้ง แต่เวลาที่เจอกัน เค้าก็จะคอยเข้ามาประคองมือบ้าง เข้ามาคุยบ้าง เพื่อนร่วมรุ่นอย่างโคจิมะ ฮารุนะและมิเนะกิชิ มินามิก็ถือเป็นบุคคลที่หาใครมาทดแทนไม่ได้เช่นกัน
ยูโกะ – ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับทาคามินะก็คงมีฉันนี่แหละที่ช่วยได้ ฉันเป็นคนคอยสังเกตสิ่งรอบตัวตลอดเวลาดังนั้นก็จะรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลง ที่จริงคนอื่นๆก็ช่างสังเกตเหมือนกันแต่ด้วยจุดยืนแล้วน้อยคนนักที่จะเข้าถึงผู้อำนวยการใหญ่อย่างทาคามินะได้
ทาคามินะ – ตอนนี้อย่างซาชิฮาระกับมี่จังก็ช่วยเรื่อง MC อยู่ แต่เคยมีช่วงนึงที่ฉันต้องรับหน้าที่ทั้งหมด เช่น ตอนที่งานฉันล้นมือและไม่ได้บอกกับใคร ยูโกะก็ช่วยมาบอกว่า “เดี๋ยวฉันพูดให้เอง” เธอพูดในสิ่งที่ฉันอยากได้ยินอยู่เสมอ เลยทำให้รู้สึกว่า “พยายามต่อไปได้เพราะมียูโกะอยู่ข้างๆ”
ระหว่างซ้อมที่อาคารพละของโยโยกิมีตอนนึงที่ยูโกะออกหน้าดุเพื่อนสมาชิกคนอื่นๆโดยพูดว่า “ทาคามินะไม่ค่อยสบายนะ อย่ามัวแต่เล่นกันอยู่สิ !”
ยูโกะ – ครั้งแรกที่ทาคามินะล้มสินะ ฉันรู้ว่าสาเหตุไม่ใช่แค่เหนื่อยล้าทางร่างกายแน่ คงจะรับภาระมากมายเกินกว่าจะรับไหว เช่น MC จัดคิว คุมการซ้อม เอย ฉันก็ควรจะร่วมรับแบ่งเบาในฐานะสมาชิกเซมบัตสึเหมือนกันเลยกล้าพูดออกไปค่ะ อีกอย่าง ตอนที่อั้ตจังจบการศึกษาไปก็ตัดสินใจแน่วแน่ว่า “ต่อไปนี้จะพยายามเพื่อทาคามินะ”
ทาคามินะ – (น้ำตาคลอ)
แต่รุ่นพี่อย่างคุณยูโกะจะจบการศึกษาไปก่อนแบบนี้อยากจะพูดอะไรทิ้งท้ายให้กับทาคามินะไหม
ยูโกะ – ความรู้สึกสำหรับทาคามินะก็คงจะประมาณว่า “นี่ฉันต้องขอโทษจริงๆที่จบการศึกษาไปก่อน”
ทาคามินะ – (เอามือปิดหน้ากลั้นน้ำตาไม่อยู่)
ยูโกะ – อ้าว อย่าร้องไห้สิเธอ (เริ่มจะร้องบ้าง) อยากจะบอกกับสมาชิกคนอื่นๆให้พยายาม ฝึกฝนพัฒนาแข่งขันกันเพื่อตำแหน่งที่ว่างอยู่ แต่สำหรับทาคามินะก็เป็นกังวลว่าพอฉันไม่อยู่แล้วจะต้องรับภาระคนเดียวอีกรึเปล่า ยังไงก็ต้องขอโทษจริงๆนะ
ทาคามินะ – (เช็ดน้ำตาแล้วยิ้ม)
ยูโกะ – แต่ก็หวังว่ายุยกับพวกคาวาเอย์จะเกิดความรู้สึกแบบว่า “พวกเราจะช่วยกันปกป้อง AKB48 รุ่นใหม่ด้วยกันกับคุณทาคามินะ” โทมุเองก็บอกว่าจะสืบทอดจิตวิญญาณของคุณยูโกะ ซายะเน่ก็ควบวงอยู่ แถมยังได้โอกาสขึ้นเป็นลีดเดอร์ใหญ่ อยากให้เค้าช่วยนำพาทุกๆคนเหมือนกัน
คุณทาคามินะอยากพูดอะไรกับคุณยูโกะบ้างไหม
ทาคามินะ – (หันไปมอง) หลังจากนี้อยากให้ยูโกะสนุกกับการไปเป็นศิลปินเดี่ยว พอได้ยินคำว่า “ขอโทษ“ ฉันก็อึดอัดใจสิ ฉันรู้ดีว่าเธอทุ่มเทมาตลอดแปดปีเพื่อ AKB48 ฉันเป็นห่วงการที่ยูโกะจะแยกตัวไปบินเดี่ยวน้อยกว่าสมาชิกคนอื่นๆที่ออกไปก่อนหน้านี้เสียอีก ฉันเต็มใจที่จะบอกกับเธอว่า “ยินดีด้วยนะ”
ทาคามินะ – ก่อนหน้านี้ตอนดูการแสดงวันแรกของ โอชิมะทีม K “Saishu no beru ga naru” ทำให้มั่นใจอีกครั้งว่ายูโกะรักการแสดงเธียเตอร์มากและให้ความสำคัญอยู่เสมอ
ได้ยินว่าร้องไห้กันสองคนกับมายุยุเพราะประทับใจด้วยนี่นา
ทาคามินะ – มันวิเศษมาก ตอนประกาศชัฟเฟิลทีมก็มีคลิปวีดีโอเกี่ยวกับ “ทีม K จะไปรอดรึเปล่า ?” เผยแพร่บนสื่อ ฉันก็นึกถึงจิตใจของทุกคนแต่ทุกอย่างก็ออกมาราบรื่นดี เป็นทีม K ตามแบบฉบับดั้งเดิม การได้สร้างจิตวิญาณของทีม K อีกครั้งก่อนที่ยูโกะจะไปนับว่าเป็นเรื่องดี
ยูโกะ – ฉันก็คิดอย่างนั้นจริงๆ
ทาคามินะ – ยูโกะเป็นทั้งเซ็นเตอร์และกัปตัน และต้องออกงานเดี่ยวมากมาย เป็นผู้บุกเบิกในวันแรกและกลับมาส่งท้ายให้กับทีม K ทำให้ประทับใจมาก พร้อมกันนั้นก็รู้สึกว่า “หลังจากนี้จะไม่มียูโกะที่เธียเตอร์แห่งนี้อีกแล้ว”
ราวกับเป็นจิตวิญญาณของโอชิมะ ยูโกะเลยนะ
ทาคามินะ – เค้าแสดงให้เห็นอีกครั้งว่านี่แหละ โอชิมะ ยูโกะ อีกด้านนึงก็ทำให้รู้สึกว่าจะมีสักกี่คนที่รักการแสดงบนเธียเตอร์และทุ่มเทให้กับ AKB ได้ขนาดนี้ ในเมื่อมีคนที่สื่อให้เห็นอย่างชัดเจนอย่างโยโกยาม่า ยุยแล้วก็ต้องมีคนอื่นๆที่เดาจิตใจได้อยากอยู่เช่นกัน ดังนั้นเลยคิดว่าฉันยังไปไหนไม่ได้ ยังต้องพยายามในสิ่งที่ทำได้ต่อไป
ยูโกะ – มายุก็ร้องไห้ด้วยเหรอเนี่ย
ทาคามินะ – ตอนนี้เบาใจแล้ว
ยูโกะ – ฉันก็รับรู้ได้ว่าเธอพึ่งได้
ในเมื่อเอ่ยชื่อถึงแล้วก็เลยเชิญมาเป็นแขกรับเชิญ คุณโยโกยาม่าที่คอยติดตามรุ่นพี่ทั้งตอนอยู่ทีม K และทีม A
โยโกยาม่า – ความกังวลเรื่องอนาคตมันหนักอึ้งกว่าก็เลยเศร้าๆเหมือนกัน แต่ยังไงก็อยากตั้งใจอวยพรคุณโอชิมะ ยูโกะที่โคคุริทสึค่ะ เดิมทีคุณโอชิมะเป็นคนไม่ค่อยเล่าอะไรเยอะ แต่ละคำพูดจึงมีน้ำหนักทั้งคำชมและคำตำหนิ มันน่าทึ่งจริงๆค่ะ
สอนอะไรกันบ้าง
ยูโกะ – ที่ผ่านมาคุยกับยุยบ่อยเหมือนกันนะ (ยิ้ม)
โยโกยาม่า – ค่ะ
ยูโกะ – อยู่ Not yet ด้วยกัน ก็เลยพูดกันบ่อยๆว่าให้พยายามกับบทสนทนาและการเต้น
โยโกยาม่า – ไม่ต้องอาศัยคำพูดก็รู้สึกได้ค่ะ ว่าอยากจะสื่ออะไร
ยูโกะ – โยโกยาม่าเป็นคนที่มีไหวพริบค่ะ ก็เลยสามารถพูดตรงๆ และเค้าก็รับฟังอย่างเต็มใจเพื่อนำไปแก้ไข แถมยังซ้อมหน้ากระจกเพื่อปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้น แต่ด้วยความที่เธอเป็นคนไม่กล้าแสดงออก ตอนนั้นเลยไม่คิดว่าจะได้เป็นกัปตัน
ทาคามินะ – เป็นเด็กที่พัฒนาตัวเองได้แบบไม่ต้องให้ใครมาสอน
ยูโกะ – อืม เด็กที่พัฒนาตัวเองได้จริงๆนั่นแหละ
ทาคามินะ – ปกติแล้วมีหลายอย่างที่ถ้าไม่พูดก็ไม่รู้ตัว แต่ยุยเนี่ยไม่เหมือนคนอื่น เธอคอยศึกษายูโกะและเติบโตจนเป็นกัปตันของทีม A
โยโกยาม่า – ทีม K มีหลายคนที่มีเสน่ห์ด้านการแสดงก็เลยไปสังเกตการณ์มาค่ะ ได้เห็นว่าแค่บทสนทนาของคุณยูโกะก็ทำให้แฟนๆดีใจแล้ว ส่วนคุณทาคามินะเป็นคนเอาใจใส่เสมอตั้งแต่สมัยฉันเป็นเค็งคิวเซย์ ตอนถ่ายทำโปสเตอร์เลือกตั้งรวมครั้งที่สาม ฉันก็รู้สึกท้อๆอย่างบอกไม่ถูกแล้วเค้าก็มาบอกว่า “เป็นอะไรรึเปล่า” เป็นคำพูดที่ตรงกับสิ่งที่ฉันอยากได้ยินเลยทั้งที่เค้าไม่น่ารู้ถึงความไม่สบายใจของฉันด้วยซ้ำ
ยูโกะ – ยอดมากเลย
การชัฟเฟิลทีมเมื่อคราวที่แล้ว ตอนที่ซาโต้ สุมิเระล้มพับไป ทาคามินะก็เป็นคนแรกที่เข้าไปประคองออกมา
ทาคามินะ – ตอนนั้นเหลือบไปมองยูโกะที่นั่งอยู่ที่นั่งของผู้บรรยายด้วย
ยูโกะ – พวกเราสื่อได้ถึงกันอย่างเป็นธรรมชาติเลยนะ
ทาคามินะ – ถัดจากซูจังก็เป็นเรเนี้ยงที่ตัวสั่น ฉันที่หันไปสบตายูโกะก็เหมือนได้ยินว่า “ไปหาเค้าเร็วเข้า”
ยูโกะ – สื่อสารกันได้ทางสายตาสินะ
หนึ่งคนสำคัญที่จะช่วยพยุ่งทีมหลังจากนี้ก็คือคุณโยโกยาม่า
ทาคามินะ – เคยประกาศแล้วว่ายูโกะนั้นอยากเป็นดาราส่วนฉันอยากเป็นนักร้องเดี่ยว ฉันได้โอกาสมาทำหน้าที่ทุ่มเทให้กับกลุ่มทั้งฐานะผู้อำนวยการใหญ่และกัปตันแล้ว ส่วนยุยถือว่าเป็นรุ่นที่ยังต้องรับหน้าที่ใน AKB อีกเยอะเลยคิดว่าการรักษาสมดุลเป็นเรื่องยากทีเดียว
กัปตันของทีม K คนใหม่
ยูโกะ – เป็นเรื่องน่ายินดีจริงๆ ยุยอยู่กับทีม K ตอนแรกสุด แล้วก็ออกไปอยู่ทีม A ครั้งนึง ตอนนี้กลับมาแล้ว นอกจากจิตวิญญาณของทีม K แล้วเธอยังมีบทเรียนจากทาคามินะและมาริจังด้วย เธอเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่า “ไอด้อลที่สามารถเข้าถึงได้” นั้นควรให้ความสำคัญกับอะไร ฉันเลยวางใจค่ะ
โยโกยาม่า – จะพยายามนะคะ
ยูโกะ – แต่ส่วนตัวของยุยนั้นก็เป็นห่วงในฐานะรุ่นพี่ที่อยู่ค่ายเดียวกันนะ ระหว่างที่อยู่กับ AKB ก็อยากให้คิดเรื่องอนาคตให้ชัดเจนด้วย
ทาคามินะ – มีช่วงเวลาส่วนตัวบ้างก็จะทำให้ชีวิตมีสีสันขึ้น นี่เป็นคำแนะนำจากประสบการณ์ของพวกเรา
สุดท้ายแล้วอยากให้คุณยูโกะพูดอะไรกับคุณโยโกยาม่า
ยูโกะ – รุ่นที่ 9 ถือเป็นแนวหน้าพอดีสำหรับการเปลี่ยนยุคสมัย ดังนั้นอยากให้เชื่อว่าตัวเองจะเป็นผู้นำรุ่นน้องก้าวไปข้างหน้า อีกหนึ่งปีครึ่งตอนครบรอบ 10 ปีก่อตั้งวงก็อยากให้อยู่กับ AKB48 อย่างมีชีวิตชีวา พวกเราก็อยากมางานรวมรุ่นตอนครบรอบก่อตั้ง 10 ปีนะ ขอให้พยายามเต็มที่ เพื่อสร้างเพื่อนๆที่กล้าพูดได้เต็มปากว่า “ฉันรัก AKB” ที่เหลือก็ฝากทาคามินะด้วย
ทาคามินะ – เธอดูแลสมาชิกน้องๆเก่งดีตอนอยู่ทีม A ดังนั้นจึงไม่น่าเป็นห่วง แต่อย่าลืมว่าถ้าสนิทกันเกินไปก็จะไม่กล้าพูดในสิ่งที่ตัวเองอยากพูด เป็นผู้นำคนก็ต้องรู้จักใช้ไม้แข็งบ้าง
ขอให้คุณโยโกยาม่าเป็นคนกล่าวปิดแล้วกัน
โยโกยาม่า – แต่ละก้าวจนถึงวันนี้ช่วยเปิดทางสู่อนาคตมาตลอด ดังนั้นฉันจะให้ความสำคัญกับทุกวันดังเช่นที่ผ่านมาค่ะ แล้วก็จะศึกษาเป็นการส่วนตัวเพื่ออนาคตของตัวเองตามที่ทั้งสองคนบอกมาค่ะ
From AKB単独&グループ春コン公式パンフレット
แปล Admin Vichu
แปลบทสัมภาษณ์ ทาคามินะ X ยูโกะ X ยุย จากแพมเฟลตฉบับพิเศษของคอนเสิร์ตโคคุริทสึ
ตอนที่ได้ยินเรื่องประกาศจบการศึกษา
ทาคามินะ – ตอนอยู่หน้ายูโกะก็ยังทำใจร่มๆประมาณว่า “งั้นเหรอ นึกอยู่แล้วเชียว” แต่หลังจากนั้นก็ทำใจยอมรับไม่ได้ จนต้องมาร้องไห้คนเดียว
ยูโกะ – เอ๋ เธอพูดจริงเหรอ ? ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย
ทาคามินะ – เรื่องที่ยูโกะจะไปแล้วนี่มันช็อคสุดๆเลยนะ แต่ฉันก็เดาๆไว้อยู่แล้วว่าเธอจะประกาศในปีที่แล้ว
ยูโกะ – เอ๋ ทำไมล่ะ ?
ทาคามินะ – จำได้ไหมที่ฉันปรึกษากับเธอตอนที่รู้ว่ามาริโกะจะจบการศึกษาเมื่อปีที่แล้ว ? ยูโกะตอบว่า “อืม ฉันก็คิดๆอยู่เหมือนกัน” ทำให้ฉันตระหนักว่า “อา พูดแบบนี้แสดงว่าอีกไม่นานแหงๆ” ปีที่แล้วก็เลยเตรียมใจมาตลอด
ยูโกะ – เป็นอย่างนี้เอง
ทาคามินะ – นึกๆอยู่ว่า “ปีนี้จะผ่านไปโดยยูโกะยังไม่ขอจบการศึกษาสินะ”
ยูโกะ – ท้ายที่สุดของท้ายที่สุดเลยนะ
ทาคามินะ – ฉันประมาทไปจริงๆ (ขำ)
รู้สึกว่าจะช็อคมากกว่าตอนที่เพื่อนร่วมรุ่นอย่างมาเอดะ อัตสึโกะจบการศึกษาอีกนะ นี่เป็นเพราะสำหรับทาคามินะแล้ว เค้าเป็นคนเดียวที่สามารถร่วมแบ่งเบาหน้าที่เป็นกัปตันของทั้งกลุ่มโดยรวมได้ใช่รึเปล่า
ทาคามินะ – ยูโกะเป็นเพื่อนคู่แข่งและก็เป็นหัวใจของ AKB48 ตอนอยู่บนเวทีก็เป็นเหมือนดวงอาทิตย์ การที่เธอต้องจากไปสร้างความความเจ็บปวดให้กับเพื่อนสมาชิกแน่ๆ โดยส่วนตัวแล้ว อาจะไม่ถึงกับปรึกษากันทุกครั้ง แต่เวลาที่เจอกัน เค้าก็จะคอยเข้ามาประคองมือบ้าง เข้ามาคุยบ้าง เพื่อนร่วมรุ่นอย่างโคจิมะ ฮารุนะและมิเนะกิชิ มินามิก็ถือเป็นบุคคลที่หาใครมาทดแทนไม่ได้เช่นกัน
ยูโกะ – ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับทาคามินะก็คงมีฉันนี่แหละที่ช่วยได้ ฉันเป็นคนคอยสังเกตสิ่งรอบตัวตลอดเวลาดังนั้นก็จะรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลง ที่จริงคนอื่นๆก็ช่างสังเกตเหมือนกันแต่ด้วยจุดยืนแล้วน้อยคนนักที่จะเข้าถึงผู้อำนวยการใหญ่อย่างทาคามินะได้
ทาคามินะ – ตอนนี้อย่างซาชิฮาระกับมี่จังก็ช่วยเรื่อง MC อยู่ แต่เคยมีช่วงนึงที่ฉันต้องรับหน้าที่ทั้งหมด เช่น ตอนที่งานฉันล้นมือและไม่ได้บอกกับใคร ยูโกะก็ช่วยมาบอกว่า “เดี๋ยวฉันพูดให้เอง” เธอพูดในสิ่งที่ฉันอยากได้ยินอยู่เสมอ เลยทำให้รู้สึกว่า “พยายามต่อไปได้เพราะมียูโกะอยู่ข้างๆ”
ระหว่างซ้อมที่อาคารพละของโยโยกิมีตอนนึงที่ยูโกะออกหน้าดุเพื่อนสมาชิกคนอื่นๆโดยพูดว่า “ทาคามินะไม่ค่อยสบายนะ อย่ามัวแต่เล่นกันอยู่สิ !”
ยูโกะ – ครั้งแรกที่ทาคามินะล้มสินะ ฉันรู้ว่าสาเหตุไม่ใช่แค่เหนื่อยล้าทางร่างกายแน่ คงจะรับภาระมากมายเกินกว่าจะรับไหว เช่น MC จัดคิว คุมการซ้อม เอย ฉันก็ควรจะร่วมรับแบ่งเบาในฐานะสมาชิกเซมบัตสึเหมือนกันเลยกล้าพูดออกไปค่ะ อีกอย่าง ตอนที่อั้ตจังจบการศึกษาไปก็ตัดสินใจแน่วแน่ว่า “ต่อไปนี้จะพยายามเพื่อทาคามินะ”
ทาคามินะ – (น้ำตาคลอ)
แต่รุ่นพี่อย่างคุณยูโกะจะจบการศึกษาไปก่อนแบบนี้อยากจะพูดอะไรทิ้งท้ายให้กับทาคามินะไหม
ยูโกะ – ความรู้สึกสำหรับทาคามินะก็คงจะประมาณว่า “นี่ฉันต้องขอโทษจริงๆที่จบการศึกษาไปก่อน”
ทาคามินะ – (เอามือปิดหน้ากลั้นน้ำตาไม่อยู่)
ยูโกะ – อ้าว อย่าร้องไห้สิเธอ (เริ่มจะร้องบ้าง) อยากจะบอกกับสมาชิกคนอื่นๆให้พยายาม ฝึกฝนพัฒนาแข่งขันกันเพื่อตำแหน่งที่ว่างอยู่ แต่สำหรับทาคามินะก็เป็นกังวลว่าพอฉันไม่อยู่แล้วจะต้องรับภาระคนเดียวอีกรึเปล่า ยังไงก็ต้องขอโทษจริงๆนะ
ทาคามินะ – (เช็ดน้ำตาแล้วยิ้ม)
ยูโกะ – แต่ก็หวังว่ายุยกับพวกคาวาเอย์จะเกิดความรู้สึกแบบว่า “พวกเราจะช่วยกันปกป้อง AKB48 รุ่นใหม่ด้วยกันกับคุณทาคามินะ” โทมุเองก็บอกว่าจะสืบทอดจิตวิญญาณของคุณยูโกะ ซายะเน่ก็ควบวงอยู่ แถมยังได้โอกาสขึ้นเป็นลีดเดอร์ใหญ่ อยากให้เค้าช่วยนำพาทุกๆคนเหมือนกัน
คุณทาคามินะอยากพูดอะไรกับคุณยูโกะบ้างไหม
ทาคามินะ – (หันไปมอง) หลังจากนี้อยากให้ยูโกะสนุกกับการไปเป็นศิลปินเดี่ยว พอได้ยินคำว่า “ขอโทษ“ ฉันก็อึดอัดใจสิ ฉันรู้ดีว่าเธอทุ่มเทมาตลอดแปดปีเพื่อ AKB48 ฉันเป็นห่วงการที่ยูโกะจะแยกตัวไปบินเดี่ยวน้อยกว่าสมาชิกคนอื่นๆที่ออกไปก่อนหน้านี้เสียอีก ฉันเต็มใจที่จะบอกกับเธอว่า “ยินดีด้วยนะ”
ทาคามินะ – ก่อนหน้านี้ตอนดูการแสดงวันแรกของ โอชิมะทีม K “Saishu no beru ga naru” ทำให้มั่นใจอีกครั้งว่ายูโกะรักการแสดงเธียเตอร์มากและให้ความสำคัญอยู่เสมอ
ได้ยินว่าร้องไห้กันสองคนกับมายุยุเพราะประทับใจด้วยนี่นา
ทาคามินะ – มันวิเศษมาก ตอนประกาศชัฟเฟิลทีมก็มีคลิปวีดีโอเกี่ยวกับ “ทีม K จะไปรอดรึเปล่า ?” เผยแพร่บนสื่อ ฉันก็นึกถึงจิตใจของทุกคนแต่ทุกอย่างก็ออกมาราบรื่นดี เป็นทีม K ตามแบบฉบับดั้งเดิม การได้สร้างจิตวิญาณของทีม K อีกครั้งก่อนที่ยูโกะจะไปนับว่าเป็นเรื่องดี
ยูโกะ – ฉันก็คิดอย่างนั้นจริงๆ
ทาคามินะ – ยูโกะเป็นทั้งเซ็นเตอร์และกัปตัน และต้องออกงานเดี่ยวมากมาย เป็นผู้บุกเบิกในวันแรกและกลับมาส่งท้ายให้กับทีม K ทำให้ประทับใจมาก พร้อมกันนั้นก็รู้สึกว่า “หลังจากนี้จะไม่มียูโกะที่เธียเตอร์แห่งนี้อีกแล้ว”
ราวกับเป็นจิตวิญญาณของโอชิมะ ยูโกะเลยนะ
ทาคามินะ – เค้าแสดงให้เห็นอีกครั้งว่านี่แหละ โอชิมะ ยูโกะ อีกด้านนึงก็ทำให้รู้สึกว่าจะมีสักกี่คนที่รักการแสดงบนเธียเตอร์และทุ่มเทให้กับ AKB ได้ขนาดนี้ ในเมื่อมีคนที่สื่อให้เห็นอย่างชัดเจนอย่างโยโกยาม่า ยุยแล้วก็ต้องมีคนอื่นๆที่เดาจิตใจได้อยากอยู่เช่นกัน ดังนั้นเลยคิดว่าฉันยังไปไหนไม่ได้ ยังต้องพยายามในสิ่งที่ทำได้ต่อไป
ยูโกะ – มายุก็ร้องไห้ด้วยเหรอเนี่ย
ทาคามินะ – ตอนนี้เบาใจแล้ว
ยูโกะ – ฉันก็รับรู้ได้ว่าเธอพึ่งได้
ในเมื่อเอ่ยชื่อถึงแล้วก็เลยเชิญมาเป็นแขกรับเชิญ คุณโยโกยาม่าที่คอยติดตามรุ่นพี่ทั้งตอนอยู่ทีม K และทีม A
โยโกยาม่า – ความกังวลเรื่องอนาคตมันหนักอึ้งกว่าก็เลยเศร้าๆเหมือนกัน แต่ยังไงก็อยากตั้งใจอวยพรคุณโอชิมะ ยูโกะที่โคคุริทสึค่ะ เดิมทีคุณโอชิมะเป็นคนไม่ค่อยเล่าอะไรเยอะ แต่ละคำพูดจึงมีน้ำหนักทั้งคำชมและคำตำหนิ มันน่าทึ่งจริงๆค่ะ
สอนอะไรกันบ้าง
ยูโกะ – ที่ผ่านมาคุยกับยุยบ่อยเหมือนกันนะ (ยิ้ม)
โยโกยาม่า – ค่ะ
ยูโกะ – อยู่ Not yet ด้วยกัน ก็เลยพูดกันบ่อยๆว่าให้พยายามกับบทสนทนาและการเต้น
โยโกยาม่า – ไม่ต้องอาศัยคำพูดก็รู้สึกได้ค่ะ ว่าอยากจะสื่ออะไร
ยูโกะ – โยโกยาม่าเป็นคนที่มีไหวพริบค่ะ ก็เลยสามารถพูดตรงๆ และเค้าก็รับฟังอย่างเต็มใจเพื่อนำไปแก้ไข แถมยังซ้อมหน้ากระจกเพื่อปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้น แต่ด้วยความที่เธอเป็นคนไม่กล้าแสดงออก ตอนนั้นเลยไม่คิดว่าจะได้เป็นกัปตัน
ทาคามินะ – เป็นเด็กที่พัฒนาตัวเองได้แบบไม่ต้องให้ใครมาสอน
ยูโกะ – อืม เด็กที่พัฒนาตัวเองได้จริงๆนั่นแหละ
ทาคามินะ – ปกติแล้วมีหลายอย่างที่ถ้าไม่พูดก็ไม่รู้ตัว แต่ยุยเนี่ยไม่เหมือนคนอื่น เธอคอยศึกษายูโกะและเติบโตจนเป็นกัปตันของทีม A
โยโกยาม่า – ทีม K มีหลายคนที่มีเสน่ห์ด้านการแสดงก็เลยไปสังเกตการณ์มาค่ะ ได้เห็นว่าแค่บทสนทนาของคุณยูโกะก็ทำให้แฟนๆดีใจแล้ว ส่วนคุณทาคามินะเป็นคนเอาใจใส่เสมอตั้งแต่สมัยฉันเป็นเค็งคิวเซย์ ตอนถ่ายทำโปสเตอร์เลือกตั้งรวมครั้งที่สาม ฉันก็รู้สึกท้อๆอย่างบอกไม่ถูกแล้วเค้าก็มาบอกว่า “เป็นอะไรรึเปล่า” เป็นคำพูดที่ตรงกับสิ่งที่ฉันอยากได้ยินเลยทั้งที่เค้าไม่น่ารู้ถึงความไม่สบายใจของฉันด้วยซ้ำ
ยูโกะ – ยอดมากเลย
การชัฟเฟิลทีมเมื่อคราวที่แล้ว ตอนที่ซาโต้ สุมิเระล้มพับไป ทาคามินะก็เป็นคนแรกที่เข้าไปประคองออกมา
ทาคามินะ – ตอนนั้นเหลือบไปมองยูโกะที่นั่งอยู่ที่นั่งของผู้บรรยายด้วย
ยูโกะ – พวกเราสื่อได้ถึงกันอย่างเป็นธรรมชาติเลยนะ
ทาคามินะ – ถัดจากซูจังก็เป็นเรเนี้ยงที่ตัวสั่น ฉันที่หันไปสบตายูโกะก็เหมือนได้ยินว่า “ไปหาเค้าเร็วเข้า”
ยูโกะ – สื่อสารกันได้ทางสายตาสินะ
หนึ่งคนสำคัญที่จะช่วยพยุ่งทีมหลังจากนี้ก็คือคุณโยโกยาม่า
ทาคามินะ – เคยประกาศแล้วว่ายูโกะนั้นอยากเป็นดาราส่วนฉันอยากเป็นนักร้องเดี่ยว ฉันได้โอกาสมาทำหน้าที่ทุ่มเทให้กับกลุ่มทั้งฐานะผู้อำนวยการใหญ่และกัปตันแล้ว ส่วนยุยถือว่าเป็นรุ่นที่ยังต้องรับหน้าที่ใน AKB อีกเยอะเลยคิดว่าการรักษาสมดุลเป็นเรื่องยากทีเดียว
กัปตันของทีม K คนใหม่
ยูโกะ – เป็นเรื่องน่ายินดีจริงๆ ยุยอยู่กับทีม K ตอนแรกสุด แล้วก็ออกไปอยู่ทีม A ครั้งนึง ตอนนี้กลับมาแล้ว นอกจากจิตวิญญาณของทีม K แล้วเธอยังมีบทเรียนจากทาคามินะและมาริจังด้วย เธอเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่า “ไอด้อลที่สามารถเข้าถึงได้” นั้นควรให้ความสำคัญกับอะไร ฉันเลยวางใจค่ะ
โยโกยาม่า – จะพยายามนะคะ
ยูโกะ – แต่ส่วนตัวของยุยนั้นก็เป็นห่วงในฐานะรุ่นพี่ที่อยู่ค่ายเดียวกันนะ ระหว่างที่อยู่กับ AKB ก็อยากให้คิดเรื่องอนาคตให้ชัดเจนด้วย
ทาคามินะ – มีช่วงเวลาส่วนตัวบ้างก็จะทำให้ชีวิตมีสีสันขึ้น นี่เป็นคำแนะนำจากประสบการณ์ของพวกเรา
สุดท้ายแล้วอยากให้คุณยูโกะพูดอะไรกับคุณโยโกยาม่า
ยูโกะ – รุ่นที่ 9 ถือเป็นแนวหน้าพอดีสำหรับการเปลี่ยนยุคสมัย ดังนั้นอยากให้เชื่อว่าตัวเองจะเป็นผู้นำรุ่นน้องก้าวไปข้างหน้า อีกหนึ่งปีครึ่งตอนครบรอบ 10 ปีก่อตั้งวงก็อยากให้อยู่กับ AKB48 อย่างมีชีวิตชีวา พวกเราก็อยากมางานรวมรุ่นตอนครบรอบก่อตั้ง 10 ปีนะ ขอให้พยายามเต็มที่ เพื่อสร้างเพื่อนๆที่กล้าพูดได้เต็มปากว่า “ฉันรัก AKB” ที่เหลือก็ฝากทาคามินะด้วย
ทาคามินะ – เธอดูแลสมาชิกน้องๆเก่งดีตอนอยู่ทีม A ดังนั้นจึงไม่น่าเป็นห่วง แต่อย่าลืมว่าถ้าสนิทกันเกินไปก็จะไม่กล้าพูดในสิ่งที่ตัวเองอยากพูด เป็นผู้นำคนก็ต้องรู้จักใช้ไม้แข็งบ้าง
ขอให้คุณโยโกยาม่าเป็นคนกล่าวปิดแล้วกัน
โยโกยาม่า – แต่ละก้าวจนถึงวันนี้ช่วยเปิดทางสู่อนาคตมาตลอด ดังนั้นฉันจะให้ความสำคัญกับทุกวันดังเช่นที่ผ่านมาค่ะ แล้วก็จะศึกษาเป็นการส่วนตัวเพื่ออนาคตของตัวเองตามที่ทั้งสองคนบอกมาค่ะ
From AKB単独&グループ春コン公式パンフレット
แปล Admin Vichu