สวัสดีทุกท่านค่า และแล้วก็ถึงตอนจบของ SS2 นี่แล้วววว >[]< ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามากันตลอดนะคะ
ขอบคุณคุณ fukaze มากเลยค่ะ ที่ให้เราได้มาทำกระทู้ช่วงหลังๆนี่ค่ะ คงช่วยไม่ได้มากเท่าไร แห่ะๆ

หากได้ทำอะไรไม่ถูกใจเพื่อนๆหรือทำอะไรผิดพลาดตรงไหน ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ >_<
หวังว่าคงได้พบกันอีกครั้งใน SS3 ค่า (ถึงจะยังไม่มีข่าว แต่ลงท้ายว่า see you นี่ ยังไงก็ไม่น่าพลาดเนอะ)
ขอบคุณทุกคนมากเลยค่าาา


สปอยล์มังงะตอนที่ 255 จากคุณ fukaze ค่ะ http://ppantip.com/topic/31854271


เอาล่ะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า ตอนสุดท้าย...


ความเดิมตอนที่แล้ว

...ดูอันตรายกว่าเดิมอีกนะครับ



มุราซากิบาระคุงที่ไม่อยากเล่นแล้ว กลับมาเล่นต่อเพราะฮิมุโระซังขอไว้ ถึงเจ้าตัวจะบอกงั้นก็เหอะนะ...
...ฉันเปลี่ยนใจแล้ว จะขยี้ให้หมดทุกคน ถึงจะน่ารำคาญก็เถอะ แต่ฉันเกลียดความพ่ายแพ้มากกว่า
...ดีจังเลยครับที่เป็นแบบนี้ แต่ผมก็เกลียดความพ่ายแพ้เหมือนกันครับ!!
มุราซากิบาระคุงที่มีใจจะเล่นแล้วแบบนี้ จะเกิดอะไรขึ้น...

//มุราซากิบาระคุงงงงงง อย่างหล่ออออออ >_< แอร่ะ //แม่ยกฟินไป


ฮิมุโระซังยังคงผ่านทุกคนไปได้ และเผชิญหน้ากับคากามิคุงอีกครั้ง...
...ฉันแพ้การดวลของเราแล้ว แต่ผู้ชนะจะต้องเป็นโยเซ็น!!


แทนที่จะชู้ตเอง ฮิมุโระซังก็ผ่านบอลให้มุราซากิบาระคุงต่อ แต่คากามิคุงก็โดดกลับมาทัน!!

และแทนที่มุราซากิบาระคุงจะดังค์เอง ก็ส่งให้ฮิมุโระซังชู้ตซะอย่างนั้น!!
...ฉันบอกแล้วไงว่า ฉันเกลียดความพ่ายแพ้น่ะ!!


มุราซากิบาระคุงที่ทำเพื่อทีมให้เห็นแบบนี้ทำเอาแต่ละคนตกใจไปตามๆกัน

//คิเสะคุงหล่อมากเลยอะ O_o


แล้วคากามิที่ยังอยู่ในโซน ก็ขอมาเป็นพ้อยต์การ์ดซะอีก
การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด ผลัดกันทำคะแนนได้เรื่อยๆ
//ขอแปะภาพไปยาวๆ



จนถึงนาทีสุดท้ายของเกม

...ยินดีต้อนรับกลับครับ
...กลับมาแล้วล่ะ

//แอร่ะะะะ แม่ยกนอนตายจมกองเลือด o-<-< เทปเปย์อย่างเท่โฮกกกกกกกก ฮะว้ากกกกกกกกกก

โยเซ็นไม่มีใครคิดว่าเทปเปย์จะกลับมาได้ แต่ก็กลับมาแล้ว
หัวใจเหล็กไม่ได้มาเพราะความบังเอิญนะแบบนี้


...เกมยังไม่จบ มาสนุกกันดีกว่านะ


อีกแค่ 50 วินาที เซย์รินยังเป็นฝ่ายตามหลังอยู่ ยังไงก็ต้องหยุดโยเซ็นที่จะได้บุกในเทิร์นต่อไปให้ได้
และต้องทำคะแนนให้ได้ด้วย แต่ยากขนาดนี้จะทำเช่นไร

เซย์รินใช้ไทรเองเกิลทูอีกครั้ง โยเซ็นก็ระมัดระวัง และรอจังหวะ...
ฮิมุโระซังได้บอลทำท่าจะชู้ตแต่ส่งผ่านให้มุราซากิบาระคุง แต่คากามิคุงก็กลับมาทัน จึงส่งต่อให้ฮิมุโระซังครั้ง
แต่ว่าคราวนี้ เทปเปย์มาบังฮิมุโระซังแทนคากามิคุง


...โทษทีนะ แต่มีแค่คากามิเท่านั้นที่จะหยุดฉันได้!!


เทปเปย์ทำท่าเหมือนจะกระโดดไปในการชู้ตจังหวะแรก แต่ก็ไม่ได้กระโดด นั่นเป็นการหลอก
(คือหลอกว่าจะโดดบล็อกตั้งแต่จังหวะแรก แต่ที่จริงแล้วไม่กระโดด และไปกระโดดบล็อคในจังหวะที่สอง)

แต่..ฮิมุโระซังก็อ่านทางออกว่า จังหวะแรกนั่นเทปเปย์จะต้องหลอกเพื่อจะกระโดดจริงในจังหวะที่สองนั่นเอง
เพราะฉะนั้น ฮิมุโระซังจึงปล่อยบอลไปในครั้งแรกเลย

//งงเปล่าอ่า คือว่า [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ฮิมุโระซังจะปล่อยบอลจังหวะหนึ่งหรือสองก็ได้ ดูจากท่าทางของฝ่ายป้องกันแล้วจะคิดว่าปล่อยจังหวะไหน
เทปเปย์หลอกว่าจะกระโดดจังหวะแรกเพื่อให้ฮิมุโระซังไปปล่อยบอลจังหวะสอง แต่จริงๆไม่ได้กระโดดจังหวะแรกแต่จะไปกระโดดในจังหวะสอง
ส่วนฮิมุโระซังก็อ่านออกว่าจังหวะแรกเทปเปย์จะหลอก(และไปกระโดดจริงในจังหวะสอง)ก็เลยจะปล่อยบอลในจังหวะแรกนั่นเอง
//นี่จะซับซ้อนซ่อนเงื่อนกันไปไหนคะ!!! >_<

...ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ ว่าฉันเอาชนะนายไม่ได้ การหลอกใช้กับนายไม่ได้แน่ๆ แต่ว่า ที่ฉันเลือกจะแพ้นั้นมันก็...

...ย้ากกกกกกกกก
ปึ้ก!!

กัปตันกระโดดไปปัดได้ เพราะในจังหวะแรกนั้นฮิมุโระซังจะยังกระโดดไปไม่สูงมาก แต่ทิศทางจะไม่เปลี่ยนแล้ว
เพราะฉะนั้นกัปตันที่ไม่ได้สูงเท่าเทปเปย์หรือคากามิคุงแต่รู้ทิศทางปล่อยบอลแล้ว ก็ปัดได้เหมือนกัน
//อีกที นี่จะซับซ้อนซ่อนเงื่อนกันเกินไปแล้วนะคะะะะะะะ 55555555

และเซย์รินก็โจมตีกลับอีกครั้ง คากามิคุงชู้ตสามคะแนน แต่ไม่ลง และต้องรีบาวน์...


เทปเปย์ใช้มือขวาจับบอลได้ และส่งต่อให้กัปตันชู้ตสามคะแนนลงไป


เซย์รินเหลือตามอยู่แค่ 1 คะแนน กับการแข่งที่เหลืออีกเพียง 20 วินาทีสุดท้าย


แต่ว่า ในตอนนั้นเอง...

//แม่ยก...


(มีต่อ)