มีใครบ้างไหมคะ ที่ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่มาตั้งแต่เด็ก ถูกส่งมาอยู่กับญาติ เพราะพ่อแม่หวังให้ลูกได้รับการศึกษาที่ก้าวหน้า แต่ก็อย่างว่า ญาติก็เลี้ยงอย่างดี แต่จะให้อบอุ่นหรือโอบกอดเราเหมือนพ่อแม่คงไม่ใช่ ถ้าคุณเคยอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้ เมื่อได้กลับมาอยู่กับพ่อแม่อีกครั้งตอนโตแล้ว คุณจะปฏิบัติกับพ่อแม่อย่างไร เวลาคุณมีครอบครัวคุณจะ spoil ลูกคุณจนเกินงามไหม คุณจะคว้าใครมาเป็นคู่ชีวิตสักคนคุณจะคิดเยอะหรือคิดน้อย หรือคิดแค่ว่าขอชดเชยความรักในวัยเด็กก็พอ....
แล้วในมุมมองของคนเป็นแม่ล่ะ จำเป็นต้องทิ้งลูกไปทั้งน้ำตาเพื่อให้ลูกได้รับสิ่งที่ดีกว่า ยังย้ายตามมาไม่ได้ ปีหนึ่งขึ้นมาหา 2 หน โตมาก็ยังรับดูแลให้ที่อยู่ทั้งลูกและหลาน กลัวเขาจะอดกลัวเขาจะหิว เขาซมซานมาหา ก็ยังโอบอุ้ม จนเงินเก็บตัวไม่มี แต่สุดท้ายเขาก็ทำกับแม่เหมือนคนไร้น้ำใจอยู่ทุกวัน

อายุไม่ใช่น้อยแล้ว เตือนไม่ได้แล้วให้สติอะไรก็ไม่ฟัง จะพาแม่ออกจากบ้านมาอยู่ด้วย แม่ก็ห่วงหลาน ห่วงลูก มันเป็นกรรมที่ต้องชดใช้ หรือยินดีผูกกรรมเพิ่มเอง

ถ้าปัญหานี้ ตกอยู่กับคุณ คุณจะทำอย่างไร ช่วยคิดหน่อย สงสารแม่