เธอไปไหน ใยหนอ ให้พ้อหา
มิกลับมา ให้เห็น เช่นที่เหมือน
ฤ หลงลืม แกล้งลับ กลับแชเชือน
เหล่าผองเพื่อน เพ้อหา ตั้งตารอ

ตกระกำ ลำบาก ยากทุกข์เข็ญ
หรือจำเป็น ขัดข้อง ต้องใดหนอ
หรือป่วยไข้ รุมเร้า เฝ้าพะนอ
จึงสุดพ้อ บอกหา คราจำเป็น

ถึงอย่างไร คนข้างหลัง ก็ยังคิด
เฝ้าพินิจ สอดส่าย สายตาเห็น
แม้นเจ้านั้น พลันไซร้ ให้ลำเค็ญ
ขอเพียงเห็น ผ่านพ้น อย่าทนนาน

รีบกลับมา หามิตร ที่คิดถึง
สำนวนซึ้ง บทถ้อย ร้อยคำหวาน
จดจำเรียง อักษร เป็นกลอนกานท์
อย่าจากนาน ใครหนอ ก็รู้ดี....