ตั้งแต่เกิดมาไกลเข้าวัยสาว
มิมีเลยสักครั้งคราว สาวหม่นหมอง
ไร้คนมาตีตราหาจับจอง
เป็นเจ้าของ ข้องเกี่ยว ในเสี้ยวใจ

เห็นหลายคนอกหักรักพร่ำเพ้อ
หลงละเมอ พ้อบ่นคนอ่อนไหว
โดนคู่รักทิ้งร้างจนห่างไกล
รักจึงร้าย คนลวง ทำบ่วงรอ

ฉันคนนี้แสนท้อขอมีรัก
อยากอกหัก อย่างเขาบ้าง มานั่งขอ
ใครหนอ รักฉันเล่า เฝ้าพะนอ
( หรือ)...อุปสรรค ที่ฉันท้อ เพราะหน้าตา ?

เพ็ญพิชญา