เวลามีคนคิดจะทำอัตวินิบาตกรรม เรามักจะได้ยินคำประเภทปลอบใจ หรือห้าม
ซึ่งมักเป็นเหตุผลของสิ่งที่เกิดกับคนอื่น เช่น คนในครอบครัวจะเสียใจ ยังมีคนรักเราอยู่ ปัญหามีทางแก้ ฯลฯ
แต่ผมสงสัยเหตุผลทางด้านจริยธรรมมากกว่า
คือจะถามเรื่องปรัชญานั่นแหละครับ ว่าทางด้านจริยศาสตร์ มีความคิดเห็นเช่นไรเรื่องการฆ่าตัวตายครับ

ที่ผมไม่นับเหตุผลเรื่อง จะทำให้คนข้างหลังเสียใจ เพราะดูไม่ใช่ตรรกะที่ for all พอ มันกลายเป็นเหตุผลบ่งชี้แบบ case by case
อยากได้ที่เป็นแบบ objectivity เลยว่า บุคคลใดๆ ไม่สามารถฆ่าตัวตายได้ เพราะ...

ก็คือการฆ่าตัวตายถือเป็นสิทธิ์ที่ปัจเจกบุคคลสามารถกระทำได้มั้ยครับ?
มันขัดแย้ง หรือ มันอยู่ในสิทธิตามธรรมชาติของจอห์น ล็อกกันแน่? (ชีวิต เสรีภาพ ทรัพย์สิน)
เหมือนการฆ่าตัวตายมันขัดกับสิทธิอันดับ 1 ใช่มั้ยครับ แต่มองดีๆ ผมไม่เห็นแบบนั้น
เพราะสิทธิในชีวิตมันอาจไม่ได้หมายถึงการเอาชีวิตรอด แต่มันอาจหมายถึงสิทธิในการใช้ชีวิตรวมถึงการยุติชีวิตสิ

และวิธีพิจารณาตามหลักจริยศาสตร์ชั้นต้นคือให้ใช้ common sense ใช่มั้ยครับ
ถ้าเราใช้มันกับเรื่องนี้จะเห็นว่าคนมักตอบว่า ผิด เพราะคนจะเสียใจ แต่มานึกแล้วมันเป็นอัตวิสัยของผู้สังเกต มากกว่าจากคนที่ฆ่าตัวตายสำเร็จ

หรือเรื่องนี้ก็ยังเป็นที่ถกเถียงอยู่แบบเรื่องทำแท้ง กับการุณยฆาตครับ?

ขอบคุณครับ
ขอแท็กศาสนาเผื่อด้วยนะครับ เผื่อมีในปรัชญาคริสเตียน กับ พุทธปรัชญา แต่อยากเน้นๆ เชิงตรรกศาสตร์และปรัชญาครับ