สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 14
จากละครลูกทาสช่อง 3 ขณะนี้
ทาสมักพูดทำนองว่า ทาสมีความเป็นอยู่ดีกว่าสัตว์นิดเดียว
แต่ทาสในละครสวย หล่อ เกินจริงกันทุกคน เสื้อผ้าก็ดูดี ไม่เก่าขาดมาก
แต่สมัยนั้น คงเนื้อตัวเหม็น เพราะทำแต่งาน ได้อาบน้ำเฉพาะก่อนนอน ไม่ได้ประทินโฉม
เลื้อผ้าอาจใกล้เคียงผ้าขี้ริ้ว
โอกาสลูก-เมียจะตกเป็นทาสได้ง่าย ถ้าพ่อแม่-ผัว ใครดิดการพนัน หรือเจ็บป่วยไข้เรื้อรัง
เพราะต้องเอาลูกหรือเมียไปขาย เป็นทาส นำเงินมาใช้ โอกาสได้ไถ่ตัวกลับเป็นไทแทบไม่มี
เลิกทาสไปเสียได้... ดีแล้ว
เทิดทูนล้นเกล้า พระปิยะมหาราช
ทาสมักพูดทำนองว่า ทาสมีความเป็นอยู่ดีกว่าสัตว์นิดเดียว
แต่ทาสในละครสวย หล่อ เกินจริงกันทุกคน เสื้อผ้าก็ดูดี ไม่เก่าขาดมาก
แต่สมัยนั้น คงเนื้อตัวเหม็น เพราะทำแต่งาน ได้อาบน้ำเฉพาะก่อนนอน ไม่ได้ประทินโฉม
เลื้อผ้าอาจใกล้เคียงผ้าขี้ริ้ว
โอกาสลูก-เมียจะตกเป็นทาสได้ง่าย ถ้าพ่อแม่-ผัว ใครดิดการพนัน หรือเจ็บป่วยไข้เรื้อรัง
เพราะต้องเอาลูกหรือเมียไปขาย เป็นทาส นำเงินมาใช้ โอกาสได้ไถ่ตัวกลับเป็นไทแทบไม่มี
เลิกทาสไปเสียได้... ดีแล้ว
เทิดทูนล้นเกล้า พระปิยะมหาราช
สมาชิกหมายเลข 6943209 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6961891 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5236363 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4161737 ถูกใจ, My Little Applejack ถูกใจ, แมวน้อยลุยโคลน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2747697 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 834442 ถูกใจ, ALCANCIA ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1455450 ถูกใจรวมถึงอีก 55 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 18
^ คห. 7 คดีนั้นนายจ้างถูกประหารนะคะ อจ. เทาชมพูเล่าเอาไว้ใน http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5553.msg120078#msg120078
“ในรัชกาลที่ ๕ มีผู้หญิงถูกตัดสินประหารชีวิตชื่อ"อีอยู่" มีหลักฐานบันทึกตรงกันทั้งไทยและฝรั่ง ฝรั่งคนนั้นชื่อ นาย Carl Bock นักธรรมชาติวิทยาชาวนอรเวย์ เดินทางเข้ามาสำรวจดินแดนไทยและเผอิญได้ไปดูการประหารอีอยู่ด้วย ก็เลยเขียนไว้อย่างละเอียดว่า
“ ฆ่าฉันเสียเร็วๆ ฆ่าฉันเสียเร็วๆ ” เสียงตะโกนจากนักโทษประหารซึ่งเป็นหญิง เพชฌฆาตหกคนยังคงร่ายรำดาบ ถอยหน้าถอยหลังอยู่เบื้องหลังนักโทษอีกครู่ ก่อนที่เพชฌฆาตมือหนึ่งจะวิ่งเข้าฟันคออย่างแรง จนศีรษะขาด เลือดพุ่งกระฉูด ผู้คนที่มุงดูการประหารจึงค่อยเริ่ม แยกย้ายกันกลับไป เสียงพึมพำดังจับความได้ว่า ต่างก็พอใจที่ผู้ตายได้รับกรรมที่กระทำไว้แล้ว แม้แต่ในหมู่ญาติพี่น้องของหล่อนเอง!
เพชฌฆาตยังคงทำงานต่อไปด้วยการตัดข้อเท้าซึ่งมีโซ่ตรวนพันธนาการไว้ และตัดศพออกเป็นชิ้น แล่เนื้อออกจากกระดูก ทิ้งตับไตไส้พุงไว้เป็นทานแก่แร้งกา ส่วนศีรษะเอาไปเสียบไม้ไผ่ปักประจานไว้ให้มองเห็นได้แต่ไกล
หญิงที่ถูกประหารนี้ไม่ใช่หญิงชาวบ้านสามัญธรรมดา แม้ว่าเมื่อถูกประหาร ทางการเรียกว่า "อีอยู่" แต่ว่าก่อนหน้านี้แค่เดือนเศษ อีอยู่คือคุณนายอยู่ ภรรยาของพระบรรฦาสิงหนาท แต่คุณนายอยู่ไม่รักดี ลักลอบเป็นชู้กับทาสในเรือนชื่อ ไฮ้ มั่วสุมกันอยู่ถึงสองปีเศษโดยตัวสามีไม่รู้เรื่อง ซึ่งก็คงยังไม่เป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมา ถ้าไม่เป็นเพราะอ้ายไฮ้เอง เกิดไปลักลอบได้เสียกับนางทาสอีกคนหนึ่งชื่อ เกลี้ยง หลังจากทั้งคู่สมสู่กันได้สามเดือน ความเรื่องของคุณนายอยู่เป็นชู้กับอ้ายไฮ้ก็เกิดแตกขึ้นมา
วันนั้นพระบรรฦาฯ กลับบ้านเร็วกว่าปกติจึงจับได้คาเตียงว่าเมียเป็นชู้กับทาส ก็เลยทำโทษอ้ายไฮ้ด้วยการโบย ๕๐ที แล้วล่ามโซ่ไว้ที่ครัวไฟ แต่พระบรรฦาฯ อาจจะกลัวเมียหรืออะไรสักอย่างจึงไม่ได้ลงโทษภรรยา เห็นได้จากคุณนายยังกินเหล้าเมามายหลังจากนั้นและอาละวาดเล่นงานทาสอื่นๆได้อย่างหนัก แสดงว่าคงไม่ได้ถูกสามีซ้อมแต่อย่างใด
บ้านคุณนายอยู่นี่เละเทะกันทั้งบ่าวทั้งนาย เพราะอ้ายไฮ้ก็เป็นชู้กับอีเกลี้ยง คุณนายอยู่ก็หึงอีเกลี้ยงจึงทารุณร่างกายอีเกลี้ยงด้วยวิธีวิตถารซาดิสต์ต่างๆ เกินกว่าจะนึกว่าผู้หญิงทำกันได้ จนในที่สุดอีเกลี้ยงสุดจะทนกับความเจ็บปวดจากการทรมาน จึงขาดใจตาย
เรื่องนี้ พระบรรฦาฯ ทราบเพียงว่าอีเกลี้ยงตายเพราะเป็นไข้ประจุบันเท่านั้น จึงให้อำแดงอยู่บัญชาการทาสอื่นห่อศพให้เรียบร้อย แล้วหามไปให้สัปเหร่อฝัง ตอนแรกทาสที่นำศพมาก็ไม่ยอมแก้ผ้าห่อศพ สัปเหร่อเลยไม่ยอมฝัง ในที่สุดพวกทาสก็ต้องยอมให้สัปเหร่อ CSI และนิติเวชเบื้องต้น ดูศพก่อน แต่พอได้ดูศพแล้ว จรรยาบรรณสัปเหร่อบอกว่าไม่ยอมให้ฝัง
ปรากฏว่ามีชาวบ้านคนหนึ่งชื่อหนูไปแจ้งความ จึงเกิดการชันสูตรศพขึ้นก็พบว่าอีเกลี้ยงถูกทารุณร่างกายบอบช้ำทั้งตัว กระดูกหัก เป็นแผลสาหัส
“ ศพอีเกลี้ยงนั้นกระหม่อมยุบกว้าง ๒ นิ้ว หน้าบวมช้ำดำเขียว หูข้างซ้ายช้ำบวมมีเลือดไหลออกมาจากหู ยังเป็นคราบติดอยู่ ต้นแขนริมศอกขวา บวมช้ำ และกระดูกหัก ต้นแขนซ้ายบวมช้ำกระดูกหัก อกบวมช้ำ โตกลมหนึ่งนิ้ว สะโพกข้างขวาบวมช้ำดำเขียวเต็มทั้งสะโพก นอกจากนั้นมีแผลที่เกิดจากการตีด้วยไม้รวมเก้าแผล ”
หลังการสอบสวน คุณนายอยู่โดนมาตรการยึดทรัพย์ทั้งหมด และมีพระบรมราชโองการให้ประหาร แต่ก่อนประหารต้องลงโทษเตือนวิญญาณให้จดจำไปถึงชาติหน้า ด้วยการเฆี่ยน ๙๐ ทีเสีย ก่อน จึงจะประหาร
วันที่ประหารอีอยู่คือ วันเสาร์ เดือน๑๑ แรม ๗ ค่ำ ตรงกับ วันเสาร์ที่ ๑๕ ตุลาคม ๒๔๒๔
ถ้าย้อนกลับไปอ่านที่ฝรั่งเล่าถ่ายทอดรายละเอียดไว้ จะเห็นได้ว่าไม่มีตะแลงแกง ไม่มีการเผานักโทษตรงไหนเลย มีแต่ตัดหัวอย่างที่ทำกันมาในบรรดานักโทษ”
“ในรัชกาลที่ ๕ มีผู้หญิงถูกตัดสินประหารชีวิตชื่อ"อีอยู่" มีหลักฐานบันทึกตรงกันทั้งไทยและฝรั่ง ฝรั่งคนนั้นชื่อ นาย Carl Bock นักธรรมชาติวิทยาชาวนอรเวย์ เดินทางเข้ามาสำรวจดินแดนไทยและเผอิญได้ไปดูการประหารอีอยู่ด้วย ก็เลยเขียนไว้อย่างละเอียดว่า
“ ฆ่าฉันเสียเร็วๆ ฆ่าฉันเสียเร็วๆ ” เสียงตะโกนจากนักโทษประหารซึ่งเป็นหญิง เพชฌฆาตหกคนยังคงร่ายรำดาบ ถอยหน้าถอยหลังอยู่เบื้องหลังนักโทษอีกครู่ ก่อนที่เพชฌฆาตมือหนึ่งจะวิ่งเข้าฟันคออย่างแรง จนศีรษะขาด เลือดพุ่งกระฉูด ผู้คนที่มุงดูการประหารจึงค่อยเริ่ม แยกย้ายกันกลับไป เสียงพึมพำดังจับความได้ว่า ต่างก็พอใจที่ผู้ตายได้รับกรรมที่กระทำไว้แล้ว แม้แต่ในหมู่ญาติพี่น้องของหล่อนเอง!
เพชฌฆาตยังคงทำงานต่อไปด้วยการตัดข้อเท้าซึ่งมีโซ่ตรวนพันธนาการไว้ และตัดศพออกเป็นชิ้น แล่เนื้อออกจากกระดูก ทิ้งตับไตไส้พุงไว้เป็นทานแก่แร้งกา ส่วนศีรษะเอาไปเสียบไม้ไผ่ปักประจานไว้ให้มองเห็นได้แต่ไกล
หญิงที่ถูกประหารนี้ไม่ใช่หญิงชาวบ้านสามัญธรรมดา แม้ว่าเมื่อถูกประหาร ทางการเรียกว่า "อีอยู่" แต่ว่าก่อนหน้านี้แค่เดือนเศษ อีอยู่คือคุณนายอยู่ ภรรยาของพระบรรฦาสิงหนาท แต่คุณนายอยู่ไม่รักดี ลักลอบเป็นชู้กับทาสในเรือนชื่อ ไฮ้ มั่วสุมกันอยู่ถึงสองปีเศษโดยตัวสามีไม่รู้เรื่อง ซึ่งก็คงยังไม่เป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมา ถ้าไม่เป็นเพราะอ้ายไฮ้เอง เกิดไปลักลอบได้เสียกับนางทาสอีกคนหนึ่งชื่อ เกลี้ยง หลังจากทั้งคู่สมสู่กันได้สามเดือน ความเรื่องของคุณนายอยู่เป็นชู้กับอ้ายไฮ้ก็เกิดแตกขึ้นมา
วันนั้นพระบรรฦาฯ กลับบ้านเร็วกว่าปกติจึงจับได้คาเตียงว่าเมียเป็นชู้กับทาส ก็เลยทำโทษอ้ายไฮ้ด้วยการโบย ๕๐ที แล้วล่ามโซ่ไว้ที่ครัวไฟ แต่พระบรรฦาฯ อาจจะกลัวเมียหรืออะไรสักอย่างจึงไม่ได้ลงโทษภรรยา เห็นได้จากคุณนายยังกินเหล้าเมามายหลังจากนั้นและอาละวาดเล่นงานทาสอื่นๆได้อย่างหนัก แสดงว่าคงไม่ได้ถูกสามีซ้อมแต่อย่างใด
บ้านคุณนายอยู่นี่เละเทะกันทั้งบ่าวทั้งนาย เพราะอ้ายไฮ้ก็เป็นชู้กับอีเกลี้ยง คุณนายอยู่ก็หึงอีเกลี้ยงจึงทารุณร่างกายอีเกลี้ยงด้วยวิธีวิตถารซาดิสต์ต่างๆ เกินกว่าจะนึกว่าผู้หญิงทำกันได้ จนในที่สุดอีเกลี้ยงสุดจะทนกับความเจ็บปวดจากการทรมาน จึงขาดใจตาย
เรื่องนี้ พระบรรฦาฯ ทราบเพียงว่าอีเกลี้ยงตายเพราะเป็นไข้ประจุบันเท่านั้น จึงให้อำแดงอยู่บัญชาการทาสอื่นห่อศพให้เรียบร้อย แล้วหามไปให้สัปเหร่อฝัง ตอนแรกทาสที่นำศพมาก็ไม่ยอมแก้ผ้าห่อศพ สัปเหร่อเลยไม่ยอมฝัง ในที่สุดพวกทาสก็ต้องยอมให้สัปเหร่อ CSI และนิติเวชเบื้องต้น ดูศพก่อน แต่พอได้ดูศพแล้ว จรรยาบรรณสัปเหร่อบอกว่าไม่ยอมให้ฝัง
ปรากฏว่ามีชาวบ้านคนหนึ่งชื่อหนูไปแจ้งความ จึงเกิดการชันสูตรศพขึ้นก็พบว่าอีเกลี้ยงถูกทารุณร่างกายบอบช้ำทั้งตัว กระดูกหัก เป็นแผลสาหัส
“ ศพอีเกลี้ยงนั้นกระหม่อมยุบกว้าง ๒ นิ้ว หน้าบวมช้ำดำเขียว หูข้างซ้ายช้ำบวมมีเลือดไหลออกมาจากหู ยังเป็นคราบติดอยู่ ต้นแขนริมศอกขวา บวมช้ำ และกระดูกหัก ต้นแขนซ้ายบวมช้ำกระดูกหัก อกบวมช้ำ โตกลมหนึ่งนิ้ว สะโพกข้างขวาบวมช้ำดำเขียวเต็มทั้งสะโพก นอกจากนั้นมีแผลที่เกิดจากการตีด้วยไม้รวมเก้าแผล ”
หลังการสอบสวน คุณนายอยู่โดนมาตรการยึดทรัพย์ทั้งหมด และมีพระบรมราชโองการให้ประหาร แต่ก่อนประหารต้องลงโทษเตือนวิญญาณให้จดจำไปถึงชาติหน้า ด้วยการเฆี่ยน ๙๐ ทีเสีย ก่อน จึงจะประหาร
วันที่ประหารอีอยู่คือ วันเสาร์ เดือน๑๑ แรม ๗ ค่ำ ตรงกับ วันเสาร์ที่ ๑๕ ตุลาคม ๒๔๒๔
ถ้าย้อนกลับไปอ่านที่ฝรั่งเล่าถ่ายทอดรายละเอียดไว้ จะเห็นได้ว่าไม่มีตะแลงแกง ไม่มีการเผานักโทษตรงไหนเลย มีแต่ตัดหัวอย่างที่ทำกันมาในบรรดานักโทษ”
สมาชิกหมายเลข 6741711 สยอง, สมาชิกหมายเลข 6961891 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5236363 สยอง, สมาชิกหมายเลข 4161737 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 700359 ถูกใจ, My Little Applejack ถูกใจ, millian ทึ่ง, แมวน้อยลุยโคลน สยอง, the_azazel ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1457028 สยองรวมถึงอีก 42 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 30
สมัยก่อนป่าลึกที่คุณ Fairylight ว่าล้วนอุดมไปด้วยสัตว์
แล้วก็ไข้ป่ามันไม่ง่ายเลยนะครับในการดำรงชีวิต
ส่วนการเลิกทาสถ้าไม่ด้วยความชาญฉลาดของล้นเกล้ารัชกาลที่ห้า
คือให้ทยอยปลดจากความเป็นทาสแบบค่อยเป็นค่อยไปตามปีนักษัตร
ป่านนู้นคงได้เกิดกลียุคเหมือนอเมริกา
ที่อยู่ดีๆประกาศตู้มเลิกเลย ลงท้ายด้วยการรบพุ่งกันเป็นสงครามกลางเมือง
ปัญหาเรื่องเศรษฐกิจ สังคม แรงงาน เงินทอง
เป็นของอมตะในทุกยุคสมัย
ร.5 ในกาลสมัยของท่าน
นับได้ว่าเป็นบุคคลหนึ่ง ซึ่งมีชื่อเสียงและเป็นคนสำคัญในระดับโลก
จากประเทศเล็กๆ ก็ว่าได้
หากชนชั้นปกครองของเราในยุคนั้น ไม่ปราดเปรื่องและมีใจเสียสละจริง
เราไม่สามารถดำรงความเป็นชาติมาได้จนทุกวันนี้หรอกครับ
แล้วก็ไข้ป่ามันไม่ง่ายเลยนะครับในการดำรงชีวิต
ส่วนการเลิกทาสถ้าไม่ด้วยความชาญฉลาดของล้นเกล้ารัชกาลที่ห้า
คือให้ทยอยปลดจากความเป็นทาสแบบค่อยเป็นค่อยไปตามปีนักษัตร
ป่านนู้นคงได้เกิดกลียุคเหมือนอเมริกา
ที่อยู่ดีๆประกาศตู้มเลิกเลย ลงท้ายด้วยการรบพุ่งกันเป็นสงครามกลางเมือง
ปัญหาเรื่องเศรษฐกิจ สังคม แรงงาน เงินทอง
เป็นของอมตะในทุกยุคสมัย
ร.5 ในกาลสมัยของท่าน
นับได้ว่าเป็นบุคคลหนึ่ง ซึ่งมีชื่อเสียงและเป็นคนสำคัญในระดับโลก
จากประเทศเล็กๆ ก็ว่าได้
หากชนชั้นปกครองของเราในยุคนั้น ไม่ปราดเปรื่องและมีใจเสียสละจริง
เราไม่สามารถดำรงความเป็นชาติมาได้จนทุกวันนี้หรอกครับ
สมาชิกหมายเลข 779487 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6961891 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4161737 ถูกใจ, มายาพระจันทร์ ซึ้ง, My Little Applejack ถูกใจ, แมวน้อยลุยโคลน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 729071 ถูกใจ, ลำปาว ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1582963 ถูกใจ, การระเบิดของน้ำในไมโครเวฟ ถูกใจรวมถึงอีก 16 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 8
คงหนักกว่าในละครเป็นแน่แท้
เลิกทาส เสียได้ทุกคนเป็นไท มีเสรีในตัวเอง
ทรงพระเจริญ
เลิกทาส เสียได้ทุกคนเป็นไท มีเสรีในตัวเอง
ทรงพระเจริญ
สมาชิกหมายเลข 6943209 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4161737 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 700359 ถูกใจ, แมวน้อยลุยโคลน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 834442 ถูกใจ, Bpearl ถูกใจ, ก้อนหินข้างใจ ถูกใจ, LittleLily ถูกใจ, Isabella Cullen ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 884438 ถูกใจรวมถึงอีก 20 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ทาส สมัยก่อน โดนเฆี่ยนตี กักขัง ได้ง่ายๆ เหมือนที่เห็นในละครหรือเปล่าคะ
เพราะว่า ทาส ในสังคมไทย คงไม่เหมือน ทาส ในอเมริกา ที่โดนไล่ล่าหรือจับมาขายจากแอฟริกา แต่ ทาส ในประเทศไทย น่าจะออกแนวอยู่เป็นครอบครัว ขายแรงงานแลกกับอาหารและที่อยู่ หรือมีการกู้ยืมเงินเกิดขึ้นก่อน ซึ่งเจ้านายสมัยก่อนต้องมีทาสช่วยงาน เพราะอย่างพวกไร่นาอะไรต่างๆ มันต้องอาศัยแรงงานในการทำงานอยู่แล้ว หากเจ้านายชื่อเสียงไม่ดี ทาสอาจจะอยากไปอยู่กับคนอื่น เราว่ามันน่าจะออกแนวเป็นผู้รับใช้แบบไม่ได้รับค่าตอบแทนเป็นตัวเงินโดยตรง แต่ก็ไม่น่าจะชีวิตรันทดขนาดหนัก เหมือนในละคร ใช่ไหมคะ ?
ใครมีข้อมูลเรื่องชีวิตความเป็นอยู่ประจำวันของ ทาส ในเมืองไทยสมัยก่อน หรือภาพถ่าย กฎหมายบ้านเมืองเกี่ยวกับการปฏิบัติต่อทาส หรือเรื่องเล่า ฯลฯ ก็แชร์กันได้นะคะ