ใจจริงแล้ว...คุณชอบโปรดักชั่นแบบใดใน “ละครพีเรียดไทย” ระหว่าง ‘ความสมจริง’ กับ ‘ความเกินจริง’

■

จากที่ตามอ่านบทวิจารณ์ และการแสดงความคิดเห็นของหลายๆ ท่านในที่นี้ ที่มีต่อ “ละครพีเรียดไทย”
ทำให้ฉุกคิดขึ้นมาว่า เสน่ห์ของความเป็นพีเรียดมันอยู่ตรงไหน และแบบไหนที่ถูกใจคนดูละครส่วนมาก

แน่นอนว่าละครพีเรียดย้อนยุคเป็นละครที่ไม่ใช่ปัจจุบัน การจะสร้างขึ้นมาให้คนดูเห็นภาพเหล่านั้นก็ควร
หาข้อมูลบวกกับจินตนาการว่า ในยุคสมัยนั้นๆ มีวิถีความเป็นอยู่ และบรรยากาศสภาพแวดล้อมอย่างไร
จะต้องลงทุนทำแบบไหนให้คนดูได้เห็นและเกิดอรรถรสที่ดีกับ ‘ภาพสมมุติ’ เหล่านั้น

และแน่นอนอีกว่าต่างคนก็ต่างมุมมอง...แล้วคุณล่ะชอบมองแบบใด ระหว่าง ‘ความสมจริง’ กับ 'เกินจริง’

………………………………………………………………………………………………………………………


สำหรับคนดูอย่างผม หากเทียบดูแล้ว ผมชอบดูโปรดักชั่นที่ลงทุนกับความสมจริง จนเกิดเป็นละครที่ให้
ความรู้สึก “สวยสมจริง” ไม่ใช่เพียง “ความสมจริง” เพียวๆ

เทียบดูจากละครที่เคยผ่านตา เห็นว่าละครบางเรื่องมักลงทุนกับพวกฉาก และใช้เทคนิคภาพจนดูเกินจริง
หรือที่คนดูเรียกว่า งานเฟค ดูประดิษฐ์จนขาดความเป็นธรรมชาตินั่นแหล่ะ แต่กับบางเรื่องก็สมจริงเสียจน
ดูเหมือนละครต้นทุนต่ำ  ดูแล้วไม่เป็นงานศิลป์  ไร้ซึ่งการเติมแต่งความสวยงามให้เกิด “ความสวยสมจริง”
ไปจนถึง “ความสวยเกินจริง” ที่ดูแล้วตื่นตาราวกับว่าเป็น ‘ภาพฝันในอุดมคติ’ ซึ่งก็ดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบหนึ่ง
หรือจะมองอีกมุมก็คงแล้วแต่คนดูจะนิยามว่า แบบไหนคือความ ขาด-เกิน ตามจริง

สำหรับงานละครที่ตอบโจทย์คนดูอย่างผมก็คือละครเรื่อง “อำแดงเหมือนกับนายริด” เวอร์ชั่น พ.ศ. ๒๕๕๖
ด้วยโปรดักชั่นให้บรรยากาศสวยสมจริงแล้ว นักแสดงยังถ่ายทอดอารมณ์ออกมาด้วยใบหน้าที่ดูธรรมชาติ
เหมาะกับบทบาท ถือว่าทีมช่างแต่งหน้าแต่งเติมออกมาได้สวยสมจริงมาก  ขอชื่นชมงานละครเรื่องนี้ครับ
(อันที่จริงยังมีละครเรื่องอื่นอีก แต่สำหรับประเด็นนี้ “อำแดงเหมือนกับนายริด” น่าจะเป็นตัวอย่างที่ชัดที่สุด
สำหรับละครทีวีบ้านเรา...เท่าที่ผมเคยดูมา)

■

ลองมาแชร์ความชอบของคุณในฐานะคนดูละครกันเถอะครับ เผื่อผู้จัดละคร-ผู้กำกับละคร ผ่านมาเห็นแล้ว
จะเอาไปเป็นข้อมูลในการทำการบ้าน

๗.