จากทู้นี้จ้า เล่าสู่กันฟัง มีประโยชน์มากๆ

http://ppantip.com/topic/31808948/comment19

อันนี้จากครอบครัวตัวเอง ญาติกัน แต่อยู่คนละบ้านนะ
พี่สะใภ้  อายุไม่มาก หมอบอก อายุน้อย แค่  53  ชีวิตเปลี่ยนขนาดนี้
เป็นเบาหวาน 5 ปี หมอให้ลูกสาวหรือตัวเขาเอง คอยดูสุขภาพ
ฉีดยาเบาหวาน ทุกวันๆละ 1 เข็ม ที่พุง หรือต้นขาตามสะดวก
ทีนี้กับสามีแกก็อยู่บ้านเดียวกัน  แต่พื้นฐาน ไม่ได้รักกัน ต่างคนต่างอยู่
ไม่ได้ดูแลกันและกัน มีลูกกัน 2 คน  ลูกสาวคนโตก็ อายุ 25 ไม่ได้ดูแลแม่เลย
ตัวพี่สะใภ้เลยละเลย นึกว่าไม่สำคัญ เลยไม่ได้ฉีดทุกคืน
นึกว่าเรื่องเล็ก รู้สึกว่า ไม่ได้ฉีด 4 วัน เลยช๊อค  หมดสติไป
ช่วงช๊อค เลือดไปหล่อเลี้ยงสมองไม่มีหรือไม่พอ ไม่ทราบ
พอไปโรงบาล หมอเลยรักษาตามอาการ
สรุปว่า กลายเป็นคนพิการไปแล้ว สมองเท่าเด็ก 10 ขวบ
เดินไม่ได้ จำใครไม่ได้ พูดเอาอะไรไม่ได้ หายใจไปวันๆ
ร่างกายเป็นอัมพาต น่าสงสาร เลยมาเล่าให้ฟัง ว่าอย่าละเลย
ตามหมอสั่ง เขานึกว่าเรื่องเล็กไม่เป็นไร แต่ว่าความจริงเป็นเรื่องใหญ่
หมอบอก เขาอยู่ไปเรื่อยๆ นอกจากรออวัยวะอะไรของร่างกาย
จะหยุดทำงานเขาก็ไป ให้เตรียมใจอย่างเดียว
เราคิดว่าเรื่องนี้เป็นการประมาท บวกกับกรรมเก่าของคนเรา
ครอบครัวก็มีส่วน อย่างมาก ถ้าอยู่กันมีความรักหล่อเลี้ยงจะไม่เป็นแบบนี้
ถ้ามีสามี มีลูกที่ดี คอยดูแล เอาใจใส่
สภาพที่สะใภ้ ตอนดีๆ อายุนิดเดียว คนรุ่นเขา สวยๆ สดชื่นกันเยอะแยะ
สภาพเขา น่ากลัว ผมขาวทั้งหัว ฟันร่วงหมด ปากเหม็นมีกลิ่นปากแรง
ผิวหนัง หน้าตาเหี่ยวแห้ง  แบบคน สัก 62  น่าสงสาร เคยบ่นน้อยใจลูกผัวไม่รัก
เพราะจิตใจเขา ไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้วด้วยล่ะ ฟังก็ได้แต่เฮ้อ สงสารน่ะ
ตอนนี้ ลูก สามี อยากให้เขาไปสบายมากกว่า ไม่อยากให้ทุกข์ อยู่แบบนี้

ไม่รู้เอาภาพประกอบอะไร เอาธรรมมะลงแย้วกันจ้า