2 ฤดูกาลก่อนตอนที่ เคนนี่ ดัลกลิช ถูกปลดนี่ผมในฐานะฝั่งสนับสนุนดัลกลิชกังขากับการเซ็นสัญญา แบรนดอน ร็อดเจอร์ มากนะ ตอนที่ได้ยินว่าเบอร์เต็งผู้จัดการทีมคนใหม่คือ ร็อดเจอร์ นี่ภาพของ รอย ฮอดจ์สัน ยังติดตาอยู่เลย
ผมถามว่าใครวะ ร็อดเจอร์ มีโปรไฟล์อะไรดีหว่า
ถึงแม้นี่จะเป็นการตั้งคำถามที่มีเหตุมีผลนะ แต่มันก็มีอคติและเป็นการสบประมาทพอตัวเลยล่ะ
ฤดูกาลแรกของร็อดเจอร์ บอกตรงๆ ผมหงุดหงิดมาก ตั้งแต่ที่ทีมซื้อนักเตะใหม่เข้ามาเสริมตอนต้นฤดูกาลไม่ได้เลย ในบอร์ดก็เถียงกันดุเดือดตั้งแต่เริ่มฤดูกาลก่อนล่ะ (ผมไม่คิดว่าการโต้เถียงกันแบบนี้เป็นเรื่องไม่ดีนะ เพราะถึงยังไงคุณก็ซัพพอร์ตทีมภายใต้เหตุผลของคุณ) ชอบอยู่อย่างเดียวตอนนั้นคือการที่เขาให้โอกาสดาวรุ่ง แล้วก็ปั้นขึ้นหลายคนเสียด้วยสิ อย่าง สเตอร์ริ่ง & เชลวีย์ ก็พยายามปลอบใจตัวเองว่าเอาเถอะ ฤดูกาลนี้ถือว่าลองปรับทีมแล้วกัน ถ้าร็อดเจอร์ไม่ให้โอกาสดาวรุ่งเลย แล้วใช้ชุดใหญ่ในทุกเกมผมก็คงหงุดหงิดมากกว่านี้นะในตอนนั้น
ผล ทีมจบอับดับที่ 7
ตอนจบฤดูกาลนี่ผมกลัวจริงๆ ว่าตัวเองจะคิดถูกที่กังขาร็อดเจอร์ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมองไม่เห็นในตอนนั้นคือ ลิเวอร์พูลยิงได้ 71 ลูก เป็นอันดับ 4 ของลีก และเป็นอันดับที่ 2 ของลิเวอร์พูลนับแต่มีพรีเมียร์ลีกมาเลย (น้อยกว่าฤดูกาล 08-09 ยุคทองของคู่หูเจอร์ราด-ตอเรส)
ผมคิดว่านี่เป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญที่ร็อดเจอร์แสดงให้เห็น (แต่ผมไม่เห็นนะ) คือ เขาสามารถเปลี่ยนเสาและคานในฤดูกาลก่อนเป็นประตูได้ และประตูขนาดนี้มันไม่มีทางได้ฟลุ๊กๆ จากบอลไม่มีทรงนะครับ แต่เอาล่ะ ถึงยังไงข้อนั้นผมก็ไม่เห็น (อันดับ 7 มันบังตาน่ะ)
เริ่มฤดูกาลใหม่ กับความหวังน้อยๆ ที่ลุ้นแค่อย่าแพ้ซ้ำๆ ให้แฟนแมนยูล้อย้ำๆ ก็กลับกลายเป็นตรงกันข้าม
ร็อดเจอร์พิสูจน์ตัวเองในฤดูกาลนี้แบบไร้ข้อกังขา 9 แต้มจาก 3 นัดแรก (ซึ่งเป็นประวัติศาสตร์ของสโมสรอีกแหละ) ทั้งการสร้าง SAS, การสลายพฤติกรรมซัวเรส, การวางหน้าที่ใหม่ให้เจอร์ราร์ดเมื่อลูคัสไม่อยู่, แผนการเล่นของร็อดเจอร์ที่เริ่มผลิดอกออกผล เหล่านี้ทำให้ผมประทับใจในตัวเขาจริงๆ ว่าไม่ได้มั่วๆ แต่รู้ว่าต้องทำยังไง ต้องใช้นักเตะแบบไหน การแก้เกมหลายๆ ครั้งของร็อดเจอร์มันเห็นชัดจริงๆ ว่ามีประสิทธิภาพ คือ จากป้อแป้ๆ จะโดนยำ ก็พลิกยิงเอาซะชาวบ้านโงหัวไม่ขึ้น
ถึงตอนนี้ร็อดเจอร์และนักเตะของเขาก็ขยันสร้างประวัติศาสตร์หน้าใหม่ให้สโมสรไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครังแล้ว (ใครจำสถิติได้ก็ช่วยลงให้อ่านบ้างนะครับ) ที่จำได้แน่ๆ ตอนนี้คือภายใต้การคุมทีมฤดูกาลที่ 2 ทั้งๆ ที่ยังไม่จบฤดูกาล ลิเวอร์พูลก็ยิงได้มากที่สุดนับแต่มีพรีเมียร์ลีกที่ 82 ลูก
สรุป ผมมั่นใจแล้วว่า FSG เลือกผู้จัดการทีมมาไม่ผิดคน และผู้จัดการคนนี้มีดีพอจะทำให้ลิเวอร์พูลกลับมาได้อีกครั้ง ถึงแม้ในฤดูกาลหน้าจะเป็นของยากเพราะเราน่าจะได้ไป UCL แน่แล้ว (ก็ต้องวัดกึ๋นร็อดเจอร์กันต่อไปว่าในระดับยุโรปเขาจะทำได้แค่ไหน) โปรแกรมเตะก็หนักขึ้น
แต่ตอนนี้ ผมขอโทษที่เคยสบประมาท แบรนดอน ร็อดเจอร์ ครับ
ปล. หลังจบฤดูกาล FSG รีบยื่นสัญญาใหม่มาเลยนะ แล้วร็อดเจอร์ก็ช่วยซื้อนักเตะเกรด A เข้ามาหน่อย ต้องยอมรับว่าตัวสำรองที่ไปซื้อไปยืมเขามาในฤดูกาลนี้ไม่ได้สร้างผลงานมากนัก (แถมได้ตูเร่สุดยอดกองหลังทั้งยิงทั้งจ่ายมาอีก)
คงถึงเวลาที่ผมต้องขอโทษร็อดเจอร์แล้ว
ผมถามว่าใครวะ ร็อดเจอร์ มีโปรไฟล์อะไรดีหว่า
ถึงแม้นี่จะเป็นการตั้งคำถามที่มีเหตุมีผลนะ แต่มันก็มีอคติและเป็นการสบประมาทพอตัวเลยล่ะ
ฤดูกาลแรกของร็อดเจอร์ บอกตรงๆ ผมหงุดหงิดมาก ตั้งแต่ที่ทีมซื้อนักเตะใหม่เข้ามาเสริมตอนต้นฤดูกาลไม่ได้เลย ในบอร์ดก็เถียงกันดุเดือดตั้งแต่เริ่มฤดูกาลก่อนล่ะ (ผมไม่คิดว่าการโต้เถียงกันแบบนี้เป็นเรื่องไม่ดีนะ เพราะถึงยังไงคุณก็ซัพพอร์ตทีมภายใต้เหตุผลของคุณ) ชอบอยู่อย่างเดียวตอนนั้นคือการที่เขาให้โอกาสดาวรุ่ง แล้วก็ปั้นขึ้นหลายคนเสียด้วยสิ อย่าง สเตอร์ริ่ง & เชลวีย์ ก็พยายามปลอบใจตัวเองว่าเอาเถอะ ฤดูกาลนี้ถือว่าลองปรับทีมแล้วกัน ถ้าร็อดเจอร์ไม่ให้โอกาสดาวรุ่งเลย แล้วใช้ชุดใหญ่ในทุกเกมผมก็คงหงุดหงิดมากกว่านี้นะในตอนนั้น
ผล ทีมจบอับดับที่ 7
ตอนจบฤดูกาลนี่ผมกลัวจริงๆ ว่าตัวเองจะคิดถูกที่กังขาร็อดเจอร์ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมองไม่เห็นในตอนนั้นคือ ลิเวอร์พูลยิงได้ 71 ลูก เป็นอันดับ 4 ของลีก และเป็นอันดับที่ 2 ของลิเวอร์พูลนับแต่มีพรีเมียร์ลีกมาเลย (น้อยกว่าฤดูกาล 08-09 ยุคทองของคู่หูเจอร์ราด-ตอเรส)
ผมคิดว่านี่เป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญที่ร็อดเจอร์แสดงให้เห็น (แต่ผมไม่เห็นนะ) คือ เขาสามารถเปลี่ยนเสาและคานในฤดูกาลก่อนเป็นประตูได้ และประตูขนาดนี้มันไม่มีทางได้ฟลุ๊กๆ จากบอลไม่มีทรงนะครับ แต่เอาล่ะ ถึงยังไงข้อนั้นผมก็ไม่เห็น (อันดับ 7 มันบังตาน่ะ)
เริ่มฤดูกาลใหม่ กับความหวังน้อยๆ ที่ลุ้นแค่อย่าแพ้ซ้ำๆ ให้แฟนแมนยูล้อย้ำๆ ก็กลับกลายเป็นตรงกันข้าม
ร็อดเจอร์พิสูจน์ตัวเองในฤดูกาลนี้แบบไร้ข้อกังขา 9 แต้มจาก 3 นัดแรก (ซึ่งเป็นประวัติศาสตร์ของสโมสรอีกแหละ) ทั้งการสร้าง SAS, การสลายพฤติกรรมซัวเรส, การวางหน้าที่ใหม่ให้เจอร์ราร์ดเมื่อลูคัสไม่อยู่, แผนการเล่นของร็อดเจอร์ที่เริ่มผลิดอกออกผล เหล่านี้ทำให้ผมประทับใจในตัวเขาจริงๆ ว่าไม่ได้มั่วๆ แต่รู้ว่าต้องทำยังไง ต้องใช้นักเตะแบบไหน การแก้เกมหลายๆ ครั้งของร็อดเจอร์มันเห็นชัดจริงๆ ว่ามีประสิทธิภาพ คือ จากป้อแป้ๆ จะโดนยำ ก็พลิกยิงเอาซะชาวบ้านโงหัวไม่ขึ้น
ถึงตอนนี้ร็อดเจอร์และนักเตะของเขาก็ขยันสร้างประวัติศาสตร์หน้าใหม่ให้สโมสรไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครังแล้ว (ใครจำสถิติได้ก็ช่วยลงให้อ่านบ้างนะครับ) ที่จำได้แน่ๆ ตอนนี้คือภายใต้การคุมทีมฤดูกาลที่ 2 ทั้งๆ ที่ยังไม่จบฤดูกาล ลิเวอร์พูลก็ยิงได้มากที่สุดนับแต่มีพรีเมียร์ลีกที่ 82 ลูก
สรุป ผมมั่นใจแล้วว่า FSG เลือกผู้จัดการทีมมาไม่ผิดคน และผู้จัดการคนนี้มีดีพอจะทำให้ลิเวอร์พูลกลับมาได้อีกครั้ง ถึงแม้ในฤดูกาลหน้าจะเป็นของยากเพราะเราน่าจะได้ไป UCL แน่แล้ว (ก็ต้องวัดกึ๋นร็อดเจอร์กันต่อไปว่าในระดับยุโรปเขาจะทำได้แค่ไหน) โปรแกรมเตะก็หนักขึ้น
แต่ตอนนี้ ผมขอโทษที่เคยสบประมาท แบรนดอน ร็อดเจอร์ ครับ
ปล. หลังจบฤดูกาล FSG รีบยื่นสัญญาใหม่มาเลยนะ แล้วร็อดเจอร์ก็ช่วยซื้อนักเตะเกรด A เข้ามาหน่อย ต้องยอมรับว่าตัวสำรองที่ไปซื้อไปยืมเขามาในฤดูกาลนี้ไม่ได้สร้างผลงานมากนัก (แถมได้ตูเร่สุดยอดกองหลังทั้งยิงทั้งจ่ายมาอีก)