เล่ม 1
เล่ม 2
บทนำ
บทที่
1 2 3 4
บทนี้ยาวหน่อยนะครับ เป็นบทที่อนิเมน่าจะเอาไปดัดแปลงทำออกมามากๆ แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ทำออกมา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
บทที่ 5 ข่าวลือเกี่ยวกับสาวน้อยเวทมนตร์จอมมาร
魔法魔王少女の噂
“ฮุๆๆ ฮึฮะๆๆๆ จะว่าไปเมื่อวานนี้เห็นว่า มีสาวน้อยเวทมนตร์ปรากฏขึ้นมาบนโลกของเราจนได้สินะ!”
ขณะที่กำลังใช้แปรงขัดพื้นอยู่ จู่ๆ อิชชิกิก็พูดขึ้นมาด้วยท่าทางปลื้มปิติราวกับเห็นพระเจ้าทรงลงมาโปรดตรงหน้า แถมยังหัวเราะร่วนขนาดนั้นอีก
ในระหว่างที่ทำความสะอาดห้องน้ำกัน
ผม อิชชิกิ แล้วก็รองหัวหน้าห้องมาเอดะคุง 3 คน กำลังอยู่ในช่วงทำความสะอาดก่อนเวลาเลิกเรียนกันที่ชั้น 4 หรือก็คือกำลังทำความสะอาดห้องน้ำชายที่อยู่ตรงหน้าห้องเรียนของเรา
การที่มีห้องน้ำอยู่ตรงหน้าห้องเรียนแบบนี้ จะว่าเป็นลักษณะของอาคารเรียนที่ตลกดีก็จริง แต่การที่ห้องน้ำมาอยู่หน้าห้องเรียนของผมแบบนี้กลับเป็นข้อดีของนักเรียนในห้องช่วงพักเบรคอย่างมาก ถ้ารู้สึกอยากเข้าห้องน้ำน่ะนะ
“แล้วรู้รึเปล่า? จากข่าวลือนั่น เห็นพูดกันว่าเป็นคนที่สวยสุดๆ ไปเลยล่ะ!”
“………….”
นั่นมันไม่โอเวอร์ไปหน่อยรึไง
ฟู่ ถึงพูดอะไรไปก็คงยุ่งยากน่ารำคาญแน่ๆ ผมเลยปิดปากเงียบแล้วก็ตั้งใจขัดห้องน้ำต่อไป
เมื่อวานก็เจอมาแหละนะ หรือถ้าบอกไปว่าเป็นคนรู้จักแล้วละก็ไม่รู้จะโดนเซ้าซี้ถามอะไรบ้าง
“อ้า ก็ได้ยินเรื่องนั้นมาเหมือนกัน พวกรุ่นพี่ที่ห้องกระจายเสียงพูดให้ฟังนิดหน่อยว่าเป็นสาวน้อยเวทมนตร์ที่ท่าทางเหมือนจอมมารสุดๆ เลยล่ะ”
ผมไม่ได้ตอบอะไรออกไป แต่เป็นมาเอดะคุงที่เป็นคนตอบคำถามนั่นแทน
“อืม จะว่าไปแล้วมาเอะจังก็อยู่ชมรมกระจายเสียงนี่นะ ให้ตายสิ! อยากจะฟังเรื่องนี้ให้มากกว่านี้จริงๆ เลย!”
“ผมเองก็อยากจะรู้รายละเอียดเพิ่มขึ้นเหมือนกันน่ะนะ ว่าแต่อิชชิกิคุงได้ยินประกาศด้วยรึเปล่า?”
“แน่นอนอยู่แล้ว! ก็เพราะกำลังยุ่งอยู่กับงานของคณะกรรมการรักษาระเบียบเหมือนทุกวันน่ะนะ! แต่ประกาศนั่นก็มีอะไรน่าสงสัยอยู่เยอะเลยนะ ที่ว่ามาเพื่อทำสงครามกับนางฟ้านั่นมันหมายถึงอะไรกันแน่?”
“นั่นสิ? หรือจะบอกว่าศัตรูที่แท้จริงของโลกเราก็คือพวกนางฟ้ากันนะ? ฮะฮะฮะ ไม่น่าใช่หรอกมั้ง”
มาเอดะคุงพูดติดตลก แล้วก็หัวเราะพร้อมฉีดน้ำจากสายยางออกมา
อยากให้เรื่องที่พูดคุยกันนี่มันไหลหายไปเหมือนกับสายน้ำนี่จริงๆ แต่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรแบบนั้นเกิดขึ้นแฮะ
“อืม โทงาชิล่ะเห็นอะไรมั่งรึเปล่า? เมื่อวานนายก็ยังอยู่เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?”
“ชั้นไม่รู้อะไรเลยซักนิดน่ะ เอ้า ล้างห้องน้ำกันเสร็จแล้ว งั้นก็ กลับกันเถอะ”
ผมเดินดุ่ยๆ ไปที่ทางออก แล้วก็ม้วนสายยางเก็บไปด้วย
แล้ว ก็มีเสียงดังมาจากข้างหลัง
“อืม โกหกงั้นสินะ”
………..
…..ทำไมโดนจับได้กันล่ะเนี่ย
แปลกแฮะ ทั้งๆ ที่ตอบแบบชัดถ้อยชัดคำเหมือนปกติแล้วนะ นี่รอบๆ ตัวผมมันมีแต่พวกเอสเปอร์กันรึไงเนี่ย…?
“โกหกเห็นๆ โกหกแน่ๆ ดูจากสีหน้านั่นก็รู้ทันทีเลยว่าโกหกชัดๆ”
อุ…..แสดงออกทางสีหน้ามากขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย….?
ไม่ทันระวังเลยจริงๆ
“ขอโทษที ที่โกหกไปนะ คือเมื่อวาน ชั้นก็เห็นมาน่ะ”
“เห เป็นคนแบบไหนงั้นเหรอ? ผมเองก็รู้สึกอยากรู้นิดหน่อยเหมือนกันน่ะนะ”
พอได้ยินที่ผมพูดไป มาเอดะคุงเลยรู้สึกสนใจขึ้นมาอีกคนซะงั้น
อิชชิกิเองก็ทำหน้าตาอยากรู้สุดๆ แถมพูดออกมาว่า “นั่นล่ะ! พูดเรื่องนั้นออกมาเร็วๆ เลย !” แล้วก็วางแปรงขัดพื้นพร้อมเอาสมุดบันทึกขึ้นมา
“เอ่ออ น่ารักมั้ยน่ะเหรอ? ก็ไม่รู้ละเอียดมากขนาดนั้นหรอก เพราะว่าพวกชมรมกระจายเสียงที่กำลังวิ่งไล่ตามส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกันที่ระเบียงทางเดิน ชั้นก็เลยออกมาดู แล้วก็เห็นแค่แว่บนึงน่ะ”
“แค่นั้นเหรอ? บอกไม่ได้เลยเหรอว่าดูคล้ายกับใคร รูปร่างหน้าตาดูเหมือนคนดังคนไหนน่ะ?”
“ก็บอกว่าไม่ได้รู้ละเอียดขนาดนั้นไง…..”
“โทงาชิ…..ทีพูดเกี่ยวกับทาคานาชิซังละก็ พูดมากเป็นต่อยหอยเลยนะ ทั้ง ‘น่ารัก น่ารักโคตรๆ น่ารักที่สุดในโลก ฯลฯ’ แต่พอเป็นสาวอื่นนี่ไม่คิดจะพูดอะไรเลยเหรอเนี่ย ชั้นล่ะเศร้าใจจริงๆ…..อยากจะให้นายมองเห็นคุณค่าในมิตรภาพระหว่างเราซักหน่อยนะ……”
“ไม่ใช่เลยเฟ้ย! ตัวชั้นไม่เคยพูดมากขนาดนั้นซักกะหน่อย! แต่ ชั้นเองก็รู้ถึงความสำคัญของมิตรภาพน่ะนะ แต่มันเกี่ยวอะไรกับที่นายเศร้าด้วยล่ะ?”
“มิตรภาพระหว่างเรา ก็คือการได้พูดเรื่องสาวๆ ด้วยกันไม่ใช่เหรอ?”
“พูดประโยคแบบพวกโรคจิตออกมาได้อย่างภาคภูมิใจจริงๆ เลยนะ!”
อืม จะว่าไปเมื่อเร็วๆ นี้ผมก็พึ่งจะขอคำปรึกษาไปด้วยนี่นะ
พอคิดแบบนั้นแล้วรู้สึกผิดขึ้นมาหน่อยเลย
“ไม่ต้องคิดมากเรื่องนั้นหรอกน่า ก็ชั้นเป็นผู้คอยคุ้มครองดูแลเรื่องเกี่ยวกับความรักอยู่แล้วนี่”
“เอ๊ะ? หน้าตาชั้นมันบอกออกไปขนาดนั้นเลยเหรอ?”
นี่มันไม่ใช่แค่ระดับที่แสดงออกให้รู้ทางสีหน้าแล้ว
ในการพูดคุยกันนี่ เหมือนผมจะปกปิดอะไรไว้ไม่ได้เลยแฮะ
“เพราะงั้นนะ ถ้าชั้นรู้รายละเอียดของสาวสวยที่มาปรากฏตัวในโรงเรียนละก็จะเป็นอะไรที่ดีมากเลยล่ะ! และคนที่จะสามารถบอกเรื่องนั้นได้ก็คือนาย โทงาชิ! มีแค่นายเท่านั้น! การพูดคุยเรื่องสาวสวยน่ะ มันไม่ใช่เรื่องแย่อะไรนะ แถมฟังกี่ทีก็ไม่เบื่อด้วย!”
“ใช่ใช่! ผมเองก็อยากฟังนะ! การพูดคุยเรื่องสาวสวยน่ะ มันไม่ใช่เรื่องแย่อะไร แถมฟังกี่ทีก็ไม่เบื่อด้วย!”
หมับ แล้วอิชชิกิกับมาเอดะคุง ก็จับมือกันและกันด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
มิตรภาพครั้งใหม่ถือกำเนิดขึ้นมาแล้ว
ก็นะ ผมเองก็ไม่ได้เกลียดการพูดเรื่องนั้นหรอกนะ ชอบซะด้วยซ้ำ เพียงแต่ปัญหามันอยู่ที่เรื่องของสาวสวยที่ว่านี่สิ….
“เอาล่ะ บอกข้อมูลที่นายรู้ออกมาให้ชั้นฟังซะ!”
“รู้แล้วน่า ก็คือ เธอสวมผ้าพันคอยาวดูแปลกตา คล้ายกับที่มาเอดะคุงบอกเมื่อกี้ ก็คือดูเหมือนศัตรูของพวกสาวน้อยเวทมนตร์น่ะ ก็ไม่รู้ว่านั่นเป็นชุดนักเรียนด้วยรึเปล่า แต่เธอก็แต่งตัวแบบนั้นจริงๆ น่ะนะ ส่วนจะให้บอกว่าเหมือนใครก็…….พูดยากเหมือนกันแฮะ”
ก็การที่จะให้บอกว่าดูเหมือนใครมันยากจริงๆ น่ะนะ
ถึงจะคิดว่าไม่น่ามีคนลักษณะท่าทางแบบเดียวกันนั่นมากขนาดนั้นก็เถอะ
“อืมม เป็นรายละเอียดแบบจำเพาะเจาะจงที่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรเลยแฮะ แล้วมีข้อมูลอื่นๆ อีกรึเปล่า?”
“คือว่า เรื่องอื่นๆ น่ะ….”
ขณะที่กำลังกระอักกระอ่วนใจที่จะพูด ก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้น
เสียงและประโยคที่ได้ยินนั่น ดูคล้ายกับที่ได้ยินเมื่อวานเลย
ทั้ง ‘อยู่นั่น!’ แล้วก็ ‘ตรงไหนกัน?’ เหมือนกับกำลังตามหาใครซักคนกันอยู่ นั่นคือเสียงแบบที่พวกเราได้ยินกันตอนนี้
พอเป็นแบบนั้นแล้วก็เลยรู้สึกสังหรณ์ขึ้นมา
เป็นสังหรณ์แปลกๆ ที่จู่ๆ ก็รู้สึกขึ้นมา
ซักพัก ก็แน่ใจแล้วว่าที่สังหรณ์นี่มันเป็นสังหรณ์ที่ไม่ดีเอาซะเลยจริงๆ
พอยื่นหน้าออกไปดูตรงระเบียงที่เสียงดังโหวกเหวกกัน ก็ชัดเลยว่าที่สังหรณ์ไว้มันกลายเป็นจริงซะยิ่งกว่าจริงอีก คราวนี้ไม่ได้เป็นเพราะความบังเอิญมาซ้อนทับกันด้วย เพราะกำลังตรงมาทางนี้อย่างเห็นได้ชัดเลย
ที่เห็นนั้นคือ เด็กสาวที่กำลังพุ่งตรงมาทางนี้ด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นเด็กสาวเลย
แล้วก็แน่นอนว่าวันนี้ผมก็ไปสบสายตาเข้ากับเธออีกจนได้
“โอ๊ะ ค้นพบผู้กล้าแล้ว!”
ชิชิมิยะ ซาโตเนะ––––มาเบรกที่ตรงหน้าห้องน้ำนี่พร้อมด้วยคำพูดนั้น
บุคคลที่อยู่ในข่าวลือ สาวน้อยเวทมนตร์จอมมาร ได้ลอบเข้ามาในโรงเรียนของผมเป็นวันที่ 2 ติดต่อกัน
เรื่องบ้าบอแบบนี้ก็เกิดขึ้นได้นะ
ข่าวลือก็เหมือนเรื่องเล่าที่ซ่อนเร้นอยู่ใต้เงามืด เราพูดได้ว่าทุกอย่างมันสามารถเกิดขึ้นได้หมด
ส่วนที่บอกกันว่าถ้าไม่มีข่าวลือก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นตามมานั่น อันนั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกันแฮะ
“เสียงดังกันจังนะนั่น มีอะไรงั้นเหรอ?”
อิชชิกิเดินมาที่ประตูทางออกด้วยความสงสัย มาเอดะคุงเองก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็นเหมือนกัน พูดขึ้นมาว่า “อะไร มีอะไรเหรอ?” แล้วก็ตรงมาทางนี้เหมือนกัน
ทำไงดีล่ะเนี่ย…….
ดูเหมือนว่าจะโดนตามล่าตัวเพราะลอบเข้ามาทั้งเมื่อวานและวันนี้เลยแฮะ อยากจะช่วยซ่อนตัวให้อยู่หรอกนะ แต่ตรงนี้มันห้องน้ำชาย แถมพวกอิชชิกิเองก็อยู่ด้วย…..
“ผู้กล้า โลกนี้ใกล้จะจบสิ้นแล้ว! มาหนีออกไปด้วยกัน 2 คนเถอะ!”
“หือ!? หนีเหรอ!? นี่หรือว่า กำลังอยู่ในระหว่างหลบหนีอยู่เหรอเนี่ย!?”
แล้วชิชิมิยะก็เดินตรงเข้ามาในห้องน้ำชาย แล้วก็จับมือผมเอาไว้แน่น
การตบมุกของผมโดนเมินอย่างสิ้นเชิง
“ฮะ เฮ้ โทงาชิ! นั่น สาวสวยนั่นเป็นใครกัน!”
“เอ๊ะ อะไรกันๆ? ใครกันงั้นเหรอ?”
เรื่องที่เกิดขึ้นอยู่นี่ทำให้ทั้ง 2 คนพากันถามออกมาไม่หยุดจนผมพูดตอบอะไรกลับไม่ทันเลย
แล้วชิชิมิยะที่ยังคงจับมือผมไว้อยู่ ก็พุ่งตัวออกวิ่งไปด้วยความเร็วที่ไม่เหมือนของเด็กผู้หญิงเลย ทำเอาผมต้องวิ่งตามในระดับความเร็วนั่นไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้
“ฮะ เฮ้ ห้ามวิ่งที่ระเบียงนะ แต่ว่า แล้วเรื่องสาวสวยคนนั้นล่ะ–––––”
ในตอนที่อิชชิกิตะโกนออกมานั้น ระยะห่างของเราก็ค่อยๆ มากขึ้นไปเป็น 10 เมตร 20 เมตรไปเรียบร้อยแล้ว
แถมยังได้ยินเสียงตะโกนว่า “อยู่นั่นไง!” ดังไล่มาจากข้างหลังอีกต่างหาก
วันนี้มีพวกครูเข้ามาร่วมด้วย
ท่าทางผมคงได้กลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดไปด้วยซะแล้ว คงได้โดนให้เขียนเรียงความสำนึกผิดทีหลังแน่ๆ ซะละมั้ง
ผมยังคิดเรื่องนั้นอยู่ตลอดเวลาที่วิ่งวุ่นกันไปทั่วทั้งโรงเรียนนี่ด้วยกันกับชิชิมิยะ
---------------------------------------------------------------
(Chunibyou LN Vol 2) บทที่ 5 ข่าวลือเกี่ยวกับสาวน้อยเวทมนตร์จอมมาร
เล่ม 2
บทนำ
บทที่ 1 2 3 4
บทนี้ยาวหน่อยนะครับ เป็นบทที่อนิเมน่าจะเอาไปดัดแปลงทำออกมามากๆ แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ทำออกมา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้