บริหารคนที่ ทำอะไรแล้วเจ๊งตลอด อย่างไรดีครับ
บ้านเพื่อนผมมีธุรกิจอสังหาฯ บริหารโดยพ่อ แม่ ของเพื่อนที่แก่มากแล้ว
พี่สาวของเพื่อนผม (โชคดีที่ไม่มีแฟน) เรียนจบ ป.ตรี มหาวิทยาลัยชื่อดังในประเทศมา เรียกได้ว่าไม่เคยทำงานประจำเลย เคยทำงานอยู่ไม่กี่เดือนก็ลาออก ด้วยเหตุผลที่ว่า
จะไปเป็นลูกจ้างเค้าทำไม
จากนั้นขอที่บ้านไปเรียนสายวิชาชีพ A อยู่หลายปี (ค่าเรียน+ค่าที่พัก+ค่ากินอยู่+ค่าเดินทาง) แล้วกลับมาที่บ้าน ขอเงินที่บ้านลงทุน (ค่าเครื่องจักร+ค่าออกบู๊ธ+ค่าน้ำมัน+ค่ารถ+ค่าวัตถุดิบ+ค่าไฟที่ใช้กับเครื่องจักร+ฯลฯ) แต่แทบไม่มีรายรับกลับมา >> เจ๊ง
ที่บ้านไล่ไปเรียน ป.โท ใช้เวลาเรียน 5 ปี ทำวิทยานิพนธ์เสร็จ (ค่าเรียน+ค่ากินอยู่+ค่าเดินทาง+ค่าที่พัก) แต่ติดภาษาอังกฤษวิชาเดียวที่สอบไม่ผ่าน หมดโควต้าเรียน 5 ปีซะก่อน เลยสอบเข้าไปโอนหน่วยกิตใหม่เพื่อเรียนภาษาอังกฤษ >> พอสอบเข้าไปได้ (ค่ารักษาสภาพนักศึกษา+ค่ากินอยู่+ค่าเรียนพิเศษ) ผ่านไป 2 ปีก็บอกที่บ้านว่าไม่เอาแล้ว (โดยการไม่ลงทะเบียนรักษาสภาพนักศึกษา) >> เรียนไม่จบ (เจ๊ง)
ขอที่บ้านไปเรียนสายวิชาชีพ B อยู่หลายที่ หลายปี แล้วกลับมาขอเงินที่บ้านลงทุน แต่คราวนี้ที่บ้านรู้แกว เลยเบรคไว้ แต่ก็ไม่ยอม มีการตื้อและประชดประชัน ... สุดท้ายที่บ้านให้ลงทุนแบบเล็ก ๆ >> เจ๊ง
สรุป คือ ทำอะไรไม่สำเร็จซักอย่าง เจ๊งตลอด
เท่าที่วิเคราะห์กัน สรุปตรงกันว่า
- เป็นคนขยัน อดทน บ้าพลัง (อดหลับอดนอนได้เพื่องานออกมาดี)
- ไม่รู้จัก คำว่า "คุ้ม" ที่มาจาก ต้นทุน, กำไร, ขาดทุน เช่น
ขายน้ำผลไม้ใส่ขวดไปฝากขาย 50 ขวด ... ขวดละ 20 บาท โดยขับรถ (ค่าน้ำมัน) เอาน้ำแข็งใส่ลังโฟมไปฝากที่ร้านขาย ให้ร้าน 5 บาท เอาเอง 15 บาท ... ช่วงเช้า ตอนเย็น ไปรับ กลับ (ซึ่งขายไม่หมด)
ต้นทุนคือ นั่งแทกซี่ไปซื้อวัตถุดิบที่ แมคโครบ้าง ตลาดบ้าง และไปซื้อขวดที่สำเพ็ง (ค่าแทกซี่อ่วม)
ตอนกลางคืนต้มน้ำ ปรุงน้ำผลไม้ (ค่าแก๊ส ค่าไฟฟ้า)
ที่บ้านทักท้วงก่อนจะลงทุนแล้วว่าเจ๊งแน่ ๆ แต่พี่สาวเพื่อนก็ออกแนว พูดปลอบใจตัวเองว่า ทุกคนมีจุดเริ่มเล็ก ๆ ก่อน ขาดทุนเป็นเรื่องธรรมดา (เค้าโดนปลูกฝังความคิดนี้จากรายการ พวกแนว ๆ สู้แล้วรวย ซึ่งรายการทำนองนี้ที่บ้านเพื่อนผมเกลียดมากเลย แต่ไปโทษรายการก็ไม่ถูกครับ ต้องโทษที่พี่สาวเพื่อนเอง)
^
^
นี่แค่ 1 ตัวอย่างนะครับ (ยกหลายตัวอย่าง ก็กลัวจะเยอะไป)
ตอนนี้อายุ 40+ ละครับ ยังไม่ทำงานเลย ออกแนวเหมือนเดิมครับ อ้างนู่นอ้างนี้ ไม่ทำงานประจำ (หางานก็คงยากครับ ประสบการณ์ก็ไม่มี) แล้วก็หาเรื่องเรียน แล้วก็จะหาเรื่องขอเงินลงทุน ... อีกหน่อยจะให้บริหารงานแทนพ่อแม่ ก็กลัวเจ๊ง
พ่อกับแม่เพื่อนเคยพูดเปรย ๆ กับเพื่อนว่า อีกหน่อยคงปล่อยให้เพื่อนผมดู แต่พี่สาว เนี่ยอาจจะต้องให้เค้าอยู่เฉย ๆ ไปตลอดชีวิต แล้วให้เป็นเงินเดือนพี่สาว (ให้เปล่า) ... แต่เพื่อนผมมองว่า มันน่าจะมีทางออกที่ดีกว่านี้ แต่...ก็คิดไม่ออกครับว่าทางออกที่ว่านี่คืออะไร ก็เลยมาบ่นกับผม
ขอปรึกษาครับว่า
คนประเภทนี้บริหารยังไงดีครับ หรือ ว่าทำแบบที่พ่อแม่ของเพื่อนผมบอกหนะดีแล้ว
รบกวนแนะนำด้วยครับ
บริหารคนที่ ทำอะไรแล้วเจ๊งตลอด อย่างไรดีครับ [ปรึกษาครับ]
บ้านเพื่อนผมมีธุรกิจอสังหาฯ บริหารโดยพ่อ แม่ ของเพื่อนที่แก่มากแล้ว
พี่สาวของเพื่อนผม (โชคดีที่ไม่มีแฟน) เรียนจบ ป.ตรี มหาวิทยาลัยชื่อดังในประเทศมา เรียกได้ว่าไม่เคยทำงานประจำเลย เคยทำงานอยู่ไม่กี่เดือนก็ลาออก ด้วยเหตุผลที่ว่า
จะไปเป็นลูกจ้างเค้าทำไม
จากนั้นขอที่บ้านไปเรียนสายวิชาชีพ A อยู่หลายปี (ค่าเรียน+ค่าที่พัก+ค่ากินอยู่+ค่าเดินทาง) แล้วกลับมาที่บ้าน ขอเงินที่บ้านลงทุน (ค่าเครื่องจักร+ค่าออกบู๊ธ+ค่าน้ำมัน+ค่ารถ+ค่าวัตถุดิบ+ค่าไฟที่ใช้กับเครื่องจักร+ฯลฯ) แต่แทบไม่มีรายรับกลับมา >> เจ๊ง
ที่บ้านไล่ไปเรียน ป.โท ใช้เวลาเรียน 5 ปี ทำวิทยานิพนธ์เสร็จ (ค่าเรียน+ค่ากินอยู่+ค่าเดินทาง+ค่าที่พัก) แต่ติดภาษาอังกฤษวิชาเดียวที่สอบไม่ผ่าน หมดโควต้าเรียน 5 ปีซะก่อน เลยสอบเข้าไปโอนหน่วยกิตใหม่เพื่อเรียนภาษาอังกฤษ >> พอสอบเข้าไปได้ (ค่ารักษาสภาพนักศึกษา+ค่ากินอยู่+ค่าเรียนพิเศษ) ผ่านไป 2 ปีก็บอกที่บ้านว่าไม่เอาแล้ว (โดยการไม่ลงทะเบียนรักษาสภาพนักศึกษา) >> เรียนไม่จบ (เจ๊ง)
ขอที่บ้านไปเรียนสายวิชาชีพ B อยู่หลายที่ หลายปี แล้วกลับมาขอเงินที่บ้านลงทุน แต่คราวนี้ที่บ้านรู้แกว เลยเบรคไว้ แต่ก็ไม่ยอม มีการตื้อและประชดประชัน ... สุดท้ายที่บ้านให้ลงทุนแบบเล็ก ๆ >> เจ๊ง
สรุป คือ ทำอะไรไม่สำเร็จซักอย่าง เจ๊งตลอด
เท่าที่วิเคราะห์กัน สรุปตรงกันว่า
- เป็นคนขยัน อดทน บ้าพลัง (อดหลับอดนอนได้เพื่องานออกมาดี)
- ไม่รู้จัก คำว่า "คุ้ม" ที่มาจาก ต้นทุน, กำไร, ขาดทุน เช่น
ขายน้ำผลไม้ใส่ขวดไปฝากขาย 50 ขวด ... ขวดละ 20 บาท โดยขับรถ (ค่าน้ำมัน) เอาน้ำแข็งใส่ลังโฟมไปฝากที่ร้านขาย ให้ร้าน 5 บาท เอาเอง 15 บาท ... ช่วงเช้า ตอนเย็น ไปรับ กลับ (ซึ่งขายไม่หมด)
ต้นทุนคือ นั่งแทกซี่ไปซื้อวัตถุดิบที่ แมคโครบ้าง ตลาดบ้าง และไปซื้อขวดที่สำเพ็ง (ค่าแทกซี่อ่วม)
ตอนกลางคืนต้มน้ำ ปรุงน้ำผลไม้ (ค่าแก๊ส ค่าไฟฟ้า)
ที่บ้านทักท้วงก่อนจะลงทุนแล้วว่าเจ๊งแน่ ๆ แต่พี่สาวเพื่อนก็ออกแนว พูดปลอบใจตัวเองว่า ทุกคนมีจุดเริ่มเล็ก ๆ ก่อน ขาดทุนเป็นเรื่องธรรมดา (เค้าโดนปลูกฝังความคิดนี้จากรายการ พวกแนว ๆ สู้แล้วรวย ซึ่งรายการทำนองนี้ที่บ้านเพื่อนผมเกลียดมากเลย แต่ไปโทษรายการก็ไม่ถูกครับ ต้องโทษที่พี่สาวเพื่อนเอง)
^
^
นี่แค่ 1 ตัวอย่างนะครับ (ยกหลายตัวอย่าง ก็กลัวจะเยอะไป)
ตอนนี้อายุ 40+ ละครับ ยังไม่ทำงานเลย ออกแนวเหมือนเดิมครับ อ้างนู่นอ้างนี้ ไม่ทำงานประจำ (หางานก็คงยากครับ ประสบการณ์ก็ไม่มี) แล้วก็หาเรื่องเรียน แล้วก็จะหาเรื่องขอเงินลงทุน ... อีกหน่อยจะให้บริหารงานแทนพ่อแม่ ก็กลัวเจ๊ง
พ่อกับแม่เพื่อนเคยพูดเปรย ๆ กับเพื่อนว่า อีกหน่อยคงปล่อยให้เพื่อนผมดู แต่พี่สาว เนี่ยอาจจะต้องให้เค้าอยู่เฉย ๆ ไปตลอดชีวิต แล้วให้เป็นเงินเดือนพี่สาว (ให้เปล่า) ... แต่เพื่อนผมมองว่า มันน่าจะมีทางออกที่ดีกว่านี้ แต่...ก็คิดไม่ออกครับว่าทางออกที่ว่านี่คืออะไร ก็เลยมาบ่นกับผม
ขอปรึกษาครับว่า
คนประเภทนี้บริหารยังไงดีครับ หรือ ว่าทำแบบที่พ่อแม่ของเพื่อนผมบอกหนะดีแล้ว
รบกวนแนะนำด้วยครับ