เช้าวันพุธที่ 19 มีนาคม ที่เร่งรีบสำหรับมนุษย์เงินเดือนทั้งหลาย รถไฟฟ้าเกิดขัดข้อง ให้บริการล่าช้า คนเลยแน่นเต็มชานชาลา เรายืนรอนาน เกือบ 10 นาที (บวกรอก่อนเข้าสถานนีอีก 10 นาที) ดีที่อยู่คนแรกๆของแถว ได้ขึ้นขบวนที่มาถึง แต่ความแย่คือโดนอัดมาจากด้านหลัง เบียดเป็นปลากระป๋อง ถ้าเพื่อนๆใช้บริการเช้าวันนี้เหมือนเราจะทราบได้ว่าเป็นอย่างไร เบียดๆเดินๆ ดันๆกันเข้าไป เอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ ให้คนข้างหลังได้ขึ้น เข้าใจหัวอกคนจะไปทำงานสาย เราไหลไปตามแรงเบียด จนหลังไปชิดติดขอบเสารถไฟฟ้า ขยับไม่ได้ ไม่รู้จะขยับยังงัย แอบคิดในใจ หลังติดเสาก็ดี รถกระชากเราจะได้ไม่ล้ม ยังไม่ทันคิดอะไร มีเสียงดังกร้าวใส่เรา
อย่าพิงเสาซิคะ คนอื่นเค้าจับเสาไม่ได้ค่ะ
งงซิคะ เราไม่ได้ยืนพิง แต่โดนเบียดมา ขยับไม่ได้จริงๆ ใจเราแค่ไม่อยากจะขยับตัวมากเพราะไม่อยากจะรบกวนคนอื่นรอบตัว เพราะแน่นกันขนาดนี้ยิ่งยุกยิก คนจะรำคาญเอาได้ เราสวนกลับทันทีอย่างที่ใจคิด
ไม่ได้พิงค่ะ แต่คนเบียดมา ขยับไม่ได้ จะให้ทำยังงัยคะ
นางตอบกลับมาว่า
ก็หันหน้าเข้าเสาซิคะ
เอ่อ ไม่แน่ใจว่านางฟังภาษาไทยไม่เข้าใจหรืออย่างไร ที่เราบอกเราโดนเบียด และ ขยับไม่ได้???
เราคิดนิดนึง ในเมื่อนางหวังดีให้คำแนะนำ ได้ เราจัดให้ เราขยับหันหน้าให้เสาแต่เรายอมรับว่าเรานิสัยไม่ดีค่ะ เราเบียดไปจงใจชนนางค่ะ เพราะเราบอกแล้วว่าเราขยับไม่ได้ ไม่กล้าขยับเพราะเกรงใจจะไปเบียดคนอื่น แต่กลายเป็นโดนต่อว่ากลางรถไฟ เสียใจจังที่เจอแบบนี้ คำถามคือ เหตุการณ์ที่เล่ามา เราผิดหรือคะ ถ้าผิดจะได้ทราบไว้ ไปปรับปรุง ว่าไม่ควรจะเกรงใจคนอื่น เบียดเข้าไปเถอะ
**จะว่าไปจริงๆเราถ่ายรูปนางไว้ แต่ส่งให้เพื่อนดูหน้าคนใจร้าย ขอไม่ลงตรงนี้นะคะ แต่ถ้าหากเพื่อนๆอยากเห็นจริงๆ เราส่งส่วนตัวได้ค่ะ จะได้รู้จักกันไว้ว่าคนใจร้ายหน้าตาเป็นยังงัย **