เมื่อวานเย็น มันเป็นวันพินาศสำหรับชีวิตของคนเมือง ที่ต้องเปลืองตัวไปเบียดกะผู้ชายบนรถไฟฟ้าค่ะคุณขา ถึงแม้บางทีจะเป็นกำไรเเห่งชีวิตเล็กๆน้อยๆก็เหอะ ... อ่านะ!

ทีนี้ พอคนแน่นๆ เราก็ต้องหาที่พักแฮนด์ของเรา อย่างเสากลางบีทีเอสใช่ป่ะ ที่เสาร์มีพริตตี้โอโม่นางนึงยืนพิงอยู่อย่างสบายใจ พร้อมสไลด์จอโทรศัพท์แบบไฮท์ๆ โดยมีผู้ชาย ผู้หญิงสูงวัย เด็กหนุ่มหน้าใสวัยขบเผาะยืนล้อมรอบนางและพยายามยื่นมือไปจับเสาร์ที่นางพิงอยู่อย่างเกรงอกเกรงใจค่ะคุณขา

ด้วยความที่มาดามเม้าท์ถือของหนัก เป้าหมายหลักคือ "เสา" โดยได้หาได้สังเกตนางไม่ ผลที่ได้คือการยืนประจันหน้าโดยมีมือของมาดามเม้าท์ยื่นไปเกาะเสาที่หลังพริตตี้โอโม่ซิทีนี้

โอ้ว ... นางสวยนะ หน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา ผิวขาวผ่องนวลเนียน ผมสีแดงมะฮอกกานี ขนตาแผงถี่พองาม หุ่นก็ไม่ต้องถามหาสเตย์ค่ะคุณขา ด้วยความที่คนเบียดมากมาย แขนของมาดามเม้าท์จึงต้องสัมผัสถูกตัวนางอย่างมิได้ตั้งใจ และนางก็หาได้แคร์ไม่

และแล้วรถไฟฟ้า ก็ได้ให้คำตอบแห่งออร่านางมาให้ ด้วยการเบรคเพียงเบาๆ
เอี๊ยด!!!!

แขนนางถูเข้ามากะแขนมาดามเม้าท์ตามแรงเบรค ผลที่ได้คือ

... ความขาว ที่นางแบ่งมาให้มาดามเม้าท์เป็นทางยาว และนี่คือความลับผิวขาวโอโม่ของนาง


สรุป ... เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
1.ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง
2. ผิวขาวนวลใส ลูกสาวทุกนางก็มีได้ถ้ามี BB ทาตัว
3. โปรดเลือก BB ที่กันน้ำและไม่ไหลเยิ้มเมื่อเจอเหงื่อ เพราะอาจทำให้ความขาวเหลือเป็นจุดๆ และมาสะดุดบนแขนของคนข้างๆได้

มาดามเม้าท์ ข้าวนอกนา