เมื่อตื่น....

ขอบพระคุณสำหรับชีวิต
อะไรคือชีวิต   อะไรคือเวลา  ทำไมเวลาผ่านไปเร็วนัก
เมื่อวานยังเป็นเด็ก    วันนี้ผ่านไปยาวไกลมากแล้ว...หรือแค่เริ่มต้น..

มีเด็กรุ่นใหม่ผุดปรากฏขึ้นมาเรื่อยๆ     คนรุ่นก่อนตายจากไปไหน  แล้วคุณจะไปไหนต่อ
ชีวิตก็แค่ผ่านไปให้ได้     ไม่มีอะไรที่ยึดครองไว้ได้จริงๆ
มีแต่ความทรงจำที่อยู่กับคุณ   เป็นของคุณ   มันมีคุณภาพแค่ไหน ก็อยู่ที่การยกระดับไปสู่บทเรียน
มิฉะนั้น   มันก็คงเป็นแค่  ชิ้นประสบการณ์ที่กระจัดกระจาย หรือ เรียงรายไปตามลำดับเวลา

การมีอยู่ของภาษา  คือ การมีอยู่ของคนอื่น
และใครบางคนบอก   นรก คือ คนอื่น  เช่นกัน
เพราะ   สวรรค์เอง ก็ดำรงอยู่ใน ความร่วมกับคนอื่น  ในขณะที่ คนอื่น ที่แปลกแยกจากคุณ ก็ซ่อนนรกไว้ด้วย
ความไม่สมบูรณ์แบบเช่นนี้แหละ  คือ  ชีวิต    และเป็นชีวิตที่มีแรงขับในตัว   พร้อมพลิกเปลี่ยนอย่างน่าใจหายได้

สังคมเลว   ก็เพราะ  ผู้ใหญ่ได้ร่วมกันสะสมความเลว   และผู้ที่มีหน้ามีหน้า  ไม่อาจปฏิเสธความรับผิดชอบได้
เศรษฐีหรือผู้มีฐานะดี  ก็เป็นผู้ร่วมสมคบคิดสร้างความไม่เป็นธรรมมาอย่างเนินนาน    ดังนั้น ไม่อาจโทษเยาวชนแต่แรกได้
เพราะ  แบบอย่างไม่มี   ความดีไม่อาจสืบสานในโลกจริงได้   มันได้หลบซ่อนใต้หลืบชีวิตที่สะดวกสบายไปเสียแล้ว
การกล่าวโทษโบ้ยบาป  มีให้เห็นรายวัน   ต่างชี้นิ้วไปที่คนอื่น  หาตระหนักไม่ว่า  ไม่มีใครดีไปกว่ากันสักเท่าใด..

สังคมกำลังป่วย   คุณจะสิ้นหวังไม่ได้   ทำเท่าที่ทำได้  
โดยเริ่มจากตัวเอง และไม่ไปซ้ำเติมอาการป่วยอย่างไม่เข้าใจ
ความบ้าอาจครองพื้นที่ชั่วเวลาหนึ่ง  และการเยียวยาตนเองจะเป็นพลังแห่งชัยชนะ