ป้าอ่านบทสนทนาในกระทู้นี้
https://ppantip.com/topic/36984118
แล้วมาตรึกตรองปัญหาโลกแตกเรื่องเงิน    และพิจารณาการใช้เงินของตัวเองและครอบครัว  เลยอยากจะเล่าเรื่องตัวเองให้ฟัง    เผื่อสมาชิกพันทิปจะสนใจเอาไปเป็นข้อคิดและใช้ให้เป็นประโยชน์บ้าง


เราไม่มีทรัพย์สมบัติมาจากไหน เพราะพ่อแม่ของเรายากจนมาก  
เห็นรูปนี้ทีไร น้ำตาไหลทุกที

แต่เดี๋ยวนี้เรามีเงินสะสมเจ็ดหลัก  USD

ลุงเขาเกษียณมาได้ 15  ปีแล้ว ป้าเกษียณมา 3 ปีเเล้ว  มีบ้านของตัวเองอยู่  ไม่มีหนี้สินแม้แต่สตางค์แดงเดียวมายี่สิบกว่าปีแล้วตั้งแต่ส่งค่าบ้านหมด    มีความสุขดี   ไม่รุ่มร้อน  ไม่เคยทะเลาะกันเรื่องเงินทอง      ชอบเที่ยวกันทั้งสองคน     ลุงไปเที่ยวมา 28 ประเทศ   ป้าไปเที่ยวมา 49 ประเทศ   บางประเทศไปหลายครั้งหลายหน   และวางแผนเที่ยวอยู่ตลอดเวลาค่ะ  

เราส่งลูกเรียนหนังสือจนจบมหาวิทยาลัยโดยไม่เป็นหนี้ธนาคารอย่างที่เด็กอเมริกันจำนวนมากเป็นกัน  ทั้ง ๆ ที่โดยปกติแล้วค่าเล่าเรียนระดับมหาวิทยาลัยในอเมริกาสูงมาาาาาาากกกก    แถมพอลูกเรียนจบยังมีเงินเหลือให้ลูกไปตั้งต้นเริ่มเช่าห้องในแมนฮัตตันอีกด้วย  ถ้าใครเคยหาห้องพักในนิวยอร์คจะรู้ดีว่าค่าเช่าสูงแค่ไหน        และจะต้องมีเงินให้พอค่าเช่าสำหรับสามเดือนถึงจะเช่าได้   เพราะเขาจะเรียกค่ามัดจำเพื่อค้ำประกันค่าเช่าเดือนแรกและเดือนสุดท้าย   บวกกับค่านายหน้า (Broker) จำนวนเท่ากับค่าเช่าหนึ่งเดือนอีกต่างหาก     เงินค่านายหน้านี้จะไม่ได้คืนเวลาย้ายออก

แล้วเราทำยังไงล่ะถึงเก็บเงินได้ตั้งแยะอย่างนี้
คำตอบอยู่ที่การเลือกวิถีชีวิตที่เรียบง่าย    มีวินัยการเงิน   จับจ่ายใช้สอยต่ำกว่ารายได้    และมองว่าเงินคือสิ่งสมมติแต่เป็นสิ่งจำเป็นในการแลกเปลี่ยนปัจจัยสี่เท่านั้นเองน่ะค่ะ

แก้ไขคำตกหล่นเว้นวรรคและ เพิ่มเติม ข้อมูลค่ะ