กับหนังคิดถึงวิทยา ที่ผมได้ไปดูมาวันนี้...
เดินเข้าโรงหนังเอสพานาด รัชดา กับความรู้สึกงง งง กับคำถามของตัวเองหลาย ๆ อย่าง เช่น
- พลอยกับจีทีเอช มาได้ยังไงว่ะ
- บี้สุกฤษณ์ จะยังโอเวอร์แอคติ้งเหมือนเดิมหรือเปล่า
- พี่ต้น นิธิวัฒน์ จะทำหนังแนวไหนหว่า
- หนังจะเวิร์คไม๊เนี่ยยยยย
บลา บลา บลา
พอดูเสร็จ คำถามก็หายไปหมด สมกับเป็นหนังของพี่ต้นที่เก็บรายละเอียดมากมายของหนังเอาไว้ ทุก ๆอย่าง มีที่มาและที่ไป อารมณ์หลากหลายที่สอดคล้องและทำให้ข้อเท็จจริงหลายๆ อย่างกระจ่าง เพียงแต่คนดู จะอิน จะเข้าใจในสิ่งที่ใส่เข้าไปในหนังหรือเปล่า มันสนุกดีนะครับ ลองค้นหาดูในคำพูด บทสนทนา ฉาก หรือ อุปกรณ์ประกอบฉากทั้งหลาย หาแบบสนุก ๆ นะครับ อย่าไปเครียดกับมัน
เอาเป็นว่า มือใหม่รีวิวอย่างผม ขอพูดแบบบ้าน ๆ ล่ะกันนะครับ
- ภาพสวย ตากล้องเก่งครับ เก็บความงามของธรรมชาติในสถานที่นั้น ๆ มาให้คนกรุงเทพฯอย่างผมดูได้เต็มที่และชื่นใจ ฉากที่พลอยมีแบ็คกรานด์เป็นดาวเต็มท้องฟ้า ถึงจะไม่สวยเหมือนของจริง แต่ก็รับรู้ได้ถึงความสวยงามครับ
- พระเอก บี้ยังคงโอเวอร์แอคติ้งตามเดิม เดาว่าบี้คงจะรู้สึกว่าตัวเองแสดงได้ไม่ดีเท่าคนอื่น ๆ เลยพยายามเต็มที่ พยายามมากๆ ที่จะแสดงออกมาจนดูโอเว่อร์ไปนิด แต่ในเรื่องนี้ก็ยังอยู่ในระดับที่รับได้ครับ
- นางเอก ผมไม่ชอบพลอย ไม่เคยติดตามผลงานและเรื่องส่วนตัว แต่เรื่องนี้ทำให้ผมหลงรักครูแอน เรื่องนี้ทำให้ผมพูดได้เต็มปากเลยว่า ผมชอบครูแอน ผมชอบการแสดงของพลอยครับ
- สถานที่ หาสถานที่ได้เก่งจัง เห็นปุ๊บก็รู้สึกถึงความเหงาปั๊บ
- โรงเรียนเรือนแพ ให้คุณ ๆ ทายดูว่า เป็นโรงเรียนจริงๆ หรือ สร้างออกมาให้เหมือน เอาความรู้สึกมาตอบนะครับ อย่าเอาข้อมูลมาตอบ
- ฉากพายุ เหมือนมากกกกกกกกกกก.... จนสงสัยว่าทำได้ยังไง
- เดินเรื่อง ผมว่าเพลินดีนะครับ มีความน่ารักของเด็ก ๆ มาสร้างรอยยิ้ม ความผูกพันของคนสองคนผ่านสถานที่ ความเข้าใจกันจากตัวอักษร บทสนทนาที่สื่อให้เกิดเรื่องราวมากมาย และไขข้อคำถามที่คนดูเกิดขึ้นในใจ
- ฉากที่ประทับใจ ความอบอุ่นยามเช้าระหว่างที่ครูแอนนั่งชิงช้า อ่านได้อารี่และคิดถึงครูสองอยู่นั่นแหละครับ มันรู้สึกดีมากมากกับภาพนั้น
- บทสนทนาที่ประทับใจ คำพูดที่พูดกันระหว่างที่รถจอดรอรถไฟ ผมถือว่าเป็นบทสนทนาแห่งหน้งเลยครับ มันทำลายกำแพงที่ใหญ่โตลงได้อย่างราบเรียบเลย
- อารมณ์ แบบว่า เดินออกจากโรงแล้วยังรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่อบอวลรายล้อมรอบความรู้สึกอยู่เลยครับ อิ่มเอมใจมาก ๆ กับความรู้สึกคิดถึง
ถามตัวเองว่า ... จะเสียเงินมาดูอีกรอบหรือเปล่า ตั้งใจจะมาดูอีกรอบครับ หนังเรื่องนี้อาจจะไม่ดีที่สุดของพี่ต้น แต่คนดูอย่างผม ได้ความรู้สึกอบอุ่น ได้ความรู้สึกคิดถึงไกล ๆ ความอิ่มเอมกับความรักของคนสองคน รอยยิ้มเสียงหัวเราะของเรื่องราวเด็ก ๆ เป็นหนังที่สร้างความสุขให้กับผมเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว
เชียร์เพื่อนๆ ไหมครับ ... เต็มห้าดาว ผมให้ 4 ดาวครับ ถือว่าเป็นหนังที่ไม่ใช่ต้องไปดู แต่เป็นหนังที่คุณควรจะไปดู แล้วคุณจะรู้ว่าหนังดีดี ที่ทำให้คุณเดินยิ้มออกจากโรงพร้อมกับหัวใจที่อวลไปด้วยความสุขมันเป็นยังไง
อันนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ มาแชร์ให้เพื่อน ๆ อ่านกัน
ขอบคุณมากครับ
คิดถึงวิทยา ... หนังที่อบอวลไปด้วยไออุ่น
เดินเข้าโรงหนังเอสพานาด รัชดา กับความรู้สึกงง งง กับคำถามของตัวเองหลาย ๆ อย่าง เช่น
- พลอยกับจีทีเอช มาได้ยังไงว่ะ
- บี้สุกฤษณ์ จะยังโอเวอร์แอคติ้งเหมือนเดิมหรือเปล่า
- พี่ต้น นิธิวัฒน์ จะทำหนังแนวไหนหว่า
- หนังจะเวิร์คไม๊เนี่ยยยยย
บลา บลา บลา
พอดูเสร็จ คำถามก็หายไปหมด สมกับเป็นหนังของพี่ต้นที่เก็บรายละเอียดมากมายของหนังเอาไว้ ทุก ๆอย่าง มีที่มาและที่ไป อารมณ์หลากหลายที่สอดคล้องและทำให้ข้อเท็จจริงหลายๆ อย่างกระจ่าง เพียงแต่คนดู จะอิน จะเข้าใจในสิ่งที่ใส่เข้าไปในหนังหรือเปล่า มันสนุกดีนะครับ ลองค้นหาดูในคำพูด บทสนทนา ฉาก หรือ อุปกรณ์ประกอบฉากทั้งหลาย หาแบบสนุก ๆ นะครับ อย่าไปเครียดกับมัน
เอาเป็นว่า มือใหม่รีวิวอย่างผม ขอพูดแบบบ้าน ๆ ล่ะกันนะครับ
- ภาพสวย ตากล้องเก่งครับ เก็บความงามของธรรมชาติในสถานที่นั้น ๆ มาให้คนกรุงเทพฯอย่างผมดูได้เต็มที่และชื่นใจ ฉากที่พลอยมีแบ็คกรานด์เป็นดาวเต็มท้องฟ้า ถึงจะไม่สวยเหมือนของจริง แต่ก็รับรู้ได้ถึงความสวยงามครับ
- พระเอก บี้ยังคงโอเวอร์แอคติ้งตามเดิม เดาว่าบี้คงจะรู้สึกว่าตัวเองแสดงได้ไม่ดีเท่าคนอื่น ๆ เลยพยายามเต็มที่ พยายามมากๆ ที่จะแสดงออกมาจนดูโอเว่อร์ไปนิด แต่ในเรื่องนี้ก็ยังอยู่ในระดับที่รับได้ครับ
- นางเอก ผมไม่ชอบพลอย ไม่เคยติดตามผลงานและเรื่องส่วนตัว แต่เรื่องนี้ทำให้ผมหลงรักครูแอน เรื่องนี้ทำให้ผมพูดได้เต็มปากเลยว่า ผมชอบครูแอน ผมชอบการแสดงของพลอยครับ
- สถานที่ หาสถานที่ได้เก่งจัง เห็นปุ๊บก็รู้สึกถึงความเหงาปั๊บ
- โรงเรียนเรือนแพ ให้คุณ ๆ ทายดูว่า เป็นโรงเรียนจริงๆ หรือ สร้างออกมาให้เหมือน เอาความรู้สึกมาตอบนะครับ อย่าเอาข้อมูลมาตอบ
- ฉากพายุ เหมือนมากกกกกกกกกกก.... จนสงสัยว่าทำได้ยังไง
- เดินเรื่อง ผมว่าเพลินดีนะครับ มีความน่ารักของเด็ก ๆ มาสร้างรอยยิ้ม ความผูกพันของคนสองคนผ่านสถานที่ ความเข้าใจกันจากตัวอักษร บทสนทนาที่สื่อให้เกิดเรื่องราวมากมาย และไขข้อคำถามที่คนดูเกิดขึ้นในใจ
- ฉากที่ประทับใจ ความอบอุ่นยามเช้าระหว่างที่ครูแอนนั่งชิงช้า อ่านได้อารี่และคิดถึงครูสองอยู่นั่นแหละครับ มันรู้สึกดีมากมากกับภาพนั้น
- บทสนทนาที่ประทับใจ คำพูดที่พูดกันระหว่างที่รถจอดรอรถไฟ ผมถือว่าเป็นบทสนทนาแห่งหน้งเลยครับ มันทำลายกำแพงที่ใหญ่โตลงได้อย่างราบเรียบเลย
- อารมณ์ แบบว่า เดินออกจากโรงแล้วยังรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่อบอวลรายล้อมรอบความรู้สึกอยู่เลยครับ อิ่มเอมใจมาก ๆ กับความรู้สึกคิดถึง
ถามตัวเองว่า ... จะเสียเงินมาดูอีกรอบหรือเปล่า ตั้งใจจะมาดูอีกรอบครับ หนังเรื่องนี้อาจจะไม่ดีที่สุดของพี่ต้น แต่คนดูอย่างผม ได้ความรู้สึกอบอุ่น ได้ความรู้สึกคิดถึงไกล ๆ ความอิ่มเอมกับความรักของคนสองคน รอยยิ้มเสียงหัวเราะของเรื่องราวเด็ก ๆ เป็นหนังที่สร้างความสุขให้กับผมเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว
เชียร์เพื่อนๆ ไหมครับ ... เต็มห้าดาว ผมให้ 4 ดาวครับ ถือว่าเป็นหนังที่ไม่ใช่ต้องไปดู แต่เป็นหนังที่คุณควรจะไปดู แล้วคุณจะรู้ว่าหนังดีดี ที่ทำให้คุณเดินยิ้มออกจากโรงพร้อมกับหัวใจที่อวลไปด้วยความสุขมันเป็นยังไง
อันนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ มาแชร์ให้เพื่อน ๆ อ่านกัน
ขอบคุณมากครับ