แกงฮังเล ท้องเสีย ฝนตก ไฟดับ กับวิบากกรรมของผม
เรื่องมันนี้นานสัก2-3ปีแระ
เรื่องมันเริ่มตอนประมาณ5ทุ่ม เมื่อข้าพเจ้าหอบสังขารลงไปหาอะไรกินในครัว
เมื่อเปิดตู้เย็นมาก็พบว่าป๊ะป๋ากลับมาจากลำปางแล้วเพราะของกินเต็มตู้เลย จึงลงมือค้นทันที
เมื่อค้นไปก็ได้พบกับขุมทรัพย์ นั่นคือแกงฮังเลของโปรดนั่นเอง!!!!!
โอ๊ววว แดดดี้ ไอเลิฟกิ้ว!!!!!!!!
ว่าแล้วก็ลองจับๆดู มันยังไม่เย็น แสดงว่ายังเข้าตู้เย็นได้ไม่นาน เลยมาตักไปทั้งอย่างนั้นเลย แล้วก็วิ่งไปโซ้ยบนห้อง
เร็ดอร่อยอย่าบอกใครเชียวโขวโบกๆ
กินเสร็จก็ดูทีวีสักพักก็เข้านอนประมาณตี1ตามประสาเด็กอนามัย
อย่างที่ทราบกันว่าเมื่อคืนฝนตกทั้งคืน ผมก็นอนขดอยู่ในผ้าห่มอย่างมีความสุขเพราะเปิดแอร์20องศาตามประสาหมีขั้วโลก
พอนอไปอยู่ดีๆก็ต้องตื่นเพราะไฟดับ เซ็งจิงๆ - -
ระหว่างนอนรอนั้นเอง ก็เกิดเหตุขึ้น!!!!!!!!
ความปวดวิ่งเข้าผ่านไขสันหลังไปยังสมองแจ้งเตือนว่า
ข้าศึกบุกกระทันหัน ยกทัพใหญ่มาจ่อประตูเมืองแล้ว!!!!!!!!
ผมได้แต่นอนเกร็งร่างอยู่บนที่นอนเนื่องจากสถานการณ์คับขันมาก ไม่สามารถขยับตัวกระทันหันได้ ขนแขนแสตนด์อัพอย่างพร้อมเพรียง สติผมเริ่มลางเลือนจากความตึงเครียดของสถานการณ์ แถมจากข้อมูลที่ได้รับจากแนวหน้า ข้าศึกชุดนี้"ยกมาทางน้ำ" อีกต่างหาก ยากแก่การป้องกันยิ่ง
ผมได้แต่พะวงว่าหากไม่รีบอพยพออกจากเตียงนอน ข้าศึกตีประตูเมืองแตก ผู้เสียชีวิตคงมากมายราวใบไม้ร่วงแน่นอนจึงรีบตัดสินใจรีบเกร็งร่างลุกจากเตียงทันที
ปู้ด...
ผมได้แต่หลับตาพริ้มด้วยความเสียวซ่านเมื่อข้าศึกระลอกแรกทะลวงผ่านกำแพงเมืองมาได้ ผมได้แต่ภาวณาว่าขออย่าให้มีหลุดไปบนเตียงเลย แต่ก็ต้องรีบจ้ำอ้าวไปห้องน้ำเนื่องจากไม่สามารถห่วงหน้าพะวงหลังได้แล้ว ชั่วโมงนี้แค่หลังยังเอาไม่รอดเลย
แต่ระยะทางแค่6-7เมตรกลับไกลราวกับกรุงเทพเชียงใหม่เมื่อข้าศึกตามโจมตีตลอด
ปู้ดๆๆๆๆๆ
ข้าศึกยังทะลวงผ่านด่านมาเรื่อยๆจงหยดไหลไปตามพื้นระหว่างทาง
ถึงจุดนั้นผมไม่มีอะไรจะเสียแล้ว จึงรีบจ้ำอ้าวไปห้องน้พ พอนั่งลงบนชักโครก ข้าศึกก็ทะลวงผ่านมาทันทีราวทำนบแตก
ระหว่างนั้นผมก็ต้องพะวงถึงปัญหาต่อไป
ไฟดับ น้ำจะไหลป่าววะเนี่ย - -
เดชะบุญน้ำบังไหลอยู่ แม้จะกระปริบกระปรอยปานเยี่ยวแมวก็ตาม - -
หลังจากนั้นผมก็ออกมานั่งคอยบนโซฟา ระหว่างนั้นก็ต้องทนดมกลิ่นไป จะเช็ดก็ไม่ได้เพราะมองไรไม่เห็นเลย แค่เดินออกจากห้องน้ำโดยไม่เหยียบกองอึได้ก็แทบจะปาฏิหาริย์แล้ว
รอไปสักครึ่ง ชม ไฟก็ยังไม่มา และแล้ว!!!!!!
โครกคราก.....
มาแล้ว รอบ2 - -
ผมรีบวิ่งไปห้องน้ำทันที ระหว่างนั้นในใจก็ยิ่งพะวงว่า หากครั้งนี้การประปาทรยศผม จะทำยังไง!!!!!!
เดชะบุญ แม้ลมหายใจจะระรวยแต่การประปาก็ยังเป็นที่พึ่งของประชาชนผู้ตกยากเยี่ยงผมอยู่
โอํวววว ผมรักการประปา!!!
สุดท้ายนั่งรอจนกระทั่งไฟมา ผมจึงได้เห็นซากศพที่กองอยู่หลายจุดในห้องจึงรีบเช็ดทันที ระหว่างนั้นก็เข้าไปปลดทุกข์อีกครั้งในห้องน้ำ ระหว่างกำลังจะล้างตูดนั่นเอง!!!!!
วูบ......ดับอีกแล้ว - -
การไฟฟ้า
สับขาหลอกกูครับ -*-
แต่ไม่กลัวหรอก เรามีการประปาเป็นพวก 5555555555
ว้าแล้วก็ล้างตูดมานั่งรอจนไฟมา(อีกรอบ) ก็เช็ดพื้นทำความสะอาดจนเสร็จ
วูบ.....สับขาหลอกรอบ3 - -
แต่ถึงจุดนั้นไม่สนใจแล้วครับ ไม่มีอะไรต้องทำแล้ว โดดขึ้นเตียงนอนโลด ไม่ได้กินกูหรอกรอบ3เนี่ย 55555555
ปล ลืมไป เตียงนอนผมพ้นภัยมาได้อย่างปาฏิหารืย์ จึงนอนได้อย่างสบายใจ สาธุ
แกงฮังเล ท้องเสีย ฝนตก ไฟดับ กับวิบากกรรมของผม
เรื่องมันนี้นานสัก2-3ปีแระ
เรื่องมันเริ่มตอนประมาณ5ทุ่ม เมื่อข้าพเจ้าหอบสังขารลงไปหาอะไรกินในครัว
เมื่อเปิดตู้เย็นมาก็พบว่าป๊ะป๋ากลับมาจากลำปางแล้วเพราะของกินเต็มตู้เลย จึงลงมือค้นทันที
เมื่อค้นไปก็ได้พบกับขุมทรัพย์ นั่นคือแกงฮังเลของโปรดนั่นเอง!!!!!
โอ๊ววว แดดดี้ ไอเลิฟกิ้ว!!!!!!!!
ว่าแล้วก็ลองจับๆดู มันยังไม่เย็น แสดงว่ายังเข้าตู้เย็นได้ไม่นาน เลยมาตักไปทั้งอย่างนั้นเลย แล้วก็วิ่งไปโซ้ยบนห้อง
เร็ดอร่อยอย่าบอกใครเชียวโขวโบกๆ
กินเสร็จก็ดูทีวีสักพักก็เข้านอนประมาณตี1ตามประสาเด็กอนามัย
อย่างที่ทราบกันว่าเมื่อคืนฝนตกทั้งคืน ผมก็นอนขดอยู่ในผ้าห่มอย่างมีความสุขเพราะเปิดแอร์20องศาตามประสาหมีขั้วโลก
พอนอไปอยู่ดีๆก็ต้องตื่นเพราะไฟดับ เซ็งจิงๆ - -
ระหว่างนอนรอนั้นเอง ก็เกิดเหตุขึ้น!!!!!!!!
ความปวดวิ่งเข้าผ่านไขสันหลังไปยังสมองแจ้งเตือนว่า
ข้าศึกบุกกระทันหัน ยกทัพใหญ่มาจ่อประตูเมืองแล้ว!!!!!!!!
ผมได้แต่นอนเกร็งร่างอยู่บนที่นอนเนื่องจากสถานการณ์คับขันมาก ไม่สามารถขยับตัวกระทันหันได้ ขนแขนแสตนด์อัพอย่างพร้อมเพรียง สติผมเริ่มลางเลือนจากความตึงเครียดของสถานการณ์ แถมจากข้อมูลที่ได้รับจากแนวหน้า ข้าศึกชุดนี้"ยกมาทางน้ำ" อีกต่างหาก ยากแก่การป้องกันยิ่ง
ผมได้แต่พะวงว่าหากไม่รีบอพยพออกจากเตียงนอน ข้าศึกตีประตูเมืองแตก ผู้เสียชีวิตคงมากมายราวใบไม้ร่วงแน่นอนจึงรีบตัดสินใจรีบเกร็งร่างลุกจากเตียงทันที
ปู้ด...
ผมได้แต่หลับตาพริ้มด้วยความเสียวซ่านเมื่อข้าศึกระลอกแรกทะลวงผ่านกำแพงเมืองมาได้ ผมได้แต่ภาวณาว่าขออย่าให้มีหลุดไปบนเตียงเลย แต่ก็ต้องรีบจ้ำอ้าวไปห้องน้ำเนื่องจากไม่สามารถห่วงหน้าพะวงหลังได้แล้ว ชั่วโมงนี้แค่หลังยังเอาไม่รอดเลย
แต่ระยะทางแค่6-7เมตรกลับไกลราวกับกรุงเทพเชียงใหม่เมื่อข้าศึกตามโจมตีตลอด
ปู้ดๆๆๆๆๆ
ข้าศึกยังทะลวงผ่านด่านมาเรื่อยๆจงหยดไหลไปตามพื้นระหว่างทาง
ถึงจุดนั้นผมไม่มีอะไรจะเสียแล้ว จึงรีบจ้ำอ้าวไปห้องน้พ พอนั่งลงบนชักโครก ข้าศึกก็ทะลวงผ่านมาทันทีราวทำนบแตก
ระหว่างนั้นผมก็ต้องพะวงถึงปัญหาต่อไป
ไฟดับ น้ำจะไหลป่าววะเนี่ย - -
เดชะบุญน้ำบังไหลอยู่ แม้จะกระปริบกระปรอยปานเยี่ยวแมวก็ตาม - -
หลังจากนั้นผมก็ออกมานั่งคอยบนโซฟา ระหว่างนั้นก็ต้องทนดมกลิ่นไป จะเช็ดก็ไม่ได้เพราะมองไรไม่เห็นเลย แค่เดินออกจากห้องน้ำโดยไม่เหยียบกองอึได้ก็แทบจะปาฏิหาริย์แล้ว
รอไปสักครึ่ง ชม ไฟก็ยังไม่มา และแล้ว!!!!!!
โครกคราก.....
มาแล้ว รอบ2 - -
ผมรีบวิ่งไปห้องน้ำทันที ระหว่างนั้นในใจก็ยิ่งพะวงว่า หากครั้งนี้การประปาทรยศผม จะทำยังไง!!!!!!
เดชะบุญ แม้ลมหายใจจะระรวยแต่การประปาก็ยังเป็นที่พึ่งของประชาชนผู้ตกยากเยี่ยงผมอยู่
โอํวววว ผมรักการประปา!!!
สุดท้ายนั่งรอจนกระทั่งไฟมา ผมจึงได้เห็นซากศพที่กองอยู่หลายจุดในห้องจึงรีบเช็ดทันที ระหว่างนั้นก็เข้าไปปลดทุกข์อีกครั้งในห้องน้ำ ระหว่างกำลังจะล้างตูดนั่นเอง!!!!!
วูบ......ดับอีกแล้ว - -
การไฟฟ้า
แต่ไม่กลัวหรอก เรามีการประปาเป็นพวก 5555555555
ว้าแล้วก็ล้างตูดมานั่งรอจนไฟมา(อีกรอบ) ก็เช็ดพื้นทำความสะอาดจนเสร็จ
วูบ.....สับขาหลอกรอบ3 - -
แต่ถึงจุดนั้นไม่สนใจแล้วครับ ไม่มีอะไรต้องทำแล้ว โดดขึ้นเตียงนอนโลด ไม่ได้กินกูหรอกรอบ3เนี่ย 55555555
ปล ลืมไป เตียงนอนผมพ้นภัยมาได้อย่างปาฏิหารืย์ จึงนอนได้อย่างสบายใจ สาธุ