สี่วันในอียิปต์ จิบน้ำใจ ไต่ปิรามิด พิชิตตลาดข่าน เที่ยวย่านมัสยิด ชวนมิ่งมิตรล่องน้ำไนล์ ตอนที่1

กระทู้สนทนา
พอวันรุ่งขึ้นเธอเมล์มาขอpassport บอกว่าจะเตรียมตั๋วเครื่องบินให้ พี่ก็ ีใจมากกกกกกก เพราะระหว่างนี้ทั้งเตียมตัวและทำใจโดยsearch หาข้อมูลอียิปต์ เลยเจอกับกะทู้ที่น่ารักของน้องสาที่ มีคุณค่าทางจิตใจ ทำให้หลงรัก อียิปต์เข้าแล้วอย่างมาก แล้วทำใจได้แล้วว่าถ้าไม่ได้ไปก็ไม่เป็นไร เพราะได้ติดตามเรื่องราว และภาพถ่ายของน้องสาราวกับว่าได้ไปเยือนอียิปต์กลับมาแล้วด้วยความอิ่มเอิบ
             จากนั้นก็เตรียมตัวไปทำวีซ่า ก็ง่ายกว่าที่คิด แต่ใช้เวลาถึง สองสัปดาห์ แทนที่จะเป็น 3 วัน เพราะอยู่ในภาวะไม่ปกติ  ก็search ข้อมูลการขอวีซ่าจาก Google และพันทิป ที่เป็น Web Site ที่ดี มีประโยชน์มากๆ และก็ขอขอบคุณทุกท่านที่Post ข้อมูลต่างๆทำให้สะดวก และย่นระยะเวลาอย่างมากในการเตรียมตัว
              และแล้วก็ถึงเวลาดินทาง พี่บินโดย ETHIHAD เป็นสายการบินของสาธารณรัฐอาหรัเบอามิเรด ออกจากสุวรรณภูมิ 8.40 น. ใช้เวลาบิน 6 ชม. เปลี่ยนเคื่องที่ABUDHABI (อาบูดาบี) เมืองหลวงของสาธารณรัฐอาหรัเบอามิเรด แล้วตั้งเวลาถอยมา 2  ชม.เพราะเวลาเขาช้ากว่าเรา 2 ชม. เครื่องเสียเวลาที่เมืองไทยครึ่งชม.  และเสียเวลาระหว่างบินอีก ฉะนั้นเวลาที่มีสำหรับการต่อเครื่องประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าๆจึงหายไปเหลือพียงครึ่งชั่วโมง พอดีจับเสียงประกาศบนเครื่องได้ว่า ถ้าจะไปกรุงไคโร ให้ไปที่ GATE 5  พอเครื่องลงปุ๊ปก็รีบเดินกึ่งวิ่งไปหาประตู 5 ทันที แต่ใจก็คิดว่ายังงัยเขาต้องรอเรา และยังต้องเสียเวลาย้ายกระเป๋าเดินทางเราเปลี่ยนเครื่องตามเรามาอีกด้วย สนามบินอาบูดาบีใหญ่มากวิ่งจนเหนื่อย ทีแรกกะตามอีตาคนหนึ่งที่ได้ยินแกถามเจ้าหน้าที่สนามบินถึงทางไปเกรท5 ที่จะไปกรุงไคโร แต่ด้วยความที่พี่แกรีบ แล้วก็ขายาวกว่าเรามาก แกจ้ำพักเดียวก็หายไปจากสายตาพี่ พี่ก็กระหืดกระหอบ จนพบประตูที่ 5 ข้อดีที่พี่ค้นพบสำหรับผู้โดยสารที่จวนเจียนตกเครื่องคือ ที่เค้าน์เตอร์ตรวจตราก่อนขึ้นเครื่องแสนจะว่างเปล่า มีแต่เจ้าหน้าที่รอลุ้น ที่แสดงอาการดีใจสุดขีดทันที่ที่พี่โผ่ลเข้าไป พร้อมรีบตรวจกระเป๋าติดตัวเพื่อผลักดันให้เราขึ้นเครื่องเร็วที่สุด นึกว่าเราเป็นคนสุดท้ายของเที่ยวบินนี้ ปรากฎว่ามีตามมาอีก 1 ราย คุณพี่ขายาวคนนั้น แสดงว่าที่แกหายไป ก็ไปหลงทางมาน่ะ เซ่ 55555 รู้งี้น่าจะไปทักแก แล้วก็มาด้วยกัน จะได้ช่วยกันดูทาง นี่คือทั้งข้อดี และข้อเสียของการเดินทางคนเดียว ที่ต้องทำตัวเป็นสัปรด คือหูตา ต้องไว ราวกับมีหู และตารอบตัว55555 แล้วอย่าได้ตกตระหนื่น เอ๊ยตื่นดระหนกเด็ดขาด ปากมี ถามไปเรื่อยๆ แต่บางครั้งเจอผู้หวังดี แต่รู้ไม่จริงชี้ทางเข้ารกเข้าพงไปเลย หาเพื่อนระหว่างทางให้ได้ น่าจะดีที่สุด จริงไหมจ๊ะน้องสา
  


Preview  ส่งข้อความ  
สมาชิกหมายเลข 1225679
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  แต่งนิยาย
บนสุด ล่างสุด อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่