ก็ไม่ได้ดูถูกอาชีพนี้นะคะ เพระาเป็นอาชีพสุจริต
เรารู้สึกรำคาญพวกนี้ตั้งกะเด็กแระ นับเฉพาะพวกมาเดินขายนะคะ คนที่นั่งขายเป็นที่เป็นทาง เค้าก็นั่งของเค้าดีๆ
คนตาบอดบางทีเราก็ช่วยซื้อ
แต่เวลานั่งกินข้าว กะแฟนเรา. เราถือเป็นเวลาแห่งความสุขส่วนตัวของเรา ที่จะนั่งกินไปคุยไป แต่ชอบมีพวกนี้มาขาย
มาถามๆ เราไม่เอา เดินจากไปก็ดีไป แต่ไอพวกที่บอกไม่เอา แล้วมายืนจ้องกรูกินข้าวอยู่ได้นี่เหลือเกินจริงๆ
จะมายืนทำอะไรเนี่ย ถ้าคนไม่ซื้อมันก็ไม่ซื้อหรอก.
วันนี้นี่ สุดๆ ทะเบียนรถเรามี 505  นางก็มายืนรอที่รถ มาตะโกนถือล็อตเตอรี่ 505  505
เฮ้ย รู้แล้วจ้า ทะเบียนรถเรา505 อ่านหนังสือออกนะจ๊ะ
เราค่อนข้างรำคาญ แบบรีบทำงานด้วย เดินไม่มองนาง ขึ้นรถ
นางคงเห็นเราไม่เล่นดเวย จึงเดินไปทางฝั่งสามีเร
สามรเราสตารทรถิถอยหลัง นางมาเคาะกระจก.  เฮ้ย ๆๆๆๆ จะบ้าป่าวเนี่ย
เกิด รถพุ่งชน  เราจะซวยได้เลย. พ่ แม่สั่งสอนให้วิ่งเข้าหารถที่จะถอยรึไง
เข้าใจว่าอยากขาย แต่เกินไปหน่อยมั้ย. เราก็รีบๆอยู่
สามีเปิดกระจกให้เราด่าเลยค่ะ. อิชั้นเลยเอามือโบกไล่ (รู้ตัวว่าไม่ควร)  พร้อมบอก ไม่ซื้อ เอามือออกจากรถได้แล้ว(ย่ะ)

เราว่าพวกขายปรักันทางโทรสับก็น่ารำคาญพอแล้วนะ แต่พวกนี้นี่
เราไม่เคยมีอารมณ์ เอามาคิดเลย เห็นใจนะ ว่าอยากขายให้มันหมดๆ
แต่มาวิ่งเคาะกระจกตอนรถกะลังถอยนี่ เกิ๊นนนนนไปมากกกกก