ขอที่ว่างเล็กๆ ระบายความในใจจากอีกมุมหนึ่ง ของลูกหลานคนที่ขายล็อตเตอรี่
แม่ของแฟนเรามีอาชีพขายล็อตเตอรี่ ขายมานานมาก เรียกได้ว่าตั้งแต่สาวยันแก่
นอกจากขายล็อตเตอรี่ก็มีแต่ทำนาปลูกข้าว และปลูกมัน ซึ่งได้ผลผลิตปีละครั้ง
ทุกๆ เดือนก่อนหวยออกประมาณ 1 สัปดาห์ ก็จะเดินทางไปขายต่างจังหวัด
ขายจนวินาทีสุดท้าย วันที่หวยออก ตอนเย็นก็เดินทางกลับบ้าน ถึงบ้านเช้าอีกวัน (แม่แฟนหาเงินคนเดียว รับผิดชอบค่าใช้จ่ายคนเดียว)
แน่นอนว่า ตลอด 1 สัปดาห์ มันมีค่าเดินทาง ค่าที่พัก ค่าอาหาร และไหนจะเดินขายตากแดดตากลม โดนด่าโดนดูถูกบ้าง
ไม่เป็นไรอดทนได้ เพื่อครอบครัว ทำแบบนี้ทุกเดือน ก็พอเลี้ยงครอบครัว ส่งเสียลูกหลานให้มีกิน มีการศึกษา
แม่ของแฟนไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง แม่แฟนดาวน์รถยนต์ไว้ใช้ในครอบครัว และที่สำคัญแฟนเราเรียนอยู่แค่ปี 3
ในวันนี้ ในราคาล็อตเตอรี่ใบละ 80 บาท ทำให้แม่ฟนแทบทรุด หมดแรง หมดกำลังใจ ต้องหยุดขาย เพราะรับมาก็จะ 80 บาทแล้ว
กำไรใบละไม่กี่บาท แต่ถ้าขายไม่ได้ล่ะ เท่ากับว่าต้องเสียเงินลงทุนไปเกือน 80 บาท ไม่รวมค่าเดินทาง ค่าที่พัก และค่าอาหาร
แม่แฟนกลายเป็นคนไม่มีงานทำ ยางที่ปลูกไว้ก็ยังไม่โต รถก็ยังต้องส่งค่างวด อีกไม่นานลูกก็จะเปิดเทอม แฟนเราก็เครียดมาก ส่งสารแม่
แม่แฟนได้แต่เครียด คิดหาทางออก แอบร้องไห้อยู่คนเดียว "แต่ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อไป"