ในห้องเรียนห้องหนึ่งในประเทศ “ไทย” เด็กนักเรียนน่ารักยกมือถามคุณครูว่า “คุณครูครับ ทำไมเราต้องเชิดชูบรรพบุรุษไทยด้วยล่ะครับ?”



คุณครูใจดี มองฝ่ายตรงข้ามด้วยความเมตตา



เธอตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานว่า “อ๋อ ก็เพราะบรรพบุรุษไทยของเรานั้น เป็นผู้มีจิตใจโอบอ้อมอารี ธรรมะธัมโม มีความสามารถอย่างยอดเยี่ยม สร้างความเจริญรุ่งเรืองให้แก่บ้านเมือง ซ้ำยังปกป้องประเทศของเราจากข้าศึกศัตรูอย่างกล้าหาญมาหลายครั้ง เราจึงควรสำนึกบุญคุณพวกท่านน่ะซีจ๊ะ”



“แต่หนูขี้เกียจทำบอร์ดสรรเสริญบรรพบุรุษไทยนี่คะ หนูต้องเอาเวลาไปเล่นเกมส์เฟสบุค” เด็กผู้หญิงคนหนึ่งร้องขึ้น

“ใช่... บรรพบุรุษไทยไม่เห็นเป็นคนดีเลย ตอนสงครามโลกครั้งที่สองก็ทำตัวน่าเกลียด เป็นนกสองหัว เลียแข้งเลียขาทั้งฝรั่ง ทั้งญี่ปุ่น” เด็กอีกคนกล่าว จนคุณครูอึ้ง

“ใช่ๆ แล้วก็ไม่ใช่คนเก่งด้วย ถ้าเก่งนะ มันต้องยึดครองโลกได้แบบพวกฝรั่ง ขี่เครื่องบินไปทิ้งบอมประเทศด้อยพัฒนาดังตู้มๆ” เด็กคนที่สามพูด คุณครูอึ้งอีก

“แล้วก็ใครว่าพวกนั้นปกป้องบ้านเมืองได้ คิดดู ตกเป็นเมืองขึ้นพม่าตั้งสองครั้ง น่าอดสูใจจริงๆ” เด็กคนที่สี่ซ้ำเติม แล้วสรุปว่า
“มีบรรพบุรุษกากๆแบบนี้ สู้ไปสรรเสริญเกาหลีดีกว่า คิดดูเกาหลีน่ะเป็นถึงผู้ให้กำเนิดอารยธรรมเมโสโปเตเมีย นอกจากนั้นยังเป็นผู้ประดิษฐ์ตัวอักษรจีน การฝังเข็ม และศัลยกรรมพลาสติก แล้วรู้ไหมมวยไทยน่ะไปลอกมาจากมวยเกาหลีชื่อ จุคทูกี ด้วยนะ”

“เย้ เราไปทำศัลยกรรมให้ตี๋ขึ้น แล้วเปลี่ยนสัญชาติเป็นเกาหลีตามกระแส K-Pop กันเถอะ!” เด็กทั้งห้องร้องพร้อมกัน



พวกเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าบัดนี้เส้นเลือดได้เดือดปึ๊ดขึ้นที่ขมับของคุณครูใจดีเสียแล้ว...



“ฮึ่ม... เจ้าพวกเด็กเหลือขอ” คุณครูครางพร้อมทั้งแผ่รังสีอำมหิต จนบรรยากาศในห้องเรียนแปรปรวน

“จงรับไปเถิด ท่าไม้ตายที่เจ็ด แปรงลบกระดาน ผลาญภูกระดึง!”



ฉับพลันนั้น แปรงลบกระดานที่วางอยู่หน้าครูก็บินฉวัดเฉวียนไปฟาดหัวเด็กนักเรียนทั้งชั้น เลือดกระฉูด นอนร้องโอดโอยกลาดเกลื่อน!



คุณครูเดินช้าๆไปกระชากคอเสื้อเด็กคนแรกที่กล้าพูดกวนตีนขึ้นมา

“บรรพบุรุษไทยรักษาแผ่นดินให้อยู่พวกแกก็ว่ากาก ชอบความป่าเถื่อนนักใช่มั้ย ...ได้เลยเดี๋ยวข้าจะเล่าประวัติศาสตร์ไทยเวอร์ชันฮาร์ดคอร์ให้ฟังเอง” (เด็กเลือดกบปาก หายใจไม่ออกเลยตอบโต้ไม่ได้)

“นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในดินแดนแห่งหนึ่งทางตอนเหนือของอินเดีย...” คุณครูเอ่ย “มันชื่อว่ารัฐอัสสัม... ได้ยินไหมรัฐอัสสัม!”

“...รัฐอัสสัมของอินเดียเกี่ยวอะไรกับไทยล่ะครับ...” เด็กที่ถูกกระชากคอเสื้อครางพะงาบๆ

ครูเบ่งพลังขว้างเด็กนั้นปลิวไปทะลุกำแพง ตึกสั่น “ก็ไทยอาหมไงล่ะอ้ายพวกโง่! พวกแกนั่งลงซะ แล้วข้าจะเล่าให้ฟัง!” เธอตวาด พวกเด็กจึงพากันคลานกลับมานั่งด้วยความหวาดกลัว

...คุณครูใจดีจึงเริ่มเล่า...

คำเตือน เรื่องนี้จัดอยู่ใน "เรท อ"



:::  :::  :::

เรียนผู้อ่านทุกท่าน นี่เป็นสารคดีสงครามชุด The Wild Chronicles ตอน "อสุราอาหม" หากชื่นชอบสามารถกดไลค์เพจผมได้ที่ https://www.facebook.com/pongsorn.bhumiwat นะครับ