ก่อน
           ก่อนจะโดนทิ้งคือช่วงเวลาที่เรารั้งคนที่เรารักไว้สุดชีวิตเพื่อยื้อเวลา (แต่ในใจรู้แล้วว่าถึงรั้งเขาก็ไม่อยู่เพราะเขาหมดใจไปแล้ว เหลือแค่เพียง ความผูกพัน และความสงสารที่เขาเหลือให้เราเป็นสิ่งสุดท้าย)
          ช่วงนั้นเป็นช่วงชีวิตที่โหดร้ายที่สุดในชีวิต  จนในใจคิดว่า เวลาคนตกนรกไป จะทรมานขนาดนี้ไหม ทำไมเราเหมือนตกนรกทั้งเป็น        
          ///    ใครเคยผ่านจุดนี้มาบ้าง

      หลัง
                การใช้ชีวิต เกือบปีแล้วที่โดนทิ้งไป บ้างครั้งก็มีความสุขบ้าง แต่เวลาเรามีความสุขที่ไร ภาพ คนนั้นทำไมลอยมาทำให้ความสุขเหล่านั้นมันหมดไป กอ่นนอนทุกวันทำไม คิดถึงเขา  ยังไม่ชินอีกหรอกับความรู้สึกนี้  // อารมเหมือน ทะเลาะกับตัวเอง
เรื่องมันผ่านมานานแล้ว แต่ทำไม เหมือนมันพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน...
          ///  ใครเคยผ่านจุดนี้มาบ้าง

    อยากรู้การใช้ชีวิตของแต่ละคนเป็นยังไงบ้าง..