"แผลใจ" ของคนโดนทิ้งจะต้องใช้เวลา และต้องทำอย่างไรในการเยียวยาจิตใจให้เข้มแข็ง กับมาเหมือนเดิมได้ค่ะ

สอบถามความเห็นและคำแนะนำด้วยนะคะ  คบกับสะมีมา 8 ปี แต่งงานอีก 6 ปี แต่ปีที่ของการแต่งงาน 7 ผช.เริ่มพฤติกรรมเปลี่ยนไป จับได้ว่ามีผญ.คนใหม่ (ผญ.ก็รู้ว่า ผช.แต่งงานแล้ว แต่ผญ.บอกว่า กำลังคบกับสะมีเราอยุ่)  เรามีหลักฐานชัดเจน  เราทนอยู่แบบทุกทรมานอีก 8 เดือนค่ะ เลยตัดสินใจแยกออกมาอยู่บ้านเราเองคนเดียว แบบทุกทรมานเปนที่สุดกับสิ่งที่เราเจอมา คิดถึงทุกวินาทีเลยค่ะ  ว่าทำไมเค้าทำกับเราได้มากมายขนาดนี้ ไม่เหลือแม้แต่ความผูกพันหรอ แต่... ทำไมเราเหลือความรักความผูกพัน อยู่คนเดียว เหลือมันทุกสิ่งทุกสิ่งเลยร่ะ (แอบงงกับตัวเองค่ะ)  ทำงานไม่ได้  ร้องไห้มากมายถล่มทลาย เพราะไม่เคยคิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นว่าจะเจอ ไว้ใจมาตลอด เพราะเค้าดีมาก ดีมาตลอด 14 ปี  
      โดยส่วนตัวเราจะขี้บ่นโดยเฉพาะบ่นเรื่องการใช้เงินของเค้าซะส่วนใหญ่ค่ะเพราะเราเองค่อนข้างประหยัด อยากเก็บเงินเพื่ออนาคต ไหนจะต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถอีก ...เราทำงานบ้านทุกสิ่งทุกอย่าง ตัดหญ้า ตัดต้นไม้  ไหนจะต้องทำงานประจำอีก เช้าๆ ก็ต้องเตรียมข้าวใส่กล่อง หรือไม่ก็ขนมปัง + นมให้เพื่อนำไปกินในรถของวันทำงานค่ะ  ตัดเล็บให้  เช็ดผม เช็ดหูให้ตอนอาบน้ำเสร็จ (ปกติคุณภรรยาทำให้หรือป่าวคะ)
  
     ขอบคุณนะคะที่เสียเวลาเข้ามาอ่านนะคะ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
พลอตเรื่องเหมือนกันเป๊ะ  
คบกันมา 9 ปี แต่งงานเข้าปีที่ 7 ก็มีมือที่สาม
ทนเจ็บอยู่อีก 1 ปี เลิกกันเมื่อต้นปีค่ะ ยอมที่จะให้เค้าไปตามที่เค้าต้องการ
ปัจจุบันอยู่คนเดียวค่ะ

มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ชีวิตเราเหมือนกันเลย
สู้ๆ นะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
ความคิดเห็นที่ 31
ขออนุญาตแบ่งปันประสบการณ์ของตัวผมนะครับ อาจเป็นเพียงประสบการณ์เล็กๆ เมื่อเทียบกับสิ่งที่คุณเจออยู่ แต่ก็หวังว่าอาจจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นมาบ้างครับ

ผมถูกบอกเลิก ๒ ครั้ง จากผู้หญิง ๒ คนครับ ด้วยเหตุผลเดียวกันครับคือ ระยะทางที่ห่างกัน ความเหงา และมีคนใหม่เดินเข้ามา หากถามว่าผมรู้สึกอย่างไร ผมก็คงบอกว่าเสียใจครับ แต่ไม่โกรธ ไม่แค้นเคือง หรือฟูมฟายใดๆ ครับ ยอมรับครับว่าตอนที่เกิดเรื่อง ปัญหามันช่างดูยิ่งใหญ่เหลือเกิน คิดกับตัวเองว่าเราจะก้าวผ่านมันไปได้อย่างไร แต่ผมก็เลือกที่จะไม่ยอมให้ตัวเองติดกับบ่วงอารมณ์อยู่นานครับ ผมจึงรีบฉุดตัวเองขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ปัดแข้ง ปัดแขน ปัดขา แล้วเดินต่อไปข้างหน้าครับ

ผมนำความเสียใจที่เกิดขึ้นนั้นมาเป็นพลังขับเคลื่อนสร้างคุณค่าและความก้าวหน้าให้แก่ตัวเองครับ ผมเรียนจบในระดับที่สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ ได้ทำงานในองค์กรและตำแหน่งที่พึงพอใจและสามารถเลี้ยงดู ม้า-ป๊าได้อย่างดี ตามความสามารถที่ทำได้ครับ

ความสำเร็จของผม ณ จุดที่ยืนอยู่นี้ นอกจากแรงสนับสนุนจากครอบครัวซึ่งเป็นปัจจัยใหญ่แล้ว ส่วนหนึ่งก็ต้องขอบคุณผู้หญิง ๒ คนที่บอกเลิกผมครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ คุณค่าของตัวเรา เราเองเป็นผู้กำหนดครับ อย่ายอมให้ใครมากำหนดคุณค่าของตัวเราครับ เมื่อคุณก้าวข้ามมันมา แล้วมองย้อนกลับไป คุณจะภูมิใจในตัวเองครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่